Stikjaloers sinds ik zwanger ben: ‘Wat kijk je naar mijn man!’

Sinds ze zwanger is bekruipt Tanja af en toe een bezitterig en jaloers gevoel. Had ze nooit eerder last van. Gelukkig heeft ze er zelf een uiterst logische verklaring voor.

Lees ook: 7 Survivaltips voor mannen met een zwangere vrouw.

Ik ben totaal niet jaloers aangelegd. De tijden van stiekem telefoons checken, over iemands schouder meelezen of onzeker worden als je vriendje naar iemand anders kijkt, zijn long gone. Tenminste, dat waren ze. Want sinds een paar maanden ben ik opeens bezitteriger dan ooit.

Er hoeft maar een kassameisje naar ‘m te gluren en ik ben op mijn hoede. WAT KIJK JE NAAR MIJN MAN! Ik zeg het niet hoor, maar ik denk het wel. Om maar te zwijgen over de gedachten die door m’n hoofd gaan als iemand op zijn Instagram-foto’s reageert, als hij wat later thuis is dan afgesproken of een koffie doet met een vrouwelijk zakencontact.

Ik weet niet of het herkenbaar is, maar ik vind dit oprecht een zwangerschapskwaal. Sowieso vind ik jaloezie echt een vreselijke eigenschap, en ik zit mezelf er totaal mee in de weg. Ik weet heus wel dat er niks aan de hand is, dat er nul aanleiding is om achterdochtig te zijn en dat Mark dolgelukkig is met het gezin dat we aan het bouwen zijn, maar ik kan er niks aan doen.

Ik doe ook m’n uiterste best om het niet te laten merken, maar ik kan het gewoon niet helpen dat ik af en toe vragen stel als: “Met wie zit je te appen?”, “Wie is Laura??”. Of er dingen uitflap als: “Ja?!! Was het gezellig?!! NOU DAN GA JE TOCH LEKKER MET HAAR.” Als een soort vrouwtjeseend die blazend en briesend haar nest verdedigt. I know. Totaal niet chic, een teken van zwakte én ontzettend doodzonde van m’n energie.

Gelukkig kan Mark er hartelijk om lachen en is het voor hem juist voer voor pesterijen. Vooral om mijn metafoor van die eend gaat hij helemaal stuk. Regelmatig, als ik dan weer eens een kinderachtige jaloerse sneer over mijn lippen voel rollen, wordt dat beantwoord met kwaak-geluiden.

Ik stel mezelf maar een beetje gerust door de schuld te geven aan een soort oergevoel. Jaloezie komt normaal gesproken uit onzekerheid. Uit gewaardeerd willen worden, jezelf niet goed genoeg vinden en meer van dat soort psychologische verklaringen. En op zich rijmt dat wel met de veranderingen en onzekerheden die je doormaakt als je zwanger bent.

En daarbij is het evolutionair gezien misschien ook wel heel belangrijk om een beetje jaloers te zijn als aanstaande moeder. Ik draag een kind en dat kind en ik zijn gebaat bij een man die eten voor ons haalt. Zoiets. Iedereen die dat in gevaar brengt door maar te loeren of in de buurt te komen, wordt genadeloos weg gekwaakt.

Kijk ook: Hilarisch filmpje: Vader speelt voor buikspreker met pasgeboren baby.