6 opvoedfouten die we allemaal maken (en waarom dat oké is)
Opvoeden: het meest uitdagende onbetaalde beroep dat er is. Je probeert het allemaal goed te doen, maar toch sluipen er altijd fouten in. Goed nieuws: dat hoort erbij. Dit zijn de zes meest voorkomende opvoedblunders – en waarom je je daar niet schuldig over hoeft te voelen.
niemand is een perfecte ouder
Laten we eerlijk zijn: geen enkele ouder weet precies wat ze aan het doen zijn. We navigeren allemaal door een jungle van opvoedadviezen, terwijl we gewoon hopen dat onze kinderen opgroeien tot aardige mensen die hun groenten eten. Hier zijn de ‘oeps-momenten’ die we allemaal herkennen.
1. de belofte van “één snoepje”
Hoe vaak heb je gezegd: “Oké, nog eentje en dan is het klaar”? Spoiler: het blijft nooit bij één. Kinderen ruiken zwakte. Maar hé, ze leerden onderhandelen – een essentiële levensvaardigheid, toch?
2. schermtijd als redmiddel
“Geen schermtijd vandaag,” zeg je zelfverzekerd. Totdat je koffie koud wordt, je deadlines opstapelen of je gewoon even rust nodig hebt. Voor je het weet, zingen Peppa Pig en Co. door je woonkamer. Het zij zo.
3. ja zeggen om de lieve vrede
Je weet dat ze niet in pyjama naar de supermarkt zouden moeten gaan, maar eerlijk? Je bent moe en wil het gevecht niet aangaan. Soms is vrede belangrijker dan principes.
4. je eigen regels breken
Je hebt strikte regels: geen snoepen voor het avondeten, niet op de bank springen. En daar sta je dan, zelf koekjes etend op de bank. Het goede nieuws? Kinderen leren van je menselijkheid.
5. je geduld verliezen
Elke ouder verliest wel eens zijn kalmte. Na de honderdste “waarom?” of het zoveelste bord eten dat de vloer siert, is het oké als je even uit je slof schiet. Zolang je daarna ook kunt laten zien hoe je sorry zegt.
6. jezelf vergelijken
Je buurvrouw lijkt alles perfect te doen. Haar kinderen eten quinoa, en die van jou weigeren zelfs een appel. Maar geloof me: achter elke ‘perfecte’ ouder zit iemand die ook gewoon aan het stuntelen is.
fouten maken mag
De waarheid is simpel: kinderen hebben geen perfecte ouders nodig, ze hebben echte ouders nodig. Jouw fouten laten zien hoe je omgaat met imperfecties – en dat is misschien wel de belangrijkste les die je ze kunt meegeven.
