Suzans zwangere vriendin is extreem veel met haar uiterlijk bezig. Moet ze hier iets van zeggen?
Suzans vriendin Kristel is altijd al veel met haar uiterlijk bezig geweest. Kristel is ook een mooie meid, en ziet er altijd piekfijn verzorgd uit. Kristel lijkt zich steeds drukker over haar uiterlijk te maken, en Suzan ergert zich hier inmiddels kapot aan. Is deze ergernis terecht en wat moet ze tegen haar vriendin zeggen?
Obsessie uiterlijk tijdens zwangerschap
Suzan: “Kristel is een erg goede vriendin me me. Dat ze nooit de straat opgaat of zelfs de deur maar open doet zonder mascara op te hebben vond ik altijd wel grappig. En ik kan het ook wel waarderen dat ze er altijd zo mooi en verzorgd uitziet. Ik kan er nog wat van leren met mijn half afgebladderde nagellak, en versleten broeken met gaten. Ze is lief en staat in moeilijke tijden altijd voor me klaar. Kristel is nu ruim acht maanden zwanger, en ziet er nog steeds uit om door een ringetje te halen. Die extra kilo’s zitten alleen in de groeiende babybuik, want verder is ze geen millimeter uitgedijd. En ook kwaaltjes als opgezette enkels en benen lijken geheel aan haar voorbij te gaan. Wat dat betreft heeft ze geen klagen.
Maar het lijkt wel of haar uiterlijk steeds meer een obsessie aan het worden is. Ze heeft slapeloze nachten over of ze er ooit nog hetzelfde uit zal zien en of haar vriend haar nog wel aantrekkelijk zal vinden. Aan het begin van de zwangerschap wilde ze zelfs afzien van borstvoeding omdat je daar hangende borsten van krijgt. Nu heb ik haar gelukkig wel van de voordelen van borstvoeding weten te overtuigen, dus dat wil ze wel gaan proberen. Maar ze heeft nog net niet een afspraak met de plastisch chirurg gemaakt om de boel daarna weer mooi vol en strak te krijgen.
Nu de bevalling dichterbij komt slaat de stress over hoe ze eruitziet op het moment dat ze daadwerkelijk een kind gaat baren toe. Het lukt haar al niet meer om haar benen te scheren, of teennagels te lakken, dus daar help ik haar soms al bij, of ze laat het doen bij een waxing salon. Ze moet er niet aan denken om met haar benen wijd, en dan ook nog ongeschoren, voor een dokter en een batterij aan verpleegkundig personeel en assistenten te liggen. Om over haar hoofd nog maar te zwijgen. Haar haren moeten natuurlijk goed zitten en ze wil vooral niet met uitgelopen mascara uit de bevalling komen wanneer de eerste foto’s worden gemaakt. Op zich heeft ze daar nog wel een puntje. Het is een moment waarop de meeste foto’s van je worden gemaakt en dan is het inderdaad fijner dat je er met blosjes op de wangen opstaat in plaats van bezwete verwilderde haren en zwarte vegen onder je ogen, maar hé, je hebt net wel de grootste prestatie ooit in je leven geleverd! En op dat moment maakt het je echt niet meer uit hoe je bikinilijn ervoor staat, en of je mascara nog wel goed zit.
Dit heb ik haar al meerdere keren proberen duidelijk te maken en uit te leggen, maar het is alsof ik tegen een muur praat. Ondertussen begin ik me er steeds meer aan te ergeren. Ze is naar één voorlichtingsavond over bevallen geweest, maar verder niet. Ik wou dat ze zich daar bijvoorbeeld wat meer druk over ging maken, in plaats van over het haar op haar benen. Ik merk dat ik haar nu soms wegdruk als ze belt, of een smoes verzin om niet langs te gaan. Maar ik wil haar zo vlak voor de bevalling ook niet laten zitten of er ruzie over maken. Wat moet ik hier nu mee? Toch nog eens proberen te hebben over die obsessie voor het uiterlijk en dat er voor de bevalling wel andere zaken zijn waar je je druk over kan maken? Of het gewoon maar even laten gaan en haar maar in haar waarde te laten? Of ben ik zelf te nuchter of te weinig met mijn uiterlijk bezig dat ik me niet genoeg voor kan stellen bij haar zorgen over haar looks tijdens de bevalling en eigenlijk onaardig omdat ik vind dat ze zich hier niet zo druk over moet maken?”
Lees ook: “Mijn man vindt het tijd om de baby op haar eigen kamer te leggen, ik niet.”
