Samen spelen: 5 dingen die leuk lijken (en 5 die het inderdaad zijn!)

Het blijft een risicovolle bezigheid, je verheugen op dingen doen met kinderen omdat het altijd anders loopt dan je denkt. Barbara verheugde zich op 5 dingen die allemaal iets anders uitpakten dan ze dacht, maar: ze kreeg er 5 andere wél leuke bezigheden voor terug.

Toen de kinderen net groot genoeg waren, ging ik een keer met ze picknicken. De zon scheen, ik haalde een mand van zolder, smeerde broodjes, pakte een oud laken en fietste een klein stukje verderop naar een parkje.
We zochten een mooi plekje uit, ik spreidde het laken uit en dekte de ’tafel’. De bordjes, de bekertjes, de broodjes – alles stond net helemaal perfect uitgestald toen Felix’ vriendinnetje zei: “IK MOET POEPEN!”

Ik had toen 3 uitdagingen:
1: Er was nergens een wc te bekennen.
2: Ze wilde niet in de bosjes
3: Ik had geen wc-papier bij me!
Een minuut later was de hele picknickmand weer ingepakt en zaten we op de fiets naar huis.
Ik wil maar zeggen: je kan je nog zo verheugen op dingen doen met kinderen, ze pakken altijd anders uit dan je denkt.

Deze 5 dingen leken me dus heel erg leuk:

Bordspelletjes – of eigenlijk alle spelletjes
Dat is de aller irritantste, want: kinderen verzinnen hun eigen regels. En zelfs aan de zelfverzonnen regels houden ze zich niet!
Ze hebben maling aan wat er op de gebruiksaanwijzing staat, als het ze uitkomt, zeggen ze dat we het vandaag anders spelen, en wel op zodanige wijze dat ze niet kunnen verliezen – en als ze dan toch dreigen te verliezen staan ze op en pakken ze een nieuw spel.
En weer een.
En weer een.
Totdat de hele verzameling kris kras door het huis ligt en jij te moe bent om de juiste pionnen in de juiste doos terug te stoppen.

Taartjes bakken
Ik heb zelf heerlijke herinneringen aan cake bakken met mijn moeder. De smaak van het deeg. De zoete geur uit de oven. Het wachten tot de cake is afgekoeld.
Ik heb geen idee hoe zij het heeft ervaren, maar als ik met Felix taart ga bakken is het een slagveld.
Ten eerste wil hij zelf de bloem door de zeef halen, maar dat kunnen kleine kinderen niet hè? En hee, ik moet het hem leren, dus ik mag het ook niet overnemen. Dus hij zwaait de zeef heen en weer totdat het hele huis onder de bloem zit en er slechts een beetje in de kom is gevallen. Dan veeg ik de rest op, en gooi het in de kom. Daarna komt het deel met de suiker, en dan gaan die vingers erin en eruit – er is geen stoppen aan. Hele klodders deeg verdwijnen in dat kleine mondje, elke keer als ik me even omdraai. Als er na heel veel moeite een cake in de oven staat die ongetwijfeld gaat mislukken, is zijn interesse verdwenen en wacht mij een hele berg afwas.

Leuke boekjes voorlezen
Nijntje, Jip & Janneke, Roald Dahl – ik verheugde me er enorm op. Nou, en als ze heel klein zijn, dan bepaal je het gelukkig zelf. Maar nu ben ik echt de sigaar.
Felix (8) wil alleen maar Geronimo Stilton lezen, een serie waar geloof ik wel 337 delen van zijn over een muis, of is het een rat, weet ik veel, die alle geschiedkundige feiten door elkaar heen rammelt en nu al een zooitje maakt van de historische kennis van mijn zoon.
En Morris (2)? Zijn kast ligt vol met de leukste boekjes: De mol die wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft, Nijntje wordt kunstenaar, die van die rups die een vlinder wordt. Maar nee, wat vindt hij het aller-aller-allerleukste boek?
Pingu!
Zucht.

Naar de speeltuin
Heerlijk dacht ik, lekker op een bankje in de speeltuin zitten en dan kijken hoe ze zich vermaken. Krantje erbij, klaar.
Wist ik veel dat ze 231 keer van de glijbaan af willen en dat ze dat alleen durven als je HUN HANDJE VASTHOUDT. Morris kan het al makkelijk alleen, maar toch staat hij elke keer bovenaan de glijbaan te krijsen tot ik hem een stukje vinger geef. Dan gaat hij zitten, laat los en glijdt naar beneden. Hij had mijn vinger dus niet eens nodig!

Samen verven
Ik zag al die beelden van moeders die lekker aan de keukentafel met verf in de weer waren. Dat leek me iets dat je samen doet. Nou, na één keer was ik genezen van de vingerverf… Alles en iedereen zat onder de verf, behalve het vel papier. Want toen we net een halve minuut bezig waren een ‘dierentuin’ te maken, klom hij alweer van zijn stoel af met zijn verfhandjes om met zijn speelgoed te spelen. Dus toen dat dan weer schoon was, inclusief zijn handjes en ik een poging deed het dan maar af te kappen, volgde er natuurlijk een woedeaanval, want ‘de dierentuin was nog niet af’.

En aan deze dingen had ik nooit gedacht, maar die zijn dus wél leuk:

Funniest Home Video’s kijken op YouTube
Het aller-aller-allerfijnste moment samen is bij ons: samen filmpjes kijken van mensen die ergens vanaf vallen of tegenaan knallen. Felix ligt totaal in een deuk waardoor Morris dat maar nadoet en ik ook. Glijbanen die omvallen, sleeën die tegen een boom botsen, opblaasbanden die omkiepen in zwembaden, mannen die van keukentrappetjes vallen, peuers die van de schommel af getorpedeerd worden, dikke oma’s die op een gazon uitglijden… We krijgen er geen genoeg van.

Lekker samen in bed liggen
Al viel dat voorlezen dus een beetje tegen, wat wel heerlijk is ’s avonds is om na zo’n druk spitsuur je schone kindje in pyjama in bed te leggen en er dan heel even lekker tegenaan te gaan liggen. Met een beetje mazzel val je ook even in slaap, zodat je de avond weer aan kunt. Als hij of zij je er niet uitschopt, zoals bij ons inmiddels: “Ma-haam! Wil je nu weggaan?!”

Dansen in de woonkamer
Kinderen zijn op hun geweldigst als ze helemaal los gaan op muziek. Liefst beetje stoere muziek, van oudere broertjes of zusjes. En dat ze het al een beetje serieus nemen en stoere pasjes proberen te maken maar toch nog te jong zijn om zich onbespied te voelen. Superschattig!

Steen papier schaar
Het enige spel dat je overal kunt doen: steen papier schaar. Als we moeten wachten, als we ons vervelen, in de auto, in de trein – je hebt het altijd bij je en niemand verliest, want een potje duurt hooguit 3 seconden en dan heb je weer een kans. Je kan er ook ieder gewenst moment weer mee ophouden, wat heel handig is bij kinderen met een concentratiespanne van een mug.

Naar de film
Al van het begin af aan was dat mijn favoriet: samen in het donker naar een film kijken, bakje popcorn in het midden, handjes vasthouden als het eng is – heerlijk. En wat een mazzel hebben we dat filmmakers sinds een jaar of tien doorhebben dat niet alleen kinderen maar ook hun ouders zo’n film zien, zodat er zich op vele niveaus iets afspeelt.
(Dat effect valt overigens wel tegen als je Frozen voor de dertiende keer hebt gezien….)

Foto: Thinkstock.