“Help, onze vakantie was een complete ramp (en ik had het kunnen weten)”

09.02.2025 09:01


Vakantie. Het woord alleen al roept beelden op van zon, cocktails en relaxen. Nou, niet als je kinderen hebt. Vakantie met een gezin is geen ontspanning, het is gewoon dezelfde chaos, maar dan op een andere locatie – met meer zand, meer stress en een koffer vol verkeerde kleding.

Deze zomer besloot ik optimistisch te zijn. Dit jaar zou het anders zijn. Dit jaar zou het wél een geweldige vakantie worden. Spoiler: het werd een ramp van epische proporties.

Het begin: valse hoop en inpakpaniek

Ik begon goed. Twee weken van tevoren maakte ik een checklist: kleding, zonnebrand, EHBO-kit (ik ken mijn kinderen), snacks, entertainment voor de lange rit… Alles onder controle, toch?

HAHAHAHA.

Drie uur voor vertrek was ik alsnog als een kip zonder kop aan het inpakken. Wat bleek?

  • De zonnebrand was verlopen sinds 2019.
  • Mijn jongste had in een onbewaakt moment de helft van haar kleren in een poppenhuis gepropt.
  • Mijn oudste vond dat hij zelf zijn tas kon inpakken (wat resulteerde in 12 paar sokken en 0 onderbroeken).

Maar goed, we vertrokken. Vol goede moed. Een illusie, zo bleek.

De autorit: een hel in een blik op wielen

“Hoe lang nog?” – drie minuten na vertrek.

We hadden een acht uur durende autorit voor de boeg en ik had me voorbereid: tablets opgeladen, snacks ingepakt, een Spotify-lijst met kinderliedjes en een Backseat Bingo-spel.

Toch ging het mis.

  • De oudste werd wagenziek na één zak chips en een uur op de tablet.
  • De jongste had plots een blaas ter grootte van een walnoot. Stoppen. Elke. Dertig. Minuten.
  • De airco deed raar, dus we zaten te zweten als varkens.
  • Mijn partner en ik kregen ruzie over de route, want natuurlijk was er file en natuurlijk dacht hij het beter te weten dan Google Maps.

Na zes uur, een verloren schoen op een parkeerplaats en een emotionele inzinking van mij omdat ik het écht niet meer trok, kwamen we eindelijk aan.

De accommodatie: een teleurstelling in brochurevorm

Op de foto’s zag het eruit als een charmant vakantiehuisje. In werkelijkheid?

  • Een hutje in the middle of nowhere, zonder airco en met een mysterieuze geur die deed vermoeden dat er ooit iets gestorven was.
  • “Kindvriendelijk zwembad” bleek een mini-plonsbad dat meer weg had van een bacteriepoel.
  • De bedden? Harder dan mijn geduld na de autorit.

Toen de jongste ontdekte dat er geen wifi was (“Mama, we zitten hier in de STEENTIJD!”), was de sfeer officieel gezakt naar -10.

De ‘gezellige’ vakantie-activiteiten

We hadden grootse plannen: leuke uitstapjes, relaxen op het strand, genieten van quality time. HAHA. Hier is wat er echt gebeurde:

  • De oudste kreeg een oorontsteking op dag twee. De EHBO-kit kwam dus goed van pas.
  • De jongste had een driftbui omdat het zwembad niet groot genoeg was.
  • We probeerden een hike te doen. Slecht idee. Het eindigde in zweet, tranen en een verloren slipper in de modder.
  • Mijn partner en ik kregen ruzie over waar we gingen eten, want ik wilde gezellig lokaal proeven en hij wilde ‘gewoon patat’.

Uiteindelijk brachten we de helft van de vakantie door in een muffe bungalow met chagrijnige kinderen en een oplopende ergernis naar elkaar toe. Gezellig.

De terugreis: het echte dieptepunt

Toen dachten we: “Oké, we gaan naar huis, het ergste is voorbij.” Fout.

  • File. Heel veel file.
  • De jongste plaste in de auto. Ondanks de 563 wc-stops.
  • De oudste ontdekte dat hij z’n favoriete hoodie was vergeten. Huilen. Schuldgevoel.
  • Mijn partner en ik zwegen de helft van de rit. Passief-agressieve stiltes na twee weken pure uitputting.

Toen we eindelijk thuis waren en alles uitpakten (wat minstens een week duurde), dacht ik maar één ding: Volgend jaar? Blijf ik thuis.

Conclusie: is vakantie met kinderen ooit leuk?

Misschien. Maar niet voor ons. En zeker niet deze keer.

Vakantie met kinderen is eigenlijk gewoon verplaatste chaos. Alleen met meer geldverspilling en minder geduld. Maar toch… vraag ik me af of ik over een paar maanden niet tóch alweer ga zoeken naar een leuk huisje.

Want ja, het was een drama. Maar het was óns drama. En dat telt ook.