Waarom we altijd zo ‘negatief’ zijn? (Nou, voor jullie dus!)

Zomaar een greep uit de reacties die we regelmatig op onze – ok, soms ietwat overdreven – stukjes krijgen. “Herkenbaar, maar wat negatief..” Of: “Keer op keer hoop ik op Me-to-We leuke stukken te lezen, maar jullie zijn altijd zo aan het zeuren.” En, onze absolute favoriet: “Naaa, ik vind dit TOTAAAAAL niet herkenbaar.” Speciaal voor al die zure lezers zal ik een geheim verklappen…

Niet doorvertellen hoor, maar we houden stiekem dus wél van onze kinderen (ja, heus, zelfs Femke). Op de redactie laten we elkaar de schattigste foto’s zien, vertellen we allerlei lieve anekdotes en toen mijn zoontje laatst zijn eerste woordje zei, deelde ik dat meteen in onze appgroep.

LEES OOK: Nee, je wordt niet gek… (je kind is PEUTER)

Maar, eerlijk is eerlijk, verhalen over perfecte baby’s die na 5 weken doorslapen, peuters die nooit eens op de grond van de supermarkt liggen te brullen of moeders die zich twee dagen na hun bevalling weer tip top in orde voelen, zijn niet zo interessant. Het is simpelweg niet léuk om te lezen over iemand waarbij alles altijd op rolletjes loopt, iemand waarbij het veel beter gaat dan bij jou thuis. En bovendien is het ook niet realistisch.

In een wereld waar iedereen perfecte foto’s van smetteloze kinderkamers op Instagram plaatst en op Facebook alleen maar mijlpalen van hun ‘kleine wondertjes’ deelt, laten wij graag de andere kant zien. De rauwe kant. Die van lekkende luiers en/of tuitbekers, die van gebroken nachten en chagrijnige vermoeide mannen, die van terror-peuters en hysterische kleuters, die van de niet-perfecte-maar-he-we-doen-het-er-maar-mee-moederlijven. Jeweetwel: het echte leven.

En nu las ik laatst in de krant dat we dit soort verhalen ook hard kunnen gebruiken. Het belangrijkste voor het geslaagd opgroeien van een kind blijkt namelijk de realistische verwachting die mensen hebben over het ouderschap. Carolien Gravesteijn, lector Ouderschap aan de Hogeschool Leiden, moedigt aan dat aanstaande ouders niet alleen zich van te voren verdiepen in hoe de bevalling gaat, maar ook in de jaren die na de bevalling volgen (waarin, fun fact, bijvoorbeeld het overgrote deel van de jonge ouders met een relatiedip te maken krijgt).

Dus, mochten jullie je in het vervolg nog eens afvragen waarom we wéér een negatief realistisch stukje schrijven. Dat doen we dus voor jullie. Graag gedaan!

LEES OOK: Ik doe niet mee met het taboe. Met de moeder-oorlog