Ouders, stop met plastic traktaties uitdelen!
Jannekes kinderen zijn net twee, en hebben nu al een emmer vol plastic weggooispeelgoed mee naar huis gesleept van de opvang, uitgedeeld op verjaardagen. Wat is er mis met een versierde mandarijn?
Lees ook: Weg met die goedkope meuk! (Waarom je niet meer naar de Action moet).
Ik wil niet meteen gaan roepen dat vroeger alles beter was. Maar. Toen ik jong was, was er duidelijk sprake van andere verjaardagtrends dan nu. Was je jarig, dan deelde je uit – dat wel. En volgens mij was het toen ook al niet de bedoeling dat je met snoep kwam aanzetten. Ik herinner me: versierde mandarijntjes. Doosjes rozijntjes. Een bekertje popcorn. Bananen met gezichtjes. Satéprikkers met blokjes kaas en komkommer. En ik weet niet beter dan dat we dat allemaal heerlijk en enig vonden.
Tegenwoordig kun je hier blijkbaar niet meer mee aankomen als ouders. Het moet uitbundig zijn, veel, en liefst ook anders dan anders. Snoep is nog steeds not done, maar plastic is jammer genoeg nog niet in de ban gedaan door scholen en crèches. En zo komt het dat mijn tweeling van twee nu al een emmer kan vullen met plastic weggooispeelgoed, gekregen op de opvang bij wijze van verjaardagtraktaties. Ik noem bijvoorbeeld: plastic mini nep Barbie-popjes, plastic fluitjes die óók een pen zijn, plastic paardjes die niet kunnen staan, plastic uitdeelzakjes, plastic bakjes waar iets lekkers in gezeten heeft – en dan ben ik nog niet eens op de helft. Ik ben niet zo’n ouder die z’n kinderen verbiedt met plastic te spelen en alleen maar houten regenbogen in huis heeft. Er is hier echt wel wat plastic speelgoed, maar dat heb ik tweedehands ingeslagen. Alleen boeken en knutselspullen kopen we hier nieuw. Ik schreef laatst al eens dat ik toch een keer bijna verleid werd door al het glimmende plastic in de speelgoedwinkel, zo rond Sinterklaas. Er stond een man naast me en die zei spottend: “Wat zullen we nu weer eens toevoegen aan de plastic soep?” Toen had ik ineens geen moeite meer om het te laten staan.
Want die plastic soep, dat is geen fabeltje. Er drijft een berg plastic in de Stille Oceaan, zo groot als Frankrijk en Duitsland bij elkaar. Tussen de twaalf en vierentwintig miljoen kilo plastic wordt door vissen opgegeten. Behalve vissen, krijgen ook andere zeedieren de plastic deeltjes binnen, zoals vogels, zeehonden en plankton. Uit het plastic komen giftige stoffen vrij, die, doordat ze worden opgenomen door de dieren die het hebben opgegeten, onze voedselketen binnendringen – en uiteindelijk zijn we dus bezig onszelf te vergiftigen. Maar vooral vergiftigen we onze kinderen, die er, als we zo doorgaan, nog veel meer last van krijgen. En dan nog een paar feiten waar ik persoonlijk best droevig van word. Nederland is na Malta en België de slechtste natuurbeheerder van Europa: bij onveranderd beleid is in 2020 twee derde van alle diersoorten verdwenen. Nederland scoort het op één na slechtst van Europa op het gebied van duurzame energie (na Frankrijk), en is een van de meest vervuilende EU-landen (alleen Spanje en Polen scoren nog slechter). Wat bodem, water en lucht betreft is Nederland het meest vervuild van álle landen in Europa.
Maar daar kunnen wij toch niks aan doen, denk je misschien. Het goede nieuws is: dat kunnen we dus wel. Door zelf op plastic dieet te gaan, bijvoorbeeld, ben je een deel van de oplossing van het probleem. Recycle je plastic, maar vooral: koop zo weinig mogelijk nieuw plastic. Plastic kan namelijk nóóit meer helemaal worden afgebroken. 500 jaar duurt het voor bijvoorbeeld een plastic fles is afgebroken, maar de sporen van chemicaliën blijven volgens wetenschappers voor altijd in de bodem zitten of in de zee dobberen. Dat is vervuilend en nogmaals: met een omweg vergiftigen we er onszelf en onze kinderen mee. Daarom doe ik bij deze een voorstel: laten we stoppen met plastic weggooispeelgoed kopen voor onze kinderen. En aangezien bijna alle verjaardagstraktaties bestaan uit weggooispeelgoed, zeg ik: laten we geen plastic traktaties meer uitdelen. Op de korte termijn doen we onze kinderen er misschien een plezier mee. Maar op de lange termijn niet. Wat mij betreft kunnen we stoppen met die malle competitiestrijd tussen ouders om de leukste verjaardagstraktaties, en geven we onze kinderen gewoon weer een gezellige versierde mandarijn mee, of een satéprikker met blokjes kaas. Hippere opties zijn er vast ook (ik lees graag jullie ideeën in de reacties) – maar iets met fruit- en groentecreaties of zelfgebakken koekjes lijkt mij in elk geval puik. En anders in vredesnaam maar snoep. Als er genoeg mensen aan meedoen, maken we er vanzelf een trend van.
Lees ook: Stop oneerlijke kinderkleding! (Waarom je niet alles bij grote ketens moet kopen).
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
