Renske gaat verhuizen met het gezin en moet asap tips.

Renske gaat voor het eerst (!) met het gezin verhuizen en is asap op zoek naar tips. Asap betekent as soon as possible. Moeten we nou álles voorkauwen hier?

Lees ook: 31 dingen die je denkt als je met je gezin op vier hoog woont

De fans weten uiteraard dat ik al bijna tien jaar op vier hoog woon, middenin Amsterdam. Supervet huis, daar niet van, inclusief een dakterras van jewelste, en zelfs drie slaapkamer(tjes). Echter: waar het zonder kinderen nog allemaal prima te doen was, is ons woongenot sinds de geboorte van onze oudste niet meer wat het geweest is. Hoewél het een tijdje duurde tot we dit aan onszelf durfden toe te geven. Zo heb ik bijvoorbeeld best nog een tijdje met overslaande stem lopen gillen dat je juist lekker makkelijk fit blijft als je met twee jonge kinderen op vier hoog wordt, en dat je er supersterk van wordt, en dat je er zulke strakke benen van krijgt, en dat de kinderen gewoon snel zelf moeten leren lopen, en dat het zo heerlijk is om geen bovenburen te hebben blabla maar de tijd is gekomen dat ik eerlijk mag zijn: wonen op vier hoog is de hel op vier hoog. Want je blijft niet fit, het breekt je juist óp.

Ik vind ‘m zelf ook heel goed.

Dus we gaan d’r van tussen. Tabee! Eerst een jaar naar een huis in de Jordaan (op één hoog, met een eigen trap en een eigen opgang), om in de herfst van 2017  definitief naar een begane grond woning in de Amsterdamse Houthavens te verhuizen. Uiteraard zal ik op deze site de komende tijd verslag doen van al mijn blitse interieurvondsten en interieurwensen, puur en alleen om jullie jaloers te maken.

Mijn hamvraag voor nu luidt echter: wat zijn de ins & outs van (twee keer) verhuizen met kinderen? Ik bedoel, ik ben in mijn hele leven pas drie keer verkast, en steeds weer met een nogal studentikoze aanpak waarbij er van alles stuk ging, en waarbij er bovendien wekenlang werd ‘ingepakt’ en ook wekenlang weer werd ‘uitgepakt’. Echter: er zijn nu twee kinderen in ’t spel, en waar peuter S. tot een maand of vijf geleden (toen de beslissing werd genomen te gaan verhuizen) nog helemaal niet zo bezig was met ‘zijn eigen kamer’ en met ‘het huis van pappa en mamma’, staat hij inmiddels enthousiast naar onze voordeur te wijzen als we na een tripje de straat in gereden komen. Het besef dat iets zijn/ons huis is, bestaat opeens wel degelijk.

En onze jongste, de best gevoelige dreumes B., hoe bereiden we hem voor? Hoe bereid je een dreumes voor op een nieuwe kamer, een nieuw huis, een nieuwe woonsfeer? Hij dacht na drie weken kamperen in onze caravan op Bakkum namelijk al dat hij er was gaan wonen, dus toen hij weer thuis was heeft-‘ie een week doodsangsten uitgestaan – zo klonk het – op het moment dat ik hem in bed legde. Bovendien heb ik wel eens gehoord dat kinderen, na een heftige gebeurtenis, kunnen ’terugvallen’ in hun ontwikkeling. Zo begint peuter S. net een beetje rustiger te worden qua woedeaanvallen, en is hij bovendien bijna zindelijk. Dus je begrijpt, het zou voor alle partijen erg fijn als we straks geen terugval aan de (bak)fiets hebben hangen.

Beste mensen! Uiteraard ben ik niet helemaal van lotje getikt, ik weet nog best wel wat dingen te verzinnen die we kunnen doen om de overstap zo smooth mogelijk te maken. Zo blijven beide kinderen op hetzelfde kinderdagverblijf, en gaan we dit weekend samen met Peuter S. zijn eigen verhuisdoos inpakken. Maar verder ben ik tergend benieuwd naar tips en trucs van ervaringsdeskundigen. Wat is jullie supertip der supertips? Wat moet ik absoluut wel en absoluut niet doen? Laat het weten!

Ik ben een en al oor oog.

Lees ook: Verhuizen voor de kinderen, is dat wel zo’n goed idee?