Zo vond ik mijn eigen selfcare-ritme als moeder
vrouw die aan het relaxen is
Als moeder van twee jonge kinderen was selfcare lange tijd het eerste dat sneuvelde. Na een hectische dag plofte ik meestal uitgeput op de bank, met mijn ogen halfdicht en een constante to-do lijst in mijn hoofd. Selfcare voelde als iets dat ik “later wel zou doen.” Tot ik me realiseerde dat “later” eigenlijk nooit kwam.
De eerste stap: tijd durven vragen
Het heeft even geduurd, maar op een bepaald moment wist ik dat ik iets moest veranderen. Het was tijd om te leren hoe ik ruimte voor mezelf kon claimen, zonder me daar schuldig over te voelen. De eerste stap? Gewoon vragen. Of beter gezegd, leren vragen. Ik had niet gedacht dat een simpele vraag – of iemand even de kinderen kon overnemen – al zo’n verschil kon maken.
Het voelde onwennig, maar ook als een enorme opluchting. Door te vragen om hulp begon ik mijn eigen energie wat serieuzer te nemen.
Kleine momenten werden mijn ‘grote’ selfcare
Natuurlijk had ik ook die spa-fantasie (liggend in badjas, bad vol schuim, u begrijpt het). Maar dat bleek een illusie, dus ging ik op zoek naar kleine momenten. De ochtenden voordat iedereen wakker is, bijvoorbeeld. Terwijl ik een kop koffie maak en in stilte mijn gedachten orden, zijn die tien minuten mijn eerste ‘oplaadmoment’ van de dag.
Eerlijk? Het maakt een wereld van verschil om iets voor mezelf te doen voordat ik aan de dag begin. Soms is het meditatie, een keer was het zelfs yoga (op slippers, dat wel), maar elke keer voelt het alsof ik een kleine resetknop indruk.
Grenzen stellen bleek een must
Ik dacht dat selfcare vooral in de vrije uurtjes zat, maar al snel kwam ik erachter dat grenzen stellen minstens zo belangrijk was. Nee zeggen tegen bepaalde uitnodigingen of verplichtingen voelde eerst als falen, maar inmiddels begrijp ik dat het juist ruimte geeft voor mijn eigen balans. Hoe meer ik ‘nee’ zeg tegen dingen die mij energie kosten, hoe meer energie ik voor mijn gezin overhoud.
Soms val ik terug, en dat is oké
Selfcare als moeder is een work in progress. Er zijn dagen waarop ik mijn hele ritueel vergeet en ’s avonds uitgeput realiseer dat ik wéér aan iedereen dacht, behalve aan mezelf. Maar ook dat is oké, want selfcare is geen eindstation, het is een route die je steeds opnieuw bewandelt.
Het heeft even geduurd, maar ik heb mijn selfcare-ritme als moeder gevonden. Geen grootse plannen of luxe uitjes, maar kleine momenten waarin ik mezelf op adem laat komen. En weet je wat? Die momenten maken me een betere moeder én een blijer mens.
