Nee, restauranthouders, ze zitten echt niet de hele dag op de tablet!

Barbara ziet hoe restauranthouders in het buitenland met afgrijzen kijken naar onze kinderen die tijdens het eten weleens op de iPad mogen. Mag het? We hebben ze hele dag vermaakt. Nu willen we héél even genieten….

Lieve restauranthouders in het buitenland.

We zien jullie kijken naar ons Nederlanders, met die kinderen die voor het eten even op de tablet mogen. We zien de afkeuring in jullie ogen. Tijdens het eten hoort men met elkaar te praten, we zien het jullie denken. Maar luister even naar ons verhaal.

LEES OOK: Aan die moeder die met 3 peuters naar het strand ging: je ben mijn heldin

Vanmorgen was het alweer vroeg dag. De jongste was om half zes wakker. We hebben gestoeid, en om de oudste nog even te laten slapen was ik al om half zeven met die kleine op weg naar de bakker. Na het ontbijt zijn we gaan zwemmen – ik ben duiken gaan oefenen met de oudste, mijn man zorgde ervoor dat de jongste niet in het zwembad zou verdwijnen – wat bijna gebeurde toen we even niet opletten. We hebben geen boek gezien, en geen seconde op het loungebedje gelegen, ik zweer het!

Daarna gingen we naar het strand. De hele ochtend heb ik op een rotsje steentjes aan een peuter moeten geven die hij dan in de azuurblauwe zee gooide. Het moest natuurlijk één voor één want anders verdween er een handje vol ineens de zee in en moest ik er nog meer zoeken. Pas na een uur of twee had hij er genoeg van. Ondertussen was mijn man, beste restauranthouder, met een visnetje op zoek naar krabbetjes, maar de krabbetjes lieten zich niet zien, dus toen werd de missie visjes, maar die waren te snel, en dus moesten we het opgeven, met een boze 9-jarige als resultaat.

Onze schouders waren verbrand, er moest worden gesmeerd, luiers verschoond, en we hadden honger. Na een veel te lange wandeling in de hitte zijn we ergens neergestreken waar we een heerlijk visje aten, maar de kinderen de friet niet lustten, dus die aten alleen droog brood met water. De jongste viel in slaap, terwijl wij 43 potjes Uno speelden met de oudste.

Toen de kleine eenmaal wakker was, zijn we maar naar zo’n aquapark gegaan, de hele middag van de glijbaan af, terwijl de zon genadeloos op onze rode schouders bleef branden. Terug in het hotel was ik wel toe aan een boek, maar ik had beloofd nog meer duiklessen te geven, dus lag ik weer in het zwembad. Douchen wilde ik, me lekker insmeren, een glas wijn.

En nu, meneer, is het zeven uur, we hebben de honger van de kinderen weten te rekken totdat u open was. In Nederland eten we na zo’n vermoeiende dag veel eerder. Maar goed. We zijn er. We hebben een glas wijn besteld. En nu willen mijn man en ik héél even met elkaar praten.

Die tablet meneer, die u nu ziet, is dus slechts een moment opname. Wilt u dat van ons aannemen? Wij zijn een heel leuk gezin, we praten en spelen met elkaar, maar nu even niet. Nu zitten de kinderen achter hun spelletjes, praten mijn man en ik met elkaar, en als het eten komt gaan die dingen weg, echt. En na het eten? Dan gaan we weer braaf een potje Uno spelen en achter een peuter aanrennen die het op uw keuken heeft voorzien.

Dankuwel voor uw begrip.

LEES OOK: 21 tekenen dat je een relaxte moeder begint te worden