Moeders, gaat de werkvloer op! De kinderopvang wordt goedkoper!
Bijna ieder Nederlands gezin kent het wel, die pijnlijke knoop in de maag, iedere maand als het kinderdagverblijf je bankrekening komt plunderen. Want allemachtig, het is alsof je de spreekwoordelijke emmer leeg gooit. In de zandbak van de opvang dus. Maar blijkbaar heeft het kabinet eindelijk geluisterd naar de holle echo uit de lege gezinsportemonnees. Het roer gaat om: volgend jaar gaat de kinderopvangtoeslag fors omhoog. En wie weet, misschien dat daardoor ook de emancipatie van vrouwen op de werkvloer weer een beetje in de lift komt.
Ik heb een aantal jaren niet gewerkt. Dat had verschillende redenen, maar wat zeker ook een factor was, was dat het financieel voor mij zo weinig zin had door de kinderopvangkosten. Echt veel terug van de Belastingdienst zouden we niet krijgen en daardoor zou ik eigenlijk gewoon mijn hele salaris naar het kinderdagverblijf kunnen brengen. En natuurlijk kun je zeggen, dat je daar dan feitelijk een stukje zelfontplooiing voor koopt, investeert je in persoonlijke ontwikkeling. Maar ik, en heel veel moeders met mij, weet ik, vonden dat toch een beetje zuur: werken en er eigenlijk geen cent van terugzien.
Twee kinderen op de opvang, kost mij al gauw zo’n 1500 euro in de maand. En, aangezien ik nergens CEO ben en dat ook nooit zal worden, moet ik dus leven van het salaris van een freelance journalist. Waar je echt heel prima brood van op de plank kunt krijgen, maar aan de andere kant ook echt de euro’s weleens van moet omdraaien. Dus: wat is dan de afweging? Al je zuurverdiende geld op de stoep van de opvang deponeren, of thuisblijven en een aantal jaar zelf boterhammen smeren en Duplo bouwen? Voor veel vrouwen is de keus dan snel gemaakt. We moesten allemaal eens van onze luie moederkonten afkomen, zo riepen de dames en heren in het torentje desondanks constant. Maar hoe moet je emanciperen, als je daar vervolgens eigenlijk voor gestraft wordt? Want ja, natuurlijk willen we wel werken. Maar het dilemma van je kinderen daarvoor moeten achterlaten als ze nog zo klein zijn, is al groot genoeg. Dus als je aan dat werk dan ook nog eens niks overhoudt, is de keus natuurlijk snel gemaakt.
LEES OOK: Ouders moeten een jaar zorgverlof krijgen.
Maar daar komt dus nu verandering in. Morgen debatteert de kamer over de kinderopvangtoeslag, die al jaren een speelbal is van de politiek. Volgens minister van Sociale Zaken, Lodewijk Asscher, is de kinderopvang bij uitstek een emancipatiemiddel. Om werken bij beide ouders te stimuleren, maar ook om bijvoorbeeld de integratie van minderheden te bevorderen. Het bedrag van de reguliere kinderopvangtoeslag gaat volgend jaar met 40 miljoen omhoog. Hoe de nieuwe regeling voor ouders uitvalt, hangt sterk af van hun gezamenlijk inkomen. Als voorbeeld: een stel dat jaarlijks anderhalf keer modaal verdient (dat is ongeveer 54.000 euro bruto), krijgt straks maandelijks 100 euro meer terug. Ouders met een laag inkomen krijgen maximaal 94% van de opvang door de overheid vergoedt. Voorwaarde is wel dat beide ouders werken. Maar dat zijn toch best een hoop potten pindakaas en pakken appelsap!
Laat ik voorop stellen dat dit wat mij betreft een goede maatregel is. Ik zou zelfs zover willen gaan om te pleiten voor gratis kinderopvang, zoals dat bijvoorbeeld in Scandinavië al sinds jaar en dag het geval is. Want pas als er echt gefaciliteerd wordt, kan er ook succesvol geëmancipeerd worden. En in Nederland lopen we wat dat betreft nog steeds beschamend achter. Maar, ik baal ook wel een beetje. Want over een paar maanden zitten allebei mijn Terroristen al op school. En zijn onze kinderopvangdagen dus voorbij. En wat zijn we erop leeg gelopen, iedere maand opnieuw. Omdat ik uiteindelijk toch weer ben gaan werken, omdat ik die emancipatie toch belangrijker vond dan geld. Maar als de overheid nou een beetje eerder wakker was geworden en eens naar de roep van al die vrouwen in de samenleving had geluisterd, dan waren we misschien nooit van die arbeidsmarkt verdwenen. En dat was goed voor ons geweest, voor Nederland en voor haar vrouwen. Maar, durf ik toch te denken, ook wel voor de staatskas, waarin we best wel om wat eurootjes verlegen zitten. Want een simpel optelsommetje is snel gemaakt, toch? Eén en één is namelijk meestal twee. Of kan ik na al die jaren thuis nu ook al niet meer rekenen?
Ik zal er niet meer echt van profiteren, maar jij misschien nog wel. Dus hup vrouw, trek je kittige heels maar uit de kast en breng je kind maar naar de opvang. Je kunt het namelijk weer lijen, dus doe er je voordeel mee. En nu maar hopen dat je bij de volgende kabinetsformatie die gewonnen euro’s lekker in je zak mag houden. Misschien kun je naast die appelsap, dan ook nog eens een nieuw mantelpakje kopen.
LEES OOK: De ‘ouderbijdrage’ voor psychisch zieke kinderen: Vala is het er niet mee eens.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
