De waarheid over vakanties met vriendinnen: waarom ik het nooit meer doe

Vakantie met je vriendinnen? Klinkt als een droom, toch? Tot je beseft dat jullie allemaal heel anders tegen “ontspanning” aankijken. Mijn ervaring? Het was een ware relatietest – en niet eentje die we glansrijk doorstonden.

De eerste barst: wie betaalt wat?

Het begon al bij de planning. “Laten we het goedkoop houden,” zei vriendin één, terwijl vriendin twee juist een luxueuze villa met privézwembad voorstelde. Na eindeloze discussies kozen we voor een compromis dat niemand écht leuk vond. En toen begon het gedoe over de rekening: van wie nu eigenlijk die extra fles wijn had besteld tot de vraag of fooi wel of niet gedeeld moest worden.

Relaxen? niet met verschillende ritmes

Ik had gedroomd van uitslapen, boeken lezen en lange luie lunches. Helaas bleek mijn vriendin een ochtendmens die om 7 uur klaarstond voor een hike van 12 kilometer. Het verschil in vakantieverwachtingen werd pijnlijk duidelijk. Elke activiteit voelde als een onderhandeling, en ik vroeg me steeds vaker af waarom ik geen solo-reis had geboekt.

Kleine ergernissen, grote drama’s

Je leert mensen écht kennen tijdens een vakantie, zeggen ze. Klopt. Want wie had gedacht dat iemand douchen kan veranderen in een twee uur durende schoonheidsroutine, terwijl de rest met honger zit te wachten? Of dat discussies over waar je gaat eten kunnen eindigen in tranen?

Ik miste mijn gezin – echt waar

Na een paar dagen verlangde ik naar mijn partner en kinderen, en dat had ik nooit verwacht. Zelfs de chaos van een vakantie met kinderen voelde opeens minder zwaar dan dit gedoe. Ik miste het gemak van gewoon jezelf zijn, zonder de constante spanning van “doe ik het goed genoeg voor de groep?”

Lees ook: Waarom ik nooit meer zonder snacktas op vakantie ga