Naast die sukkel zitten zorgt voor vrede in de klas
Het is niet altijd pais en vree in de klas. Hoe klein die kinderen ook zijn, van de oorlogen die op het schoolplein woeden zou de gemeenste volwassene nog wakker liggen. Pesten is een veel voorkomend probleem op scholen, waar menig kind onder lijdt. Je zou dus zeggen: houd de vijanden bij elkaar uit de buurt. Maar nee, dat werkt juist averechts. Beter is ze juist bij elkaar brengen. Náást elkaar eigenlijk het liefst. Want kom je bij je nemesis op z’n lip te zitten, dan ga je op den duur wel van hem houden.
Althans, dat blijkt uit onderzoek van de Radboud Universiteit in Nijmegen. Daar ontwikkelden ze de zogenaamde ‘Social Shuffle’, een online tool die helpt de klas leuker en socialer te maken. Met de Social Shuffle kunnen leerkrachten vier keer per jaar de opstelling van de klas veranderen. Hierdoor komen kinderen naast verschillende klasgenootjes te zitten en dus niet alleen maar naast degenen die ze zelf het leukst vinden. Op die manier leren de kinderen elkaar beter kennen en het resultaat daarvan is dat ze aardiger worden voor elkaar. Zelfs voor dat irritante gastje waar ze eigenlijk altijd een bloedhekel aan hadden.
Lees ook: Mijlpaal voor een moeder: de eerste schooldag van je kind.
Het onderzoek is gedaan in 34 basisschoolklassen, onder ruim 500 kinderkoppels van 10- tot 12-jarigen die elkaar niet mochten, of zelfs echt een hekel aan elkaar hadden. Deze kinderen werden in de klas dicht bij elkaar in de buurt gezet. Opvallend om te zien was dat de kinderen elkaar na verloop van tijd aardiger begonnen te vinden. Aardiger zelfs dan kinderen die verder van hen verwijderd waren. Omdat ze plotseling op regelmatige basis met elkaar in aanraking kwamen, leerden ze kanten van elkaar kennen die ze voorheen eigenlijk gewoon niet zagen. Hierdoor ontstond geleidelijk aan meer sympathie voor elkaar.
Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het werkt. Op de middelbare school had ik eens een slimme mentor die zijn tijd blijkbaar ver vooruit was en uit eigen beweging al begon te social shuffelen, voor er ooit een tool voor uitgevonden was. In plaats van naast mijn bff, plantte hij me naast de meest onuitstaanbare gozer uit de klas die altijd, gehuld in camouflage outfit (ik verdacht hem ervan op 14-jarige leeftijd stiekem nog steeds met G.I. Joe te spelen), vervelende opmerkingen maakte tegen alle meisjes die hij tegenkwam. Samen met zijn, op z’n minst zo irritante, wingman in zijn kielzog. ‘De ijskoningin’ noemde hij me en de sfeer in onze gezamenlijke schoolbank was de eerste tijd inderdaad behoorlijk onderkoeld. Maar toen hadden we een keer een wiskundeproefwerk. Waar ik zoals altijd niks van bakte, omdat cijfers en ik niet samengaan. Ik zie me nog ploeteren, terwijl mijn tafelgenoot al lang en breed klaar was. En toen gebeurde het: stilletjes schoof hij zijn blaadje naar me toe, precies zo dat ik al zijn antwoorden kon kopiëren. We hebben er nooit een woord over gewisseld, maar vanaf die dag was er een wapenstilstand. En wederzijds respect. En nog steeds denk ik met een glimlach aan hem terug.
Mijn bff kwam trouwens naast mijn verkering te zitten en bij haar werkte de tactiek minstens net zo goed. Lijdzaam heb ik moeten toezien hoe die twee kalververiefderig met elkaar aan het flirten sloegen, terwijl ik, met mijn nieuwe bestie Captain Jack, drie banken achter hen moest zitten. Bij de volgende shuffle was ik dus weer single, maar ach, gelukkig is dat nog te overzien als je 14 jaar bent. En het bood ook wel weer perspectieven, want door al dat shuffelen had ik ieder kwartaal een nieuwe grote liefde. Ik weet niet of ik in dat opzicht fan ben van de Social Shuffle, als mijn dochter straks naar school gaat. Maar ja, ik wil wel graag dat ze in een fijne klas komt. En dat ze niet gepest wordt (of gaat pesten). Dus ik hoop toch maar dat ze geshuffled wordt. En ieder kwartaal een nieuwe schoonzoon, ach, dat is ook wel weer gezellig.
Lees ook: De wonderlijke wereld van de basisschool… (Je kunt er maar beter op voorbereid zijn).
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
