Opvoeden: de kunst van doen alsof je weet wat je doet

Opvoeden is net als een goocheltruc: je doet alsof je alles onder controle hebt, terwijl je stiekem hoopt dat niemand doorheeft dat je gewoon wat aanklooit. Want eerlijk, wie weet nou echt hoe je een peuter van een driftbui afhelpt of een puber overtuigt dat huiswerk géén complot tegen hun vrijheid is?

Regels? Die gelden vooral voor anderen

Je begint met het voornemen om consequent te zijn. Maar dan zie je jezelf toch een extra koekje toestaan, omdat je geen zin hebt in drama. “Één per dag” geldt blijkbaar alleen als je zelf geen behoefte hebt aan vijf minuten stilte.

De eeuwige onderhandeling

Opvoeden is een continue onderhandeling met mini-mensen die een talent hebben voor chantage. “Nog één verhaaltje?” “Eén hapje en dan mag ik snoep?” Je zou denken dat je een VN-top aan het leiden bent in plaats van een kleuter naar bed te brengen.

Consequent zijn? Succes ermee

“Als je nu niet luistert, gaan we écht naar huis!” zeggen we dreigend op de speeltuin. Tien minuten later zitten we er nog steeds, omdat de enige die zich aan deze regel houdt… jijzelf bent.

Schuldgevoel is je nieuwe beste vriend

Te veel schermtijd? Slechte maaltijd? Vandaag wat minder geduld gehad? Het schuldgevoel is altijd aanwezig. Maar hé, jij bent ook maar een mens en soms is Peppa Pig gewoon even de beste oppas.

Uiteindelijk doe je het gewoon goed

Ondanks alles groeien ze op, leren ze (meestal) goede manieren en blijken ze best leuke mensen te worden. Misschien, heel misschien, weet je toch iets meer wat je doet dan je dacht.