Waarom een samengesteld gezin niet altijd gedoemd is te mislukken
Samengestelde gezinnen hebben de statistieken tegen zich: een groot deel valt binnen afzienbare tijd weer uit elkaar. Omdat het te moeilijk is om al die verschillende levens te verenigen. Toch gelooft Vala dat het haar wel gaat lukken.
Laatst vroeg iemand naar mijn gezinssituatie. Toen ik vertelde dat ik drie kinderen heb van twee vaders, flapte ze eruit: “Oh, dat vind ik altijd best wel Tokkie!”, om vervolgens vrolijk verder te gaan met: “Dat soort gezinnen redden het bijna nooit, wist je dat?”. De toon was gezet. Niet alleen ben ik blijkbaar een Tokkie (note to self: morgen even een luipaardlegging kopen), binnen afzienbare tijd ben ik blijkbaar ook weer voor de tweede keer gescheiden. Ik ben dus, op zijn zachtst gezegd, een triest geval. Maar er zit wel wat in: slechts éénderde van de zogenaamde samengestelde gezinnen is na vijf jaar nog bij elkaar. Waarom zo weinig? Omdat fuseren nou eenmaal moeilijk is. Niet alleen in de kantoortuin, maar ook in huiselijke sferen. Een gezin is nou eenmaal in veel opzichten ook een bedrijf.
LEES OOK: Nu verkrijgbaar! Relatietraining voor stellen die een kind verwachten.
Dit gezin blijft
Inmiddels heb ik nu bijna zes jaar zo’n samengesteld gezin. Twee kinderen van mijn ex, een kind van mijn huidige man. We mogen dan blijkbaar Tokkies zijn, maar dat mag de pret niet drukken. Ik durf met grote zekerheid te zeggen dat wij over tien jaar nog steeds gezellig, in pais en vree (en in luipaardprint) met z’n vijven op de bank zitten. Dat ik niet voor de tweede keer de boedel en de kinderen sta te verdelen, mijn ring en de familiefoto’s ergens onderin een la moet opbergen. Mijn gezin, dit gezin is een blijvertje. Ook al hangt het van knip,- en plakwerk aan elkaar.
Hard werken
Gaat het bij ons allemaal van een leien dakje? Natuurlijk niet. Een ‘normaal’ gezin runnen is al een hele klus, maar als je naast de kinderen ook nog de fusie goed moet zien te managen, wordt het helemaal hard werken. Tweederde deel van mijn kinderen zijn niet van Mario en opeens twee van die koters in je schoot geworpen krijgen is geen sinecure. Soms zijn zijn opvoed-ideeën anders dan die van mij en we zijn niet samen in dat proces gegroeid. Hij moest hij leren te houden van twee kinderen die hij niet kende en zal dat altijd anders doen dan ik. Omdat ik hun moeder ben en hij niet hun vader. En hij dat ook nooit zal worden.
Veel praten
Waarom gaat het dan toch goed? Ik denk voornamelijk omdat we vooraf veel gepraat hebben. Ik hem er heel erg op gewezen heb dat ik een ‘package deal’ was. Omdat we nog steeds heel erg veel praten. En heel erg eerlijk zijn. Over wat er goed gaat, maar vooral ook over wat er beter kan. Elkaar er op aanspreken als we bij elkaar iets waarnemen dat we niet oke vinden. Omdat hij niet een rol op zich probeert te nemen waarin hij niet past en ik hem daar niet in probeer te dwingen. Omdat mijn ex en ik de ouders zijn van de oudste twee en Mario en ik de ouders van de jongste. Omdat Mario en mijn ex-man gezellig samen een biertje kunnen drinken. En we met zijn allen de feest,- en de verjaardagen kunnen vieren, zonder dat het servies door kamer vliegt.
En waarschijnlijk ook omdat we gewoon geluk hebben. Wij zijn een samengesteld gezin, maar we vallen niet uit elkaar. Dan ga ik nu mijn luipaardlegging aantrekken en met Mario naar de tatoeagesalon om een draak op zijn rug te laten zetten. Je bent tenslotte een Tokkie, of je bent het niet.
LEES OOK: Meer dan twee wettelijke ouders voor een kind; goed plan, of niet?
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
