Waarom mijn kind zich altijd misdraagt als ik aan het bellen ben
Elke moeder kent het wel: de momenten waarop je denkt “nu even niet” zijn precies de momenten waarop je kinderen zich plotseling niet kunnen vermaken, ruzie krijgen of alles wat je net hebt opgeruimd weer overhoop halen. Ik dacht dat ik de enige was die dit overkwam, maar blijkbaar is het universeel. Hier zijn mijn top-frustraties – herkenbaar voor elke moeder.
“Mamaaa!” zodra ik aan de telefoon zit
Het maakt niet uit wie ik bel: zodra ik de telefoon aan mijn oor heb, schakelt mijn kind over naar drama-modus. Wat het ook is – ineens móet er een snack komen, valt een favoriet speelgoed onder de bank, of breekt er een mini-noodtoestand uit. Ik heb geprobeerd om telefoontjes uit te stellen tot na bedtijd, maar zelfs dat voelt soms alsof ik op eieren loop. Is het misschien een ingebouwde sensor die kinderen krijgen?
Douchen? Alleen als het snel gaat
Douchen voelde ooit als een heerlijk momentje voor mezelf. Maar sinds ik moeder ben, is het eerder een race tegen de klok. Of ik hoor een huilende peuter, of mijn kleuter staat voor de deur omdat hij zich verveelt. Zelfs als ik mezelf 5 minuutjes gun, voelt het alsof ik snel-snel moet, met één oor op de deur gericht. Me-time? Laten we het erop houden dat het geduld vraagt.
Het snack-moment… altijd gezamenlijk
Als ik eindelijk even iets lekkers voor mezelf pak – koekje, chips, noem maar op – lijkt mijn kind een zesde zintuig te hebben. Vanuit elke hoek van het huis komt ineens een vrolijk “Wat heb jij daar, mama?” En ja hoor, delen is de enige optie, want zelf iets eten zonder dat ze me ontdekken is bijna een onmogelijke missie. Heb ik ooit al eens een hele chocoladereep alleen kunnen opeten? Ik kan het me niet herinneren.
Bedtijd drama zodra ik wil ontspannen
De avond is gevallen, de kinderen liggen eindelijk op bed, en ik heb mezelf klaargemaakt voor een rustig moment op de bank. En precies dán begint het circus opnieuw. Een glas water, nog even een knuffel, en uiteraard het allerbelangrijkste: een compleet verhaal dat nú gedeeld moet worden. Hoe vaak ik ook zeg dat het écht bedtijd is, die avondshow lijkt geen eind te kennen.
Altijd alles kwijt als je de deur uit moet
We staan klaar om te vertrekken en – uiteraard – kan er maar één schoen gevonden worden. De favoriet van vandaag ligt nergens, en uiteindelijk ben ik het halve huis doorgeweest voordat ik eindelijk alle spullen bij elkaar heb. Mijn kinderen staan te dralen, en ik? Ik zucht diep en vraag me af hoe het ooit relaxed was om de deur uit te gaan.
Slaapgebrek als nieuwe constante
Nog zo’n herkenbare: het slaapgebrek. Op een of andere manier hebben kinderen altijd een ‘noodgeval’ midden in de nacht, net als je denkt dat je een keer lekker kunt slapen. Ze draaien zich om, roepen om water, of hebben een nachtmerrie. En daar ga ik weer, klaarwakker op onmogelijke tijden. Soms denk ik dat het hele moederschap een geheim slaapverwekkingsprogramma is dat bedoeld is om mijn uithoudingsvermogen te testen.
