Nadine bloedde bijna dood door miskraampillen: “Ik wil alle vrouwen hiervoor waarschuwen.”

Nadine (32) was 12 weken zwanger van haar tweede kind, toen op de echo bleek dat het hartje niet meer klopte. Om de miskraam op te wekken kreeg ze pillen. Maar daardoor verloor ze zoveel bloed dat ze het bijna niet overleefde.

“Er was geen enkel teken dat de zwangerschap niet goed verliep. Ik voelde me prima, had geen bloedverlies, niks. Het was dus nogal een schok om tijdens de 12-weken echo te horen dat het hartje niet meer klopte en dat het kindje waarschijnlijk al een paar weken dood was. Een ‘missed abortion’ noemen ze dat; als het kindje overlijdt, maar je lichaam vervolgens niet door heeft dat het het moet afscheiden. Omdat het hartje al een paar weken eerder gestopt was met groeien, leek het de verloskundige en de gynaecoloog onwaarschijnlijk dat de miskraam nog uit zichzelf zou beginnen, dus kreeg ik pillen mee om het op te wekken: Misoprostol, ook wel bekend onder de naam Cytotec. Het zou een soort ‘heftige menstruatie’ worden, volgens de gynaecoloog. Nou, dat was nogal een understatement. In eerste instantie gebeurde er weinig, maar ’s avonds laat brak het opeens los: helse krampen, zoveel pijn heb ik nog nooit gehad. En bloeden, niet normaal. Het stroomde er gewoon uit. Ik heb jankend op de badkamervloer gelegen, wist niet meer waar ik het zoeken moest van de pijn. Toen ik duizelig werd en weg begon te zakken vertrouwde mijn man het niet meer en zijn we naar het ziekenhuis gereden. Midden in de nacht, met onze huilende zoon die we uit bed moesten halen en die er natuurlijk niks van begreep. Het moet doodeng voor hem zijn geweest. Maar als we niet gegaan waren, had hij misschien geen mama meer gehad.

LEES OOK: Hoe ik me voelde na mijn miskraam (en wat je dan vooral niet wilt horen).

Ik kan me weinig meer herinneren van die autorit en wat er in het ziekenhuis allemaal gebeurd is, ik was al te ver heen. In het ziekenhuis hebben ze een spoedcurettage moeten doen omdat ik weliswaar enorm veel bloed verloor, maar mijn lichaam het kindje nog steeds niet afstootte. Daarna heb ik een bloedtransfusie gehad. Als we nog wat langer thuis waren gebleven weet ik niet of ik het gehaald had. Het herstel duurde lang, ik heb me nog een tijd heel slap gevoeld en veel pijn gehad. Volgens de gynaecoloog was het uitzonderlijk dat het zo fout is gegaan, maar nadat ik zelf wat research heb gedaan kwam ik erachter dat die pillen bij heel veel vrouwen ernstige bloedingen veroorzaken bovendien net zoals bij mij vaak niet werken. Wat ik op voorhand niet wist is dat deze pillen eigenlijk helemaal niet bedoeld zijn voor het opwekken van een miskraam. Het is namelijk een medicijn voor het behandelen van een maagzweer. Een bij-effect ervan is dat het de baarmoeder verwijdt en laat samentrekken, waardoor een miskraam op gang kan komen. Ik heb talloze verhalen van vrouwen gevonden die hetzelfde hebben meegemaakt als ik, of waarbij er gewoon helemaal niks gebeurde en die dan dus uiteindelijk alsnog een curettage moesten hebben om de zwangerschap af te breken. Als ik dat allemaal had geweten had ik die pillen nooit genomen. En ik ben ook best wel kwaad dat er tegen mij is gedaan alsof het niks voor zou stellen. Want je gaat mij niet vertellen dat gynaecologen en verloskundigen dit niet weten.

Ik snap heus wel dat een curettage ook niet niks is. En dat ook daar weer risico’s aan verbonden zijn. Er kan littekenvorming in de baarmoeder ontstaan wat problemen kan opleveren met de vruchtbaarheid. Maar: dat komt dus écht maar zelden voor. Met Misoprostol pillen is de kans aanzienlijk dat het vruchtje maar deels of helemaal niet loskomt en afgezien van het feit dat dat gewoon heel vervelend is, is het ook niet zonder risico. Soms bloeden vrouwen wel heel erg en denken ze dat ze het vruchtje verloren zijn, terwijl dat niet zo is. Als er dan naderhand geen controle wordt gedaan kan het zomaar zijn dat je nog weken blijft rondlopen met een dood vruchtje in je buik, wat vervolgens weer kan leiden tot infecties. Ik begrijp dan ook niet waarom die pillen nog steeds voorgeschreven worden. Dat je niet direct tot een curettage overgaat als het hartje niet meer blijkt te kloppen, snap ik nog. Het is natuurlijk altijd het beste als het lichaam het zelf oplost en dat kan best wel even duren. Maar als dat niet gebeurt, zoals bij mij, zorg dan gewoon dat het in één keer goed weggehaald wordt. Ja, een curettage is een medische ingreep, maar het is fysiek gezien wel een kleíne ingreep met lage risico’s. Terwijl die pillen je zomaar je leven kunnen kosten.

De hele toestand heb ik als behoorlijk traumatisch ervaren. Bovendien heeft de lichamelijke nasleep ervan zo lang geduurd dat ik nog nauwelijks toegekomen ben aan het verdriet over het kind dat ik ben kwijtgeraakt. Nog een keer zwanger worden vind ik heel eng. Hoewel ik weet dat de kans groot is dat het deze keer gewoon goed gaat, weet ik niet of ik het nog een keer aandurf. Die pillen zou ik sowieso nooit meer nemen en ik wil alle vrouwen waarschuwen voor wat er kan gebeuren. Niet om mensen bang te maken, maar omdat ik denk dat heel veel vrouwen helemaal niet weten wat ze krijgen en wat er kan gebeuren. Die pillen worden voorgeschreven alsof het niks voorstelt, maar als je een beetje onderzoek doet leer je al gauw dat dat gewoon niet waar is. Ik voel me echt een beetje voorgelogen door de mensen die ik moest kunnen vertrouwen in een periode dat ik heel kwetsbaar was. En dat niet alleen, ik was er ook nog eens bijna niet meer geweest. Het zal best wel zo zijn dat het bij mij echt bizar fout is gelopen, maar zo makkelijk als het vrouwen nu wordt voorgespiegeld gaat het eigenlijk bijna nooit. Vrouwen hebben er recht op dat te weten. Het gaat wel om je lijf, om je gezondheid. En een kindje verliezen is al erg genoeg zonder dat je ook nog eens bijna het loodje legt in je eigen badkamer.”

LEES OOK: Als je een miskraam krijgt (en overwacht toetreedt tot een geheim genootschap).