
Waarom pubers altijd chagrijnig zijn (en hoe je ermee omgaat zonder zelf gek te worden)

Help, mijn kind is veranderd in een puber
Eerst had je een schattig kind dat je knuffels gaf en honderduit vertelde over zijn dag. Nu heb je een wezen in huis dat alleen communiceert in oogrollen en zuchten. Pubers zijn een wandelend mysterie – en vaak ook een tikkende tijdbom. Waarom zijn ze zo chagrijnig en hoe overleef je dit?
Hormonale chaos
Laten we eerlijk zijn: pubers kunnen er niks aan doen. Hun hormonen gaan compleet los en dat zorgt ervoor dat ze zich gedragen als emotionele tornado’s. Vandaag zijn ze boos op jou omdat je ademt, morgen omdat je ‘teveel vraagt’ (lees: of ze hun bord willen opruimen).
Slaaptekort maakt het erger
Pubers hebben veel slaap nodig, maar dat krijgen ze meestal niet. Ze zitten tot diep in de nacht op hun telefoon, moeten vroeg opstaan voor school en slepen zich vervolgens als een zombie door de dag. En een oververmoeide puber? Die is nog erger dan een peuter met een driftbui.
Ze willen onafhankelijk zijn (maar kunnen dat nog niet)
Ze willen geen bemoeienis, maar verwachten wel dat jij weet waar hun oplader is. Ze willen serieus genomen worden, maar vergeten dat er nog huiswerk gedaan moet worden. Die strijd tussen afhankelijk en zelfstandig zijn maakt ze gefrustreerd – en jij mag het ontgelden.
Sociale druk is gigantisch
Vrienden zijn nu belangrijker dan ouders, en dat betekent dat je ergens onderaan de hiërarchie bungelt. Likes, groepsapps en FOMO zorgen voor een constante druk. Dus als ze thuis niet meteen dolenthousiast reageren op jouw vraag hoe hun dag was, is dat waarschijnlijk omdat hun brein nog bezig is met een cryptische Snap van hun vriendengroep.
Hoe overleef je de puberteit zonder gillend weg te rennen?
- Kies je gevechten – Niet elke oogrol verdient een discussie. Soms is negeren de beste tactiek.
- Zorg voor humor – Een grap op z’n tijd kan de spanning breken (maar pas op: flauwe ouderhumor wordt niet gewaardeerd).
- Geef ze ruimte – Ze hebben tijd voor zichzelf nodig, net als jij.
- Blijf geduldig – Dit is een fase. Herhaal dit mantra zo vaak als nodig.
Het goede nieuws?
Ooit komt het moment dat je puber weer een normaal mens wordt. Tot die tijd: adem in, adem uit en koop chocolade. Voor jezelf.