Slaap papa en mama, slaap… (Want is er iets belangrijker?)
Zodra je kinderen krijgt weet je dat er eigenlijk maar één ding is dat er écht toe doet in het leven: slaap. En dat je dat moet pakken als je het pakken kunt. Want voor de meeste ouders is slaap net zo schaars als water in de woestijn.
Ik houd van mijn bed. Ik houd misschien wel meer van mijn bed dan van mijn kinderen. Nou ja, dat is overdreven, maar de liefdes ontlopen elkaar niet veel. Sinds ik moeder ben schat ik het concept van slapen pas op de waarde die het verdient. Slapen is namelijk de bron des levens. Dat is dus ook de reden dat ik bijna dood ben. Ik slaap namelijk al zo’n zeven jaar niet. Mijn kinderen (die waar ik zo van houd dus) zijn namelijk helaas níet doordrongen van het genot dat slaap is. Dus zijn ze zoveel mogelijk wakker. Ook (en misschien eigenlijk wel bij voorkeur) ’s nachts en ’s ochtends heel vroeg, als zelfs de kippen nog op stok zitten. Wat dientengevolge betekent dat ik óók wakker ben. En dus niet in mijn geliefde bed lig. En ik mis mijn bed. Oh, wat ik mis ik mijn bed.
Het is niet voor niets dat niet slapen een beproefde martelmethode is in oorlogssituaties. Want echt, je zou van minder gek worden. Als ik eens een nacht wél goed geslapen heb (als in: meer dan drie uur achter elkaar), ben ik altijd verbaasd over hoe de wereld er blijkbaar eígenlijk uitziet. Dat is namelijk heel anders dan ik hem doorgaans beleef. In retrospect wilde ik dan ook dat ik meer genoten had van al die uren ononderbroken slaap toen ik nog geen kinderen had. Sterker nog, als ik van tevoren had geweten dat met mijn eerste placenta ook mijn slaap bij het grof vuil terecht zou komen, dan had ik al die nachten doorhalen in de kroeg tijdens mijn studententijd laten zitten. Gewoon om alvast bij te slapen voor wat komen ging, om een buffer op te bouwen. Een goed begin is tenslotte het halve werk. En ik kan bepaald niet zeggen dat ik goed beslagen ten ijs gekomen ben. Dus nu hangen mijn wallen op mijn knieën.
Wanneer ik mijn nachtrust weer terug krijg, weet ik niet. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de hoop eigenlijk een beetje ben verloren. Maar mocht er toch nog een dag komen dat ik de nachten niet meer met angst en beven tegemoet hoef te zien, dan ben ik er klaar voor. Ik heb van mijn slaapkamer namelijk een tempel gemaakt. Als eerbetoon aan slaap, zeg maar. Compleet met rustgevende geurkaarsen, beddengoed van Egyptisch katoen, Tibetaanse monnikenmuziek en, de absolute pièce de résistance: een heerlijk matras. Want als je dan slaapt, moet je het ook goed doen. Op een matras dat ervoor zorgt dat je ultiem tot rust komt. En daarvoor hoef je dus niet naar zo’n superdeluxe, hele dure beddenwinkel waar je op een matras een maandsalaris stuk moet slaan. Je gaat namelijk gewoon naar de HEMA. Juist, rompertjes, Jip & Janneke yoghurtrozijntjes, rookworst en een matras, het kan allemaal op hetzelfde boodschappenlijstje. Hoe handig is dat? En gemak dient de mens en de ouder in het bijzonder.
Het nieuwe HEMA matras past zich aan je lengte, gewicht en slaaphouding aan. Het ondersteunt je lichaam waar dat nodig is, of je nou een rug, buik, of een zijslaper bent; het matras van HEMA is geschikt voor iedereen. Het matras ventileert goed en de hoes is wasbaar. Geen overbodige luxe als je met enige regelmaat kleine kinderen, melkflessen en boterhammen met pindakaas in je bed hebt. Het matras is verkrijgbaar in vijf verschillende maten, dus als je echt grof geschut wilt inzetten leg je het hele gezin op een HEMA matras. En wie weet, misschien slaapt iedereen dan binnen de kortste keren als een roosje. En zo niet, nou ja, dan liggen we in ieder geval wel echt prinsheerlijk. Slaap kindje, slaap… Ahhh, toe?
Dit artikel is een samenwerking met HEMA, maar de inhoud is 100% van ons. De matrassen van HEMA zijn verkrijgbaar in 5 verschillende maten en zijn vanaf nu online verkrijgbaar. Klik hier voor meer informatie.
Lees hier alles over ons advertentiebeleid
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
