Uitspraken die werkende moeders nijdig maken
Er zijn moeders met een baan en moeders die thuisblijven nadat ze kinderen hebben gekregen. Op de één of andere manier gaan die twee soorten moeders niet zo goed met elkaar. Femke zat laatst op een verjaardag naast een thuisblijfmoeder en binnen een half uur kreeg ze zeker acht beschuldigende opmerkingen naar haar hoofd.
Lees ook: Juf, hou eens op met stalken! Ik moet gewoon werken!
Diep vanbinnen voel ik me een klein beetje schuldig dat ik geen fulltime moeder voor Max ben. Waarschijnlijk heeft het te maken met het feit dat mijn eigen moeder volledig voor mijn broertje en mij zorgde totdat we een jaar of tien waren. Pas toen ging zij weer aan het werk. Ik was destijds kwaad. Omdat ik me in de steek gelaten voelde en er geen thee en koekjes meer op me stonden te wachten als ik thuiskwam.
Maar nu doe ik het zelf. Moeder zijn en werken. En ik zou niet anders willen. Sterker nog: ik geniet ervan. Ik vind het bovendien niet meer dan normaal om financieel onafhankelijk te zijn. Maar al mijn argumenten verdwijnen als sneeuw voor de zon als ik naast zo’n rechtgeaarde thuisblijfmoeder zit die mij veroordeelt door het volgende tegen me te zeggen:
* “Tja, ik zou het niet kunnen hoor… de kinderen bij een vreemde achterlaten. Daarvoor houd ik teveel van ze.”
* “Kunnen jullie niet leven van het salaris van je man? Zo slecht verdient hij toch niet?”
* “Raak je er niet gestresst van als je verhalen hoort als over zo’n Robert M.? Die man werkte jarenlang op een kinderopvang bij jou in de stad.”
* “Je voelt je vast heel schuldig.”
* “Ik zou het heel lastig vinden om mijn kind grotendeels door een ander te laten opvoeden. Maar dan heb ik het puur over mezelf.”
* “Het is natuurlijk wel heel slim van je om carrière te maken, want dan heb je wat achter de hand als je man je verlaat”
* “Maar vind je het dan niet erg dat je zoveel speciale momenten van je kind mist?”
Ik had zoveel te zeggen. Maar ik zei niks. Ik liet me in een hoek zetten. Kun je nagaan hoe diep dat schuldgevoel van vrouwen nog zit. Gij zult zorgen voor de kinderen. Gij zult niet buitenshuis werken. Gij zult stofzuigen en koken.
Ja, ja. Ik ga mezelf weer eens even heel hard emanciperen. Of feminiseren. En bedenken welke dingen ik de volgende keer terug kan zeggen. Suggesties? Anyone?
Lees ook: 5 Dagen werken? Waarom heb je dan kinderen?
