Wat een held: deze vader verdient een medaille!
Vrijwel iedere ouder weet wat een hel het kan zijn: vliegen met kleine kinderen. Nergens gaan je oksels meer van klotsen dan van uren als sardientjes in een blik met een opstandige peuter en een gillende baby. En 250 paar afkeurende ogen om je heen. Maar soms komt er dan hulp uit onverwachte hoek.
Laten we eerlijk zijn, niemand wordt vrolijk van kinderen in vliegtuigen. Vooral als het niet je eigen kinderen zijn. Weinig irritanter dan een 2-jarige die constant tegen je stoel loopt te trappen. Of een baby die zo hard huilt dat je van pure ellende bijna je zuurstofmasker nodig hebt. Maar wij ouders weten ook: nog veel irritanter is het gezucht en gesteun van medepassagiers die zich ergeren aan jouw kind. Want halló, alsof wij er iets aan kunnen doen dat de duivel vrijwel gegarandeerd bezit van ons kroost neemt zodra we op 10.000 meter hoogte zitten? Dus ja, leuk is anders, maar houd je commentaar die paar luizige duizend kilometers a.u.b. voor je.
Het klamme zweet brak een Amerikaanse moeder dan ook uit toen zij onlangs in haar eentje ging vliegen met haar peuter. Daarnaast was ze zelf ook nog eens zwanger en dus moe en immobiel. En natúúrlijk gooide haar 20 maanden oude zoontje zijn kont tegen de krib en zette het op een brullen. Gewoon, omdat dat een soort peuterwet is. Ik krijg serieus al een paniekaanval als ik alleen maar aan zo’n situatie dénk, dus ik kan me voorstellen dat deze moeder het ook wel even flink te kwaad kreeg. Maar gelukkig was daar een reddende engel in de vorm van een volslagen vreemde vader, die het rellende jongetje in zijn armen nam en al sussend met hem door het gangpad gin lopen. Zodat zijn zwangere moeder even rust had. Nou, wij zeggen: deze man verdient een lintje!
A little kindness goes a long way, zouden de Amerikanen zeggen. En dat geldt zeker in een vliegtuig. Ik hoop dat de volgende keer dat ik moet vliegen met mijn relsmurfen er ook iemand is die bereid is om te helpen als ze de kist op stelten zetten. Want echt, daar raken wij moeders pas echt van in de zevende hemel.
Lees ook: Als vliegen met kinderen een drama wordt: “Could you please control your child?”
(Bron: Huffington Post)
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
