Moeders, schop die kerels eens uit bed (want het is ook zijn kind)!
De meeste ouders met jonge kinderen maken een periode door met weinig slaap. Of eigenlijk: de meeste móeders. Papa slaapt vaak gewoon lekker door. Omdat hij de baby ‘niet hoort’, of omdat hij ‘meer slaap nodig heeft’. En wij accepteren dat gewoon. Vala vraagt zich af: waarom?
Onlangs schreef collega Janneke hoe het eerste jaar met haar tweeling een soort zombie van haar maakte. Over hoe de meeste moeders die eerste periode op hun tandvlees lopen, omdat zij degenen zijn die er altijd uit gaan ’s nachts. En hoe absurd dat is, omdat je zo’n kind doorgaans met z’n tweeën krijgt en er naast mama dus nog iemand is die een evenredig deel van het nachtbraken voor zijn rekening kan nemen: die man die zich papa noemt. Maar hij blijft in veel gevallen lekker door ronken. Met als gevolg dat zij langzaam burn-out raakt en hij relatief makkelijk door die eerste jaren rolt. Wat niet zelden z’n weerslag heeft op de relatie. Maar desondanks komen moeders zelden voor zichzelf op. Sterker nog, we pamperen papa alsof-ie zelf een baby is. Want God verhoede het dat hij niet aan z’n heilige acht uurtjes komt. Papa heeft privileges.
LEES OOK: Man, laat de boel eens doorknippen! Je vrouw heeft al genoeg gedaan.
Hij heeft het al zwaar genoeg
De reacties op het artikel van Janneke verbaasden mij namelijk zeer. Het overgrote deel van de moeders legt zich er gelaten bij neer dat hun man zich ’s nachts prinsheerlijk omdraait als het kind zich meldt. Menig moeder vindt het zelfs logisch dat papa zich onttrekt aan het nachtelijk gedoe, omdat hij het al ‘zwaar genoeg’ heeft. Hij moet tenslotte de volgende dag weer werken en hij kan zo slecht tegen weinig slaap, de arme schat. Of hij ‘helpt’ al regelmatig in het huishouden en daarmee mag moeders ‘in haar handjes knijpen’, dus hem dan ook nog voor de nachten laten opdraaien is wel een beetje teveel gevraagd. Ik moet mijn kaak van mijn enkels rapen bij het lezen van dergelijke comments. Dames, menen jullie dit nou echt? Zijn jullie soms vergeten dat dat kind net zo goed van hem is als van jou? Hoezo krijgt hij een vrijbrief om zich aan een belangrijk deel van de zorg te onttrekken? Het is toch niet alsof hij na het lozen van zijn kwakje klaar is? Is-ie nou vader, of spermadonor?
Papa is niet van suiker
Het is inderdaad waar dat de man in Nederland vaak meer werkt dan de vrouw. Maar dat betekent niet dat zij dus niet werkt. Dat zij het minder zwaar heeft dan hij. Ik zou zelfs het tegenovergestelde durven beweren. De meeste vrouwen draaien een dubbele baan, omdat zij bijna volledig opdraaien voor de kinderen en het reilen en zeilen van het gezin, wat dag en nacht doordraait, terwijl hij iedere ochtend fluitend naar kantoor vertrekt en daar z’n eigen ding kan doen, waarna hij aan het eind van de dag uit klokt en bij thuiskomst met z’n voeten omhoog op de bank kan en voorzien wordt van zijn natje en zijn droogje. De hardnekkige mythe dat hij het zoveel zwaarder heeft dan zij omdat hij werkt is ver bezijden de realiteit. Je man is niet van suiker. Hij is niet zielig en hij heeft het niet zwaar. In ieder geval niet zwaarder dan jij. Hij heeft een verantwoordelijkheid voor het kind dat jullie samen op de wereld hebben gezet. Die verantwoordelijkheid houdt niet op op het moment dat zijn hoofd zijn kussen raakt. Een vader ‘helpt’ niet in het huishouden en in het gezin, hij is déél van dat gezin. En als hij zijn deel niet uit zichzelf voor zijn rekening neemt, dan moet jij er dus voor zorgen dat hij dat doet. Dat ben je aan jezelf, aan je kind en aan de maatschappij verplicht. Maar we laten het er collectief bij zitten door onze mannen de hand boven het hoofd te houden en ons op te stellen als martelaren. Is het dan vervolgens terecht dat we klagen over ongelijkheid en dat we zo moe zijn? Ik vind eigenlijk van niet.
Een kind krijg je samen
Schop je man ’s nachts dat bed uit als de baby huilt. Ja, hij zou het uit zichzelf moeten doen, maar dat-ie daar te beroerd voor is wil niet zeggen dat hij daar dus ongestraft mee weg mag komen. Hij heeft niet meer slaap nodig dan jij. Hij heeft geen goede nachten verdiend omdat-ie twee keer per week het vuilnis buiten zet. Als hij het allemaal zo moeilijk vindt, had-ie maar geen kinderen moeten krijgen. En voor er geschermd wordt met het borstvoedingsargument: nee, hij heeft geen borsten, maar hij kan wel een luier verschonen. Troosten. Of een keer een flesje afgekolfde melk geven zodat jij ook een paar nachten per week een fatsoenlijke ruk slaap kunt pakken. Een kind krijg je samen en dus draai je er ook samen voor op. Dat gaat alleen maar gebeuren als jij opeist waar je recht op hebt: een evenredige zorgverdeling. En als je hem dat bed uit geschopt hebt en hij snapt de boodschap nog niet, dan schop je hem het huis uit. Vader is meer dan alleen een titel, er moet wel gewerkt worden voor die status. Want nogmaals: anders had je net zo goed naar de spermabank kunnen gaan.
LEES OOK: Een goede relatie houden? Krijg dan vooral geen kinderen!
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
