What’s in a name? Nou, een heleboel! (En mag mijn kind er twee?)
In Nederland krijgt een kind bijna automatisch de achternaam van de vader. Maar, waarom eigenlijk? En wat als er twee moeders zijn? Of als je je kind óók jouw naam wilt geven? Een dubbele achternaam is in veel landen heel normaal, maar hier niet. Is dat niet een beetje achterhaald?
Een vriendin van mij is alleenstaand en wil graag moeder worden. Het plan is daarom met een homoseksueel stel een kindje te krijgen en dat samen op te voeden. Maar, wiens achternaam krijgt dat kind dan? Want zowel de vaders als mijn vriendin zouden zichzelf graag op die manier vertegenwoordigd zien in hun kind. Dat kan dus alleen niet in Nederland, want we hebben hier een nogal eendimensionaal naamrecht. Een kind krijgt één achternaam en daar moet het het mee doen. Wat heel lang prima was, maar nu misschien niet echt meer. Omdat gezinnen tegenwoordig heel vaak niet meer eendimensionaal zijn. En dus behoefte hebben aan multidimensionale namen.
Lees ook: Papa wil best emanciperen, maar mama liever niet!
Dat geldt bijvoorbeeld ook voor mijn gezin. Ik ben gescheiden en heb drie kinderen van twee vaders. Mijn twee oudsten dragen mijn achternaam en de jongste die van mijn man. Hij hechtte daar namelijk veel waarde aan, dus hebben we vanuit dat oogpunt voor zijn achternaam gekozen. Wat nu dus als gevolg heeft dat niet al mijn kinderen dezelfde naam dragen, wat uiteraard geen wereldramp is, maar soms toch wel een beetje raar voelt. Als wij het voor het zeggen hadden gehad, hadden we de jongste dus zowel zijn achternaam als de mijne gegeven, zodat alledrie de kinderen (in ieder geval deels) hetzelfde heten. Nu is het voor de buitenwereld verwarrend met al die verschillende namen en voor de kinderen zelf soms ook. Want hoe kan het dat ze bij elkaar horen, maar toch niet hetzelfde heten? Dat is toch raar? Tja, een beetje wel.
In Amerika, waar ik mijn oudste twee kinderen gekregen heb, mag je je kind van achteren zelfs noemen zoals je helemaal zelf wilt. Je kunt bijvoorbeeld een zelfgefröbelde combinatie maken van de ouderlijke achternamen en voortaan als gezin zo door het leven gaan. Dus dan hadden Mario en ik onze dochter bijvoorbeeld Arwen van den Boombij kunnen noemen (ja, hoe zouden we nou heten hè? Wie het weet die mag het zeggen!). Nou gaan die Amerikanen natuurlijk altijd wel heel ver in wat er allemaal moet kunnen en of we nou zitten te wachten op allerlei fantasienamen is ook weer de vraag, maar het idee is leuk toch, vind je niet? En heel wat minder rigide dan bij ons.
Steeds meer ouders zouden het naamrecht graag verruimd zien en daarom kon je laatst een petitie tekenen die dat mogelijk moest maken. Helaas besloot minister Van der Steur dat de kwestie ‘niet urgent’ was en het naamrecht dus voorlopig blijft zoals het is. En inderdaad, er zijn belangrijker dingen in de wereld, dat is zeker waar. Maar desondanks kun je je afvragen of we zo langzamerhand niet beetje achter de feiten aan blijven lopen met ons ouderwetse achternamenbeleid en hoeveel moeite het nou helemaal is om mensen die het anders willen, gewoon die mogelijkheid te bieden. Je hóeft je kind tenslotte niet van meerdere namen te voorzien, maar het zou best fijn als het kón. Want hoewel er helemaal niks mis met is oud-Hollandsche tradities, moeten we ook hier in de polder wel een beetje met onze tijd meegaan. Want dat oud-Hollandsche gezin, dat is tegenwoordig steeds vaker niet meer de regel, maar de uitzondering. En daarnaast: zo’n dubbele achternaam staat toch ook gewoon heel chique?
In maart krijgen we een nieuw kabinet. Nieuwe ronde, nieuwe kansen! De petitie voor het verruimen van het naamrecht kun je nog steeds tekenen. Ben jij ook voor meer mogelijkheden op naamgebied? Teken dan en wie weet mag jouw kind dan uiteindelijk wel met een dubbele achternaam door het leven.
Welke achternaam heb jij je kind eigenlijk gegeven en waarom? Praat erover mee op onze Facebookpagina!
Lees ook: Weg met die goedkope meuk! (Waarom je niet meer naar de Action moet).
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
