Stappenplan: zo word je een blije moeder

Hoe word je een blije moeder?  Door lieve kinderen te krijgen, natuurlijk. Maar ook door een beetje ruimte voor jezelf te hebben. Of door midden in de avondstress lekker op het tapijt te gan liggen stoeien in plaats van te koken!

Ik heb één vriendin waarvan ik denk: joh, laat de boel meer los. Ze doet alles zó goed: ze werkt buiten de stad, ze kookt elke dag voor het hele gezin, haar huis is altijd opgeruimd. Alles loopt goed, alleen heeft ze nooit één minuut voor zichzelf.

Ergens ben ik wel jaloers, soms, en denk ik: dat zou ik nooit kunnen. Ik MOET ruimte voelen. Dat je af en toe, al is het maar heel even, adem kunt halen en wat tijd voor jezelf hebt. Voor een dutje. Een rustig moment. Dat je niet in files hoeft te staan, in de angst dat de crèche straks dicht gaat. Dat je niet altijd zelf hoeft te koken. Dat je soms wel een glas kunt drinken met een vriendin. Dat je soms de krant kunt lezen.

Lees ook: Zó werkt moederschap op de survival-modus! (Héérlijk!).

Maar het moeilijke is dat al die momenten tegenwoordig ten koste lijken te gaan van iets anders belangrijks: zoals een gezonde maaltijd maken, huis opruimen, aandacht voor de kinderen. En voor je het weet, zwicht je weer voor de druk om alles op orde te krijgen en geef je het op om tijd voor jezelf te maken.
Maar hoeveel ik ook houd van mijn kinderen, als ik twee dagen geen volwassenen heb gesproken, of niet heel even iets voor mezelf kan doen, word ik uiteindelijk chagrijnig. Dus: hoe moeilijk het ook is, er is hulp, out there. Er zijn mogelijkheden. Zó word je een blije moeder.

Stap 1: krijg een kind
Want je kan er natuurlijk ook voor kiezen om geen kinderen te nemen, maar geloof ons: wij vinden het leven mét – ondanks onze cynische stukjes – vele malen leuker dan zonder. Of laten we het anders formuleren: als het niet gelukt was om kinderen te krijgen, waren we heel erg ongelukkig geweest. En geloof me: ik heb er heel erg veel moeite voor moeten doen.

Stap 2: zorg voor tijd
Verlof: dat heeft niet iedereen voor het zeggen. Geld speelt een belangrijke rol, je positie in een bedrijf, de cultuur bij je werkgever. Maar als het even kan: neem de tijd om je verlof goed uit te zitten en zelfs te verlengen met een of twee maanden, dat geeft zoveel rust. Natuurlijk sta je in het beste geval te springen om weer aan de slag te gaan, maar dat slaapgebrek hakt er echt in, serieus. Neem desnoods de laatste extra maand af en toe een oppas om wel even de deur uit te gaan, met collega’s bij te praten, je mail op je werk weer te installeren – of gewoon naar de kapper te gaan. Dan glij je er lekker in.

Stap 3: zorg voor nog meer tijd
En als je eenmaal aan het werk bent, is het ook heel fijn als je wat ruimte hebt. Je kan prima vier dagen werken – of zelfs vijf als je dat wilt. Maar als je bijvoorbeeld een ochtend thuis kan werken, zodat je die dag misschien wel eens tot acht uur mag uitslapen (ja, dat noemen wij uitslapen), en je een of twee middagen rond vier uur weg kan, wat je dan in de avond weer compenseert – dat geeft zoveel rust. Als dat niet kan op je werk, zouden wij zeker een dag ouderschapsverlof nemen of een halve.

Stap 4: sleep die man er onmiddellijk bij!
Er is een onderzoek gedaan een paar jaar geleden, onder tientallen kersverse ouders. Ze werden geïnterviewd voordat ze kinderen kregen en nadat het kind er was. Wat bleek? Voordat het kind er was, wilden ze de taken gelijk verdelen, maar nadat het kind er was gebeurde dat niet. En waarom was dat? Omdat die vrouw in het begin alles ‘zelf’ ging doen en die man daar dus snel aan gewend raakte. Het andere effect daarvan was dat de vrouw ‘beter’ werd, of geroutineerder in de verzorging van het kind, en dus die taken veel makkelijker en vaker uitvoerde dan de man. ‘Onbedoelde specialisatie’ noemt de onderzoeker dat. Die moet je dus zien te voorkomen – en wel van het begin af aan!

Stap 5: geloof in minder dan 100%
Wil je borstvoeding geven? Top! Maar als het niet lukt, laat het gaan. Of als kolven niet goed gaat – geef ze dan af en toe een fles. Je hoeft echt niet alles 100% te doen. Niet 100% borstvoeding, Niet 100% biologisch eten. Niet 100% een opgeruimd huis hebben. Niet 100% een goede vriendin te zijn. Niet 100% lekker te koken. Niet 100% een liefhebbende moeder te zijn.

Stap 6: leg je smartphone/laptop/tablet in een la
Die eerste maanden lééf je met je telefoon, dat is oké. Maar er komt een moment dat kinderen echt aandacht nodig hebben. En als jij an gewend bent de hele dag op je telefoon te kijken, raakt iedereen gefrustreerd. Jij – en de kinderen ook. Want jij wil nog even een mailtje sturen/lezen, terwijl je kind om aandacht vraagt. Voor je het weet ben je het de hele tijd zoet aan het houden, omdat je nog even iets wilt doen.

Stap 7: investeer in een heel goede oppas – liefst een stokoude
Wij hebben een oppas van bijna 70. Toen onze eerste werd geboren was ze rond haar pensioen. Om dat aan te vullen, wilde ze op baby’s passen. Ik heb haar meteen toen ik zwanger was benaderd. Ze heeft alle tijd van de wereld, is helemaal gek op kinderen en heeft alle rust om de hele dag met een baby’tje voor het raam te zitten – wat wil een kleintje nog meer? Maar dat gaat niet vanzelf. Ik drink een keer per week koffie met haar als ze de kinderen komt halen, Ik vraag haar wat ze wil, hoeveel dagen ze wil werken, of ze nog blij is met haar salaris. Ik help haar sms’jes te versturen, ik bel de bank als er een probleem is, en als haar computer het niet doet, kijken we er in het weekend naar. Zo hebben we een band opgebouwd waarbinnen we altijd een beroep op haar kunnen doen. Als ik een keer op vrijdag, mijn vrije dag, moet werken of even een ochtend dingen wil regelen, dan kan onze peuter altijd bij haar terecht. O ja: en vergeet nooit de verjaardag van die oppas!

Stap 8: organiseer nog meer tijd (maar nu voor jezelf)
Het was heel luxe, ik weet het, maar bij de eerste werkte ik vier dagen in de week, en op dag vijf was mijn zoon…. op de crèche.  Dat kon door die lieve oppas waar hij twee dagen was. Twee dagen oppas, drie dagen crèche. Op die vrijdag haalde ik hem altijd rond drie uur op, als hij wakker was van het middagdutje. Dan had ik aan de vooravond van het weekend alles gedaan: boodschappen, bijtanken, overwerk, lunch met een vriendin, kapper – en kon ik er de rest van de tijd helemaal zijn voor mijn zoon. Heerlijk!

Stap 9: stop met je schuldig voelen
Als je voelt dat je er even uit moet: doen! Laat ze even alleen met je man, en ga naar die kapper, naar die vriendin, een rondje hardlopen, of shoppen.Of ga op een doordeweekse dag tijdens het spitsuur op het tapijt zitten, bestel een pizza en stoei een half uur met de kinderen in plaats van weer te stressen voor het zoveelste avondmaal dar ze nauwelijks aanraken. Zeg 3x tegen jezelf: ‘ik doe genoeg’ en ga ervoor. Ze overleven het heus wel.

Succes!

Lees ook: Wat je dus allemaal NIET moet doen als ze eindelijk slapen.