Moeders hebben vol jaar nodig om te herstellen (en betere zorg nodig!)
Er wordt wel beweerd dat ontzwangeren maar zes weken duurt, maar uit nieuw onderzoek blijkt dat moeders een vol jaar nodig hebben om te herstellen van zwangerschap en bevalling. Betere nazorg is dus meer dan wenselijk.
LEES OOK: Vijftig procent van de moeders is zó uitgeput dat er een naam voor is
Er werd altijd van uitgegaan dat ontzwangeren zes weken duurt, hoewel je vast ook wel hebt gehoord van de volkswijsheid ‘negen maanden op, negen maanden af’. Zelfs dat laatste is niet helemaal waar. Uit recent onderzoek in Engeland blijkt dat vrouwen een vol jaar nodig hebben om te herstellen van de bevalling – en dat geldt wanneer je géén complicaties hebt gehad. Na een zwangerschap of bevalling/keizersnede met complicaties kost het herstel langer dan een jaar. Voel je je na negen maanden nog steeds niet de oude, dan is dat dus volstrekt normaal. Naast de aanslag die een zwangerschap en bevalling (en soms ook de borstvoeding) vormen op je lichaam, kan de zorg voor een baby en chronisch slaaptekort je ook emotioneel uit balans brengen. En je hormonen liggen totaal overhoop. Volgens onderzoeker dr. Julie Wray laat het onderzoek zien dat er betere postnatale zorg nodig is voor moeders, ook ná die zes tot acht weken.
Ik ben het helemaal met dokter Wray eens. Zelf kostte mijn herstel me een slordige twee jaar, en eerlijk gezegd begin ik me nu onze tweeling bijna drie is pas echt weer ‘mezelf’ te voelen. Ik vond het lastig om alle kwalen die me nog achtervolgden in verband te brengen met het inmiddels niet meer zo verse moederschap – maar achteraf gezien zijn ze er allemaal op terug te voeren. Mijn chronische verstrooidheid, futloosheid, stress, uitputting, het feit dat ik elk griepje oppakte dat de kinderen ook hadden. Volgens health coach Desirée Dommacassé ontstaan dit soort kwalen door tekorten aan belangrijke voedingsstoffen veroorzaakt door onder meer zwangerschap, borstvoeding en stress. Zo kan een vitamine B12 tekort leiden tot vermoeidheid, een ijzertekort tot algehele uitputting, een tekort aan omega 3 vetzuren tot neerslachtigheid of postnatale depressie en een magnesiumtekort tot onrust en het niet kunnen ontspannen.
Het vreemde is dat er na je bevalling niemand aan je bed staat om je bloed te prikken om te testen op tekorten. Zo veel controles als ik kreeg tijdens mijn zwangerschap, zo weinig kreeg ik er toen mijn kinderen eenmaal geboren waren. Toen ik bij de nacontrole bij de gynaecoloog aangaf dat het litteken niet goed aanvoelde, werd ik gewoon weer naar huis gestuurd met de mededeling dat het wel los zou lopen. Drie maanden later werd besloten dat ik opnieuw onder het mes moest, nadat ik al drie keer (!) was teruggegaan naar het ziekenhuis met allerlei klachten en zelf had aangedrongen op een echo, waaruit bleek dat het inderdaad foute boel was. Ik zal nooit het moment vergeten dat ik na die chirurgische ingreep met een zak gaasjes, wattenstaafjes en pijnstillende middelen naar huis werd gestuurd en mijn vriend opdracht kreeg om verder voor dokter te spelen. Ook klopte ik meermaals aan bij de huisarts omdat het niet goed met me ging, maar het enige wat dat me opleverde was het advies om meer te slapen. En dat was nou net een beetje lastig met een pasgeboren tweeling. Ik vroeg meermaals om extra zorg, of desnoods vrijwilligershulp, maar ook dat leverde niets op. Een Facebooknetwerk, Ziekenboeg Amsterdam, dat draait op vrijwilligers en waar ik zelf een noodkreet deed, werd uiteindelijk mijn redding. Had ik op dat moment geen hulp gekregen, dan weet ik niet hoe het was afgelopen met mij en mijn kinderen. Dat klinkt nu een beetje zwaar, maar zo voelde het toen wel. Ik was óp. En ten einde raad. Terwijl het tij met een klein beetje hulp kon worden gekeerd. Al een paar weken later voelde ik me weer in staat om zelfstandig voor mijn kinderen te zorgen.
In Amerika hebben ze wat gevonden op het gebrek aan postnatale zorg: de postpartum doula, en ook in Nederland kun je tegenwoordig, op eigen kosten, een postpartum doula inschakelen die de zorg oppakt waar de kraamhulp ophoudt. Maar niet iedereen heeft daar budget voor. Zelf vind ik dat er voor álle vrouwen die het nodig hebben goede, betaalbare postnatale zorg moet komen. Een bloedtest, regelmatige controles, of desgewenst een gesprek met een psycholoog. Ik blijf het gek vinden dat na de geboorte de kinderen onder voortdurende controle staan, maar dat de moeders, als de kraamzorg eenmaal vertrokken is, worden vergeten. Terwijl wij moeders nou juist degenen zijn die het meest voor de baby zorgen. Zijn wij gezond en ontspannen, dan kunnen wij ook de juiste zorg bieden aan onze kinderen.
LEES OOK: Het consultatiebureau is toe aan een make-over! Een voorstel.
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
