Pubers opvoeden: een masterclass in geduld en zelfbeheersing

Je dacht dat peuters pittig waren? Wacht maar tot ze puber worden. Opeens woon je samen met een wandelend humeur dat van euforisch naar woedend kan switchen in drie seconden. Opvoeden wordt een combinatie van onderhandelen, negeren en hopen dat je niet volledig je geduld verliest.

Communicatie? Alleen met oogrollen

Vroeger hingen ze aan je lippen, nu krijg je hooguit een “Huh?” of een diepe zucht als antwoord. Oogrollen is de nieuwe moedertaal en alles wat je zegt is automatisch ‘mega cringe’.

Wifi is belangrijker dan zuurstof

Je puber kan zonder ontbijt naar school, maar een wifi-storing? Dat is een ramp van wereldformaat. Dreigen met “dan haal ik de stekker eruit” is het enige echte machtsmiddel dat je nog hebt.

De geur van onafhankelijkheid (en ongewassen sokken)

Pubers willen vrijheid, maar vergeten daarbij basiszaken als opruimen en persoonlijke hygiëne. Hun kamer is een biologische oorlogszone en de wasmand? Die kennen ze alleen van horen zeggen.

Discussies winnen? Vergeet het maar

“Waarom moet ik eigenlijk mee naar oma?” “Waarom is 2 uur ’s nachts geen normale bedtijd?” Pubers hebben overal argumenten voor en hoe meer je probeert uit te leggen, hoe minder ze luisteren. Soms is “Omdat ik het zeg” het enige antwoord dat nog werkt.

Toch zijn ze stiekem best leuk

Tussen de buien door zijn pubers geweldig: ze maken je aan het lachen, hebben verrassend slimme inzichten en kunnen ineens weer even dat kleine kind zijn dat tegen je aankruipt op de bank. En dat is het moment waarop je weet: het komt allemaal goed.