Renske bekent: ik kocht kant-en-klare traktaties

Kant-en-klare traktaties uitdelen? Kan dat zomaar? Ben je dan een verdorven moeder of is het stiekem gewoon een briljante #momboss #lifehack? 

Ik heb iets op te biechten. Peuter S. heeft vorige week kant-en-klare traktaties uitgedeeld. Twee keer, maar liefst. Eén keer op zijn verjaardagsfeestje (hij werd drie jaar), en één keer op het kinderdagverblijf. En niemand die het door had hè? Niemand. Sterker, iedereen vond het volgens mij de normaalste zaak van de wereld dat ik daar met prachtige, flitsende traktaties stond.

LEES OOK: Ouders, stop met plastic traktaties uitdelen!

Voor iedereen die nu dolgraag wil weten wat ik peuter S. dan in go des naam heb laten trakteren: zie hier over welke traktatie we het hebben. Maar dan had ik niet de Smarties erbij maar de Nijntje-koekjes.

Nou, ik ga nog even door, want baby B. is dus ook jarig geweest – ik heb namelijk TWEE kinderen met het sterrenbeeld Schorpioen, waarover later graag meer – en je raadt het al: baby B. gaat óók kant-en-klare traktaties uitdelen. En voor iedereen die nu ook nog wil weten welke traktaties ik voor baby B. heb gekozen: moet je even klikken op het woord traktaties.

Rustig mensen, rustig!

Het was de afgelopen weken gewoon te druk en te hysterisch om ze zelf te maken. We zijn namelijk ook nog eens verhuisd. Dus misschien kunnen we stellen dat het allemaal zo erg niet is? Misschien zelfs wel begrijpelijk? Bovendien zijn mijn kinderen pas drie en één, dus zou het zomaar kunnen dat ze het waarschijnlijk niet eens door hebben – gehad – dat mamma niet heeft zitten knutselen. En toch, en toch, voel ik me diep in mijn hart reteschuldig. Ik had, al was het middenin de nacht, en al waren de dozen nog niet eens uitgepakt, tóch gewoon moeten gaan zitten knippen en plakken. Ik had, ook al had ik ook nog eens twee deadlines tussendoor, tóch gewoon zelf koekjes moeten gaan bakken. Ik had, ookal kan ik helemaal niet knutselen (ik kan niet eens een RONDJE UITKNIPPEN, dat wordt altijd een vreemdsoortig ovaal ei) tóch al die pakketjes in elkaar moeten gaan zetten. Want dat doen goede moeders.

Bovendien maak je het jezelf voor een deel ook weer heel moeilijk met kant-en-klare traktaties. Want ik werd dus knalrood toen iemand op het feestje van peuter S. terloops zei: ‘Oh, wat leuk, heb je dat helemaal zelf gemaakt, wat enig! ‘ Ik had op dat moment echt geen idee wat ik moest zeggen. Had ik gewoon moeten bedanken? Had ik moeten zeggen: oh, joh, ik heb ze besteld hoor? En dan gezellig gaan zitten afwachten of ik wel of niet gelyncht zou worden?

Want volgens mij stá ik al bekend als die drukke moeder die altijd maar overal half bij is en waarom haal je niet eens even een keertje rustig adem en waarom ga je niet een dagje minder werken en waarom ga je niet eens wat vroeger naar bed en waarom ga je in godsnaam doordeweeks doorzakken met collega’s en waarom ga je niet op yoga en waarom ga je niet op mindfullness en waarom werk je niet wat meer aan je balans en je moet echt gaan sporten anders word je nooit fit en je gezin is toch het enige wat telt en je moet die pot mayonaise nu echt dicht doen.

Oké sorry ik dwaalde af. Maar ehm, wat vinden jullie nou eigenlijk? Heb ik gefaald? Of was dit toch gewoon een briljante #momboss #lifehack? En wat moet ik zeggen als ik baby B. volgende week laat trakteren op zijn kinderdagverblijf, en de leidster zegt iets liefs over de pakketjes? Biecht ik het dan op? Dat ze niet zelfgemaakt zijn? Het ene moment denk ik: who cares, zég het gewoon, zeg dat je ze gewoon gekocht hebt. Jullie zijn, ik herhaal, net verhuisd en je kan niet eens knutselen dus het was sowieso een totale ramp geworden. Moet je die arme kinderen dan soms beeldschone, zelfgeknipte eendjes gele paardjes zonder benen met een Nijntje koekje eraan meegeven?

Maar het andere moment schaam ik me weer diep en wil ik óók die moeder zijn die in totale rust al die traktaties maakt.  Al was het midden in de nacht, maar liever natuurlijk op zaterdagmiddag, gezellig met een kopje thee erbij. Oké wijn. Wijn. Maar daar gaat het niet om. Sjonge jonge, houd die focus Renske. Het gaat om de traktaties.

Ik hoor het wel!

Lees ook: Verjaardagstaarten: de verwachtingen versus de realiteit