Schermverslaafde ouders, opgelet!
In de New York Times stond deze zomer een groot stuk over hoe je kunt voorkomen dat je kinderen verslaafd raken aan beeldschermen en smartphones. Julie begon enthousiast met lezen, maar ontdekte al snel dat de oplossing best wel…eh…confronterend is.
Hoewel mijn 1-jarige zoontje nog niet weet wat een iPad is en dus niet bepaald beeldschermverslaafd te noemen valt, maak ik me nu al zorgen dat hij vroeg of laat natuurlijk wél de zuigende werking van tablets, smartphones, videogames, Netflix, Facebook, WhatsApp en YouTube zal ontdekken. En hoe zorg ik er dan voor dat hij daar niet volledig in verloren raakt? Volgens de Amerikaanse psycholoog en onderzoeker Catherine Steiner-Adair kan het gedrag van de ouders een groot verschil maken in hoe een kind leert omgaan met digitale verleidingen. Ik parafraseer: “Sommige ouders zijn altijd verbonden met hun eigen apparaten, ze reageren op elk piepje van hun mobieltjes en tablets en zijn de hele dag door aan het appen.”
LEES OOK: Nee, restauranthouders, ze zitten echt niet de hele dag op de tablet!
Herkenbaar? Voor mij helaas wel. Ik check mijn e-mail wel honderd keer per dag, app me een slag in de rondte en kijk regelmatig wat er op Twitter, Facebook en Instagram gebeurt. Kortom: ik ben een onwijs slecht voorbeeld voor mijn kind als het gaat om beeldschermgebruik. Shit! Gelukkig hoef ik volgens Steiner-Adair mijn geliefde iPhone niet helemaal de deur uit te doen, als ik ‘m voortaan maar opberg tijdens ‘kritische momenten’: doordeweeks in de ochtenden voordat mijn zoontje naar de crèche gaat en aan het eind van de dag, als hij weer thuis is. ‘s Ochtends is sowieso geen probleem: om 06:00 valt er op mijn telefoon nog niet veel te beleven en bovendien ben ik dan veel te druk bezig met wakker worden, schone kleding zoeken, luiers verschonen, ontbijt smeren, broodkorsten van de grond plukken, tanden gepoetst krijgen en wegbrengen. Maar ‘s avonds valt er nog wel het een en ander te winnen…
Ik besluit mezelf een week uit te dagen en download de app Forest, waarmee je kleine digitale boompjes plant, die alleen bloeien zolang je NIET op je telefoon kijkt. Voordat ik naar de crèche loop om mijn zoontje op te halen, stel ik de app in op anderhalf uur bomen kweken en leg ik mijn telefoon weg. Als ik, eenmaal weer thuis, toch in de verleiding kom mijn mail te checken, krijg ik groot in beeld te zien dat ik snel mijn telefoon weer weg moet leggen, anders dood ik mijn mooie boompje-to-be.
En het werkt! Althans, ik kan makkelijk van mijn telefoon afblijven en ben helemaal ‘in the moment’ als mijn zoontje tijdens het eten zijn sperzieboontjes in zijn neus steekt en zijn aardappeltjes “uh-oh” één voor één op de grond laat vallen. Pas als hij later op de avond in bed ligt, pak ik mijn telefoon er weer bij en kijk ik trots naar mijn gekweekte boompje. Of dit ook betekent dat mijn kind hierdoor later niet zo’n smartphone-addict zal worden als zijn moeder, moeten we natuurlijk nog even afwachten, maar het is in ieder geval een stap in de goede richting.
