Mysterie ontrafeld: dit is de oorzaak van zwangerschapsmisselijkheid
Het is de meest bekende, en misschien ook wel de vervelendste zwangerschapskwaal: misselijkheid. Maar waarom vrouwen nou massaal over de pot komen te hangen was altijd een raadsel. Tot voor kort.
Zwangerschapsmisselijkheid wordt vaak onderschat. We doen veelal alsof het weinig meer is dan een beetje irritant bijverschijnsel van het zwanger zijn, iets dat er nou eenmaal bij hoort, maar geen ramp is. Terwijl het voor veel vrouwen een regelrechte verschrikking is. Sommigen worden zelfs zo ziek dat ze in het ziekenhuis terechtkomen. Zelf heb ik het gelukkig nooit zo erg gehad, maar ik vond het al geen pretje om 16 weken enigszins kokkend door het leven te gaan. Laat staan als je maandenlang helemaal niks binnenhoudt en je je dagelijks binnenstebuiten spuugt. Menig vrouw zou dan ook een lief ding over hebben voor een medicijn tegen zwangerschapsmisselijkheid. Helaas zullen we daar voorlopig nog wel even op moeten wachten, maar een eerste stap op weg daar naartoe is gezet. Wetenschappers denken namelijk te hebben ontdekt wat de oorzaak is van misselijkheid tijdens de zwangerschap.
LEES OOK: Hoe de ongeboren baby mijn seksleven naar de knoppen helpt.
Een proteïne genaamd GDF15 wordt ervan verdacht in verhoogde concentraties te zorgen voor misselijkheid en braken. GDF15 is een proteïne die ieder mens in zijn lichaam heeft en zorg draagt voor verschillende biologische processen, waaronder het produceren van een vijandige reactie in de hersenen ten aanzien van bepaalde smaken en geuren. Eigenlijk fungeert GDF15 als een soort alarmsysteem om je te waarschuwen voor dingen die je beter niet binnen zou moeten krijgen. Iets dat des te belangrijker is als je zwanger bent, omdat foute voedingsmiddelen natuurlijk potentieel kunnen leiden tot schade bij het ongeboren kind. Dat alarmsysteem wordt bij sommige vrouwen tijdens de zwangerschap dankzij hun sterk verhoogde concentraties GDF15 iets te scherp afgesteld, waardoor ze constant misselijk zijn en van vrijwel alles wat ze in hun mond stoppen over hun nek gaan. Gevalletje van overdrijven is ook een vak, lieve Moedertje Natuur. Alles voor de baby enzo, maar van de lucht kan zo’n foetus nou eenmaal ook niet leven. Van een kale placenta kun je tenslotte niet plukken.
Helaas is er dus nog geen manier gevonden om ervoor te zorgen dat de GDF15 levels bij alle zwangere vrouwen binnen de perken blijven. En voor je de krochten van Google induikt om je te verdiepen in alternatieve manieren om deze proteïne de kop in te drukken: bedenk dat GDF15 wel degelijk echt een functie heeft in het goed laten verlopen van een zwangerschap. Lage waarden van de proteïne zijn namelijk in verband gebracht met een verhoogd risico op miskramen. Gooi die potjes met vage Japanse kruidensupplementen daarom liever maar weer uit je digitale winkelmandje. Het lijkt er dus op dat er een bakerpraatje is waar wel degelijk een kern van waarheid in zit: flink misselijk zijn is een teken dat het goed zit. Een schrale troost als je weer eens over de porseleinen troon gevouwen ligt natuurlijk, maar misschien iets om je door die eerste lange drie maanden heen te slepen en je onzekerheid over of het allemaal wel goed zal gaan iets te sussen.
Tegen alle misselijke mama’s zeg ik: hou vol en respect. Ik heb niet eens echt hoeven spugen en ik vond het al een drama. We moeten er nogal wat voor over hebben, voor die kinderen. Het is natuurlijk mooi dat ons lichaam zo in elkaar zit dat het koste wat het kost onze baby’s wil beschermen. Maar ook enigszins ironisch dat we er dan zelf soms bijna aan onderdoor gaan. Hevige zwangerschapsmisselijkheid is namelijk echt, nou ja, niet misselijk dus. Laten we hopen dat de knappe koppen van deze wereld, nu ze weten waar het vandaan komt, ook snel iets uitvinden waarmee we onze hysterische zwangere hersenen duidelijk kunnen maken dat we niet proberen onze baby’s te vergiftigen als we een boterham willen eten. Tenslotte moeten zwangere vrouwen eten voor twee, toch? Of is dat nou wél echt een bakerpraatje?
LEES OOK: Slaap mama, slaap… (Nacht uit het leven van een hoogzwangere).
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
