President Trump: hoe verantwoorden we dat aan onze kinderen?
Bye bye Barack, hello Donald. Tegen alle verwachtingen in is het dan toch gebeurd: Donald Trump is de nieuwe president van Amerika. Vala, die jaren in de VS woonde, is in shock. Want: waar moet het heen met de wereld?
Hoewel Amerika per definitie natuurlijk een bizar land is waar al sinds jaar en dag hele rare dingen gebeuren, heb ik er toch altijd een zwak voor gehad. Ik heb er namelijk een aantal jaar gewoond en mijn twee oudste kinderen zijn er geboren en daardoor dus Amerikaans staatsburger. Ik koester fijne herinneringen aan mijn jaren in Californië en dus draag ik het land, in al zijn absurditeit, een warm hart toe. Gaat het mij aan het hart wat ermee gebeurd. En als je dan ‘s ochtends opstaat en moet constateren dat een haatzaaiende, rascistische seksist de show gaat runnen, dan word je daar wel even heel verdrietig van.
Ladies and gentlemen, can I ask you, hoe heeft het, for the love of God, zó ver kunnen komen? Ik begrijp dat het voor velen van jullie moeilijke tijden zijn geweest en nog steeds zijn. Dat er onvrede is, frustratie en veel verdriet. Dat jullie verandering, verbetering willen. Want ja, het Amerika dat wij hier op televisie zien, New York, San Francisco, Washington, dat is niet the true face of the United States. Op die plekken hebben ze het over het algemeen vrij goed, maar er zijn zoveel plaatsen waar de omstandigheden veel weg hebben van die in een Derde Wereld Land. En dat is vreselijk en de frustratie daarover begrijpelijk. Ik snap dat jullie je niet gehoord, nooit gezien hebben gevoeld. Je willen afzetten tegen het establishment. Maar echt, de man in het bezit van zijn eigen persoonlijke ivoren toren ziet jullie ook niet. Hij gaat jullie niet redden. Echt niet. Sterker nog: over vier jaar zitten jullie alleen maar nog dieper in de shit. En de rest van de wereld ook.
Ik wil mijn kinderen niet opvoeden in een wereld waarin iemand aan het roer staat die hen vertelt dat we een muur moeten bouwen om de immigranten buiten te houden. Die discrimineert en haat zaait. Die, heel simpel gezegd, een ordinaire pestkop is. Hoe moet ik mijn dochters vertellen dat een man die vrouwen haat een hoofdrol speelt op het internationale toneel? Dat er iemand die vrouwen blijkbaar gewoon ‘by the pussy’ grijpt de scepter zwaait over de wereld waarin zij moeten leven? Wat voor voorbeeld geven we daarmee aan onze opgroeiende meisjes? Zo hard hebben we jarenlang gestreden voor gelijke rechten voor vrouwen, gelijke rechten voor iedereen, vrijheid, compassie en gelijkheid. En nu, in één klap alles wat er bereikt is: weggevaagd. Door een male chauvenist pig met een hele slechte spraytan. Unbelievable.
Ik zit met stomheid geslagen voor de televisie. Kan eigenlijk bijna niet geloven wat ik met mijn eigen ogen zie. President Trump. What the fuck is er aan de hand met deze wereld? En dan overvalt me een gevoel van angst. Want: wat gaat dit betekenen voor alles en iedereen? Moeten we dan nu echt die schuilkelders gaan bouwen? Ik kan me namelijk nog herinneren dat er nog niet eens zo heel lang geleden een soortgelijk sujet opstond en opeens de macht greep. Die ook riep dat bepaalde mensen minder waren, die dreigde degenen die het niet met hem eens waren op te sluiten, die lak had aan de democratie. En voor zover ik weet is dat de wereld niet heel erg goed bekomen. Maar zijn we dat dan nu echt alweer vergeten?
Wat mij betreft is dit een zwarte dag in de geschiedenis, een zwarte dag voor onze kinderen over de gehele wereld, die nu ten prooi vallen aan een ongeleid gevaarlijk projectiel. Laten we dan nu in vredesnaam maar hopen dat, als hij eenmaal in die Oval Office zit, heel snel zal blijken dat deze man veel geblaat is, maar vooral, heel, héél erg weinig wol. Laten we hopen dat Trump de dubieuze eer heeft om plaats te nemen naast Richard Nixon, als één van de weinige Amerikaanse presidenten die door het eigen volk impeached wordt. Laten we hopen dat het Amerikaanse volk uiteindelijk toch nog in staat is het licht te zien achter het rookgordijn dat hen nu blijkbaar blind maakt voor de ware aard van Donald Trump. En zo niet, dan kan ik alleen maar zeggen: may God help us all.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
