OMG: Schermpjes kijken blijkt vreselijk verslavend voor je kind te zijn

Onlangs verscheen een interessant artikel over de gevolgen van langdurig kijken naar een scherm. Wat daarin werd gezegd, was behoorlijk schokkend.

Schermpjes kijken. Het blijft een heikel onderwerp. Kan het nou kwaad, of niet? Eens in de zoveel tijd verschijnt er weer een onderzoek, waaruit enge testresultaten blijken of nare verbanden worden geconstateerd. Uit onderzoeken blijkt bijvoorbeeld een verband tussen langdurig achter een scherm hangen en obesitas, gedragsproblemen of zelfs ADHD. Waarbij onderzoekers er overigens vaak op wijzen dat er ‘een verband bestaat’ en een duidelijk oorzaak-vervolg nog niet is aangetoond, dus dat het nog niet alles zegt. En bovendien: zoveel wetenschappers, zoveel meningen. Er zijn er die het sterk afraden schermpjes te kijken, of in ieder geval tot een bepaalde leeftijd (niet doen tot je kind 2 jaar oud is), terwijl anderen  beweren dat het allemaal niet veel kwaad kan, of dat je je kinderen in ieder geval geen scherm moet geven vlak voor het slapengaan. Tja.

Lees ook: 7 Dingen die je kinderen van je stelen, elke keer weer.

Digitale heroïne
Een recent artikel, dat eind augustus verscheen in de NY Post, waarschuwde voor schermpjes met een behoorlijk heftige boodschap. Om zijn betoog kracht bij te zetten, verhaalt de auteur – professor én directeur van een afkickcentrum in Amerika – een vreselijk verhaal van een jongetje dat bijna doordraait door zijn schermpje en in een soort coma of trance terechtkomt. Daarnaast  waarschuwt hij dat de mensen die het kunnen weten, grote techneuten der aarde zoals Steve Jobs himself, hun kinderen zoveel mogelijk van die ‘digitale troep’ vandaan te houden. In het artikel haalt hij verschillende onderzoeken aan, onder andere een onderzoek naar videogameverslaving. Uit dat onderzoek blijkt dat een verslaving aan gamen of social media net zo sterk is als een  verslaving aan harddrugs, waarbij in de hersenen dezelfde gebieden worden geactiveerd. Kinderen die veel op een beeldscherm zitten vertonen storende gedragskenmerken zoals woedeaanvallen. Ze kunnen zichzelf niet meer vermaken en weten zich geen raad zonder hun scherm. Afkicken kan alleen cold turkey. De professor vindt dan ook dat telefoons, tablets en game-apparaten ‘digitale drugs’ zijn waar we onze kinderen tijdig mee moeten leren omgaan. Om te voorkomen dat je ze later uit een afkickcentrum moet vissen.

Wat te doen?
Volgens hem kun je als ouder uiteraard dingen doen om het niet zover te laten komen. Om te beginnen: ga leuke dingen doen. Zorg ervoor dat ze er überhaupt niet aan beginnen. Ga naar buiten, speel met ze. Geef zelf het goede voorbeeld door niet altijd en eeuwig op je telefoon te staren. Dineer met je kinderen, gewoon aan tafel, niet voor de tv of met je mobieltje in je hand. Leg ze uit waarom ze niet eindeloos op een scherm mogen kijken. Klinkt allemaal meer dan logisch, toch? Eigenlijk heel nuchter gezegd: kijk, maar met mate. Dan komt het vast wel goed met die kijkbuisibeeldschermkindertjes van ons.

P.S. De auteur van het artikel dat hier wordt aangehaald, schreef een boek over dit onderwerp. Mocht je meer willen weten/lezen: ‘Glow Kids: How Screen Addiction Is Hijacking Our Kids- and how to Break the Trance’, Dr. Nicholas Kardaras.

Lees ook: Altijd maar die iPad… Hoe kunnen we ze leren minder te willen gamen?