“Moet ik mijn relatie op het spel zetten voor een derde kind?”

Sarah (37) heeft twee zoontjes van 3 en 5, maar wil dolgraag nog een derde kind. Haar man vindt het wel goed zo, en de ruzies hierover lopen steeds hoger op. Wat vinden jullie, moet Sarah haar zin doordrijven en daarmee haar huwelijk op het spel zetten, of haar droom voor een derde kind laten varen?

Lees ook: Hoe ik na drie kinderen pas ontdekte waarom ik geen borstvoeding kan geven

“Ik kom uit een gezin van drie kinderen, en heb dit zelf ook altijd voor ogen gehad wanneer ik aan mijn eigen gezin dacht. Ik heb een moeilijke periode achter de rug. Mijn vader overleed toen mijn jongste zoontje net geboren was, mijn man kreeg kanker, en verloor daarna zijn baan. Daarnaast was mijn oudste zoon een hele pittige peuter. Gelukkig zitten we nu met het gezin in wat rustiger vaarwater. Mijn man is weer helemaal hersteld van zijn ziekte, heeft een nieuwe baan gevonden en mijn oudste zoon is nu hij wat ouder is een stuk rustiger. Ik ben daarom helemaal klaar om aan het derde kind te beginnen en het zou na alle ellende een positieve gebeurtenis zijn, alleen mijn man ziet het niet zitten.

Door zijn kanker en de chemokuren is hij onvruchtbaar geworden. Een natuurlijke zwangerschap zit er voor ons daarom niet in. Het moet via de medische weg, een IVF behandeling, want ze hebben vóór zijn behandeling zijn zaad, toen het nog goed was, ingevroren. Mijn man zit hier niet op te wachten. Op de natuurlijke manier had hij het misschien nog wel gewild, maar juist nu ons leven in wat rustiger vaarwater zit, wil hij niet zo’n zwaar traject als IVF aangaan. Daarnaast ben ik tijdens de zwangerschap echt 9 maanden lang kots en kotsmisselijk, waardoor veel van de zorg voor de kinderen en het huishouden op hem neerkomt.

Ik durf wel te stellen dat ik doodongelukkig zou worden wanneer er geen derde meer zou komen. Ik wil het op z’n minst hebben geprobeerd, anders ben ik bang dat ik hier altijd spijt van zal hebben. Ik zal het mijn man de rest van ons leven kwalijk nemen dat hij het niet eens heeft willen proberen. We hebben hier nu bijna dagelijks ruzie over en het loopt steeds hoger op. Ik heb laatst zelfs gezegd dat ik bij hem weg zou gaan als er geen derde zou komen, waarop hij zei dat hij niet wist of hij het tussen ons nog wel ziet zitten als die derde er toch komt. Maar moet ik dan de rest van mijn leven hieronder lijden? Hij zal heus wel van het derde kind houden als dat er eenmaal is. Wat moet ik nu doen? Blijven volhouden, misschien wel ten koste van mijn relatie? Of zou hij nog toe kunnen geven, hij wil mij per slot van rekening ook niet ongelukkig zien.”

Lees ook: “Moet ik er iets van zeggen dat mijn vriendin me verwaarloost?”