Phantasialand: een walhalla voor stoere kinderen

Barbara ging naar Phantasialand met haar zoon Felix en vriendje Huub (10). Ze ontdekte dat net over de grens met Duitsland een ideaal attractiepark ligt voor stoere avonturiers! Met nu twee nieuwe achtbanen (waarvan één volstrekt ongeschikt voor moeders…).

Ik zal het maar meteen eerlijk bekennen: ik ben dit weekend 121 keer in een achtbaan geweest, maar pas na nummer 118 durfde ik mijn ogen open te houden. Man! Wat een heftige toestand die achtbanen van Phantasialand. Een weekend op pad met twee achtbaantesters van 10 jaar (mijn zoon Felix en zijn vriendje Huub), is als moeder wel een belevenis, die je nooit meer vergeet (en de kinderen ook niet).

Zaterdagmorgen om 8 uur stapten we in Amsterdam in de trein naar Keulen. We hadden een heerlijke reis, met veel Yahtzee spelen, en na drie uur kwamen we relaxed aan. Een taxi bracht ons in 20 minuten naar het hotel, dat we al vanaf de snelweg zagen liggen: Ling Bao, een hotel in het thema ‘Chinees’, bestaande uit een verzameling pagodes.

Alles in Ling Bao heeft die Chinese sfeer. Het restaurant, de tuin, het winkeltje en de kamers. We hadden een familiekamer met stapelbed en een tweepersoonsbed. Lang konden we er niet van genieten, want de jongens wilden meteen zwemmen. Het was een geweldig zwembad, vooral dat deel waar je naar buiten kan zwemmen. Na een half uur was het dan zover: we gingen ons omkleden om naar het park te gaan. Phantasialand, here we come!

Al bij de eerste attractie van Phantasialand – wildwaterbaan Chiapas – dacht ik: ik ben er dus wéér ingetrapt! Het was steil, het ging hard en ik sloeg doodsangsten uit. Die jongens vonden het geweldig en renden van de ene wilde attractie naar de andere, en ik braaf er achteraan. Gelukkig hadden we afgesproken dat we de twee nieuwste achtbanen voor de dag erop zouden bewaren. Die konden we ’s morgens vroeg dan snel achter elkaar bezoeken, zodat we nauwelijks in de rij hoefden te staan.

Phantasialand begint gemoedelijk, met een hoofdplein met cafeetjes en een zweefmolen waar alle gebieden op uitkomen. Maar als je dan de kleine steegjes doorsteekt sta je zo van de ene in de andere wereld.

En wat voor werelden! Het park is verdeeld in 6 thema’s: Berlin, Mexico, China Town, Deep in Deep in Africa, Fantasy en Mystery. In die laatste wereld staan de nieuwe achtbanen en het nieuwe middeleeuwse themagebied Klugheim. In alle thema’s heb je echt de sfeer overal in zitten: de winkels, restaurants en alle muziek passen er precies in. In Africa hoor de djembés, Berlin is heel stedelijk-romantisch in de sfeer van 1900 met restaurant Unter den Linden en in Mexico zie je over cactussen en kun je Mexicaanse tapas eten.

Het Mexicaanse deel is omringd door watervallen en cactussen, met als centraal middelpunt de steilste wildwaterbaan van de wereld Chiapas, waar ik dus gillend en met mijn ogen dicht mijn reis door het pretpark begon. Van Mexico gingen we naar Afrika waar Black Mamba doorheen raast. Heel spannend vliegt die omgekeerde achtbaan – waar je wagentje aan hangt, in plaats van erop rijdt – vlak langs bergpartijen en rotsen en houten hangbruggen. Toen het ging regenen besloten we naar binnen te gaan, naar Fantasy, waar de indoor-wereld Wuze Town is gebouwd met daarin een retespannende achtbaan die tot hoog in de lucht om je heen raast.

Toen ik die Fantasy-wereld met de achtbaan Winja’s Fear en Winja’s Force betrad, had ik héél even spijt dat ik Morris (4) had thuisgelaten, daar binnen en buiten is een stukje Phantasialand voor de kleintjes, met van alles te doen. Maar al snel daarna was dat gevoel van spijt weg, want mijn jongens zijn groter dan 140 cm en dan kan je dus echt overal in!

Dat gevoel van spijt verdween overigens ook snel toen ik in die Winja indoor-achtbaan zat. Ik dacht dat ik dóód ging, maar de jongens gilden het uit van plezier, dus ik slikte mijn angst in en sloot mijn ogen. Mijn truc als het echt te eng wordt: denken aan een slapende baby, dat werkt zeer geruststellend op mij, in combinatie met tegen mezelf zeggen dat het zó weer voorbij is!

De meeste indruk maakt het nieuwe gebied Klugheim, waar we steeds doorheen liepen. Grote rotspartijen die dreigend op je afkomen, met overal bijna op raakafstand de snelste achtbaan die ik ooit gezien heb: Taron, die steeds gillend ergens in het decor opduikt. No way dat ik daar morgen in zou gaan! Maar er is ook Raik, de tweede nieuwe achtbaan die de geruststellende kwalificatie ‘familie-achtbaan’ bezit. Die ziet er nog steeds uit als niet te doen, maar dat viel reuze mee. Goddank.

We zijn in een doolhof geweest, in een donkere indoor achtbaan, de grootste ter wereld, in een Mad House, een tempel waarvan de plafonds en de vloer om je heen vliegen, man wat hebben we gelachen, en toen we uiteindelijk zeiknat werden in River Quest, maar dan echt van top tot teen, wilden we terug naar het hotel om droge kleren aan te trekken – oh nee! mamma! – om te gaan zwemmen…

Het hotel ligt direct aan het park, dus dat was heel lekker, we liepen zo in en uit. Na het zwemmen hadden we honger en aten we in het Bamboo-buffetrestaurant, met krankzinnig veel keuze.

Na het eten was het nog maar zeven uur en toen hadden we nog een uur om nog eens het park in te gaan. Dat was echt magisch, want er was bijna niemand meer: iedereen was aan tafel gegaan. We hebben dertien keer (ik was de tel kwijt) achtereen de achtbaan Colorado Adventure gedaan, het personeel was heel aardig en liet de jongens gewoon zitten. Daarna dronken we wat aan de bar, gingen we wéér zwemmen en stortten we ons in een diepe slaap.

De volgende dag was het zover: de nieuwe achtbanen Taron en Raik! na een snel ontbijt met weer zo’n uitgebreid kinderbuffet als bij het avondeten, gingen we ervoor. We liepen naar Klugheim, dat net open ging, en pakten de rij voor Taron. Ik moet zeggen dat het me flink meeviel met de rijen, we moesten wel eens 20 minuten wachten, maar dat was steeds in een spannende omgeving en de opwinding deed de tijd steeds snel vergeten. Ik had allang besloten dat ik wel in Raik zou gaan en NIET in Taron. Man, ik had dat ding bekeken en wist genoeg.

Raik was geweldig! Hij begon achteruit in plaats van vooruit en daarna voelt het als een grote verrassing. Door die kwalificatie ‘familie-boomerang-achtbaan’ en doordat hij geschikt was voor mensjes vanaf 100 cm besloot ik voor de verandering mijn ogen open te houden. Het was leuk! Dat had ik veel eerder moeten doen! Eigenlijk was het met ogen open veel beter te doen dan met ogen dicht. Ik had lol, we lachten en gilden en toen we uitstapten wist ik: ik wil nog een keer.

Maar eerst de killer- allerkillersten van de achtbanen – de snelste en langste multi-lanceer-achtbaan ter wereld: Taron. Ik kan niet vertellen hoe schuldig ik me voelde toen ik die twee, opeens heel klein ogende, jongetjes uitzwaaide. Met tranen in mijn ogen zag ik ze wegschieten, Felix’ brilletje in de hand, ik hield mijn adem in tot ze terug waren. En daar kwamen ze, gillend van het lachen, weer aangereden. Daarna heb ik ze helemaal gek verwend met suikerspinnen, flammkuchen en softijs. En daarna heb ik ze de hele weg terug laten winnen met Yahtzee.

Voor kleine Morris heb ik drakenslofjes gekocht in de Haus der 6 Drachen-winkel. Volgende keer gaan we gewoon met z’n allen, heb ik hem beloofd. Dan ga ik de hele dag met hem in klein klein kleuterland hangen en mag papa de achtbaan in. Dan gaan we wel naar alle voorstellingen en shows in het park waar we nu geen tijd voor hadden. En ’s avonds, als ze allemaal slapen, met papa aan de Dragon Bar een biertje drinken. Maar man, wat hebben we het leuk gehad!

Kijk hier voor meer informatie over Phantasialand.