Waarom mannen het makkelijker hebben dan vrouwen (want dit doen zij gewoon niet)

Dat mannen en vrouwen verschillen, wisten we natuurlijk allang. Maar we waren even vergeten dat dit ook doorzet als er kinderen komen. Deidre laat haarfijn zien in welke situaties haar man het net ietsje anders aanpakt dan zij!

‘s Ochtends vroeg samen spelen
Elke ochtend om klokslag 5:30 staan ze naast je bed. In het weekend laat je elkaar dus om de beurt uitslapen, terwijl de ander ochtenddienst heeft. Man, wat is dat zwaar, zeker na een avond uit. Er moet gegeten, gedronken, getekend, geduplo’t, gestoeid en geknuffeld, en alles natuurlijk SAMEN MET JOU. Tegen de tijd dat manlief beneden komt, ben je afgepeigerd terwijl de dag nog moet beginnen. Hoe anders doet hij dat. Als je tegen een uur of 9 de geur van koffie ruikt en eens gaat kijken hoe het er voor staat, ligt hij op de bank de krant te lezen (de weekendbijlage heeft hij al uit), en bouwen de kinderen, zittend in een boterham met pindakaas, gepassioneerd een Kapla-huis.

LEES OOK: 7 effecten van kinderen op je relatie (had jij ze aan zien komen?)

Checken of de kleren wel kunnen
Er zijn moeders die ’s avonds al een setje klaarleggen, en heus, er zijn kinderen die dat dan ook aantrekken. Maar vaker vindt er ‘s ochtends een gevecht plaats over lange versus korte broeken (het vriest!), gescheurde feestjurken (zo zie je je onderbroek) en vieze lievelingstruien. “Pick your battles”, zegt hij. Zich druk maken over kleuren die niet matchen, ketchupvlekken op boorden of stinkende sokken is hem uiteraard vreemd.

Tussendoor boodschappen doen
Tussen de voetbal en pianoles door, schiet je nog even snel de supermarkt in voor de missende boodschappen. Vanavond staan er taco’s op het menu, maar er is geen mais en gehakt, en de melk is ook bijna op. Oh, en als je snel bent red je het ook nog wel om die jurk bij de stomerij op te halen. Kom jij moe en hongerig uit je werk, dan tref je hem met de kinders voor de Wii, gierend van de lach. Op de vraag wat te eten, kijkt hij je vragend aan. Als hij even later noodlesoepjes serveert, met broccoli en snoeptomaatjes, eet iedereen z’n bord leeg (honger maakt rauwe bonen zoet). “Zie je wel, komt altijd goed,” grijnst hij.

Waarde hechten aan hun ontwikkeling (dat komt vanzelf wel)
En nog even over die voetbal en pianoles: je kan niet vroeg genoeg beginnen, toch? Alles wat je voor je tiende leert, telt dubbel (of zoiets). En ze vinden ook zoveel leuk! Dus leren ze zwemmen als 3,5 zijn, vioolspelen als ze 4,5 zijn, en judoën, schilderen, musicalzingen en sushi maken, ver voordat ze de pengreep op school onder de knie hebben. Hij kijk je met lede ogen aan. “Zwemmen? natuurlijk. Voetballen? oké. En de rest komt er vast wel een keer uit als het erin zit.”

Op alle speelafspraakjes Ja zeggen
“Natuurlijk, leuk,” zeg je als je zoontje bij een vriendje wil spelen. Dat die aan de andere kant van de stad woont, mag zijn sociale leven niet in de weg staan. En dat zijn zusje toevallig een partijtje heeft en NIET na het zwemmen wordt thuisgebracht, ook niet. Dus race je in de spits de halve stad door. “Waar begin je aan?” zegt hij. “Speelt hij toch een keertje niet? Wel zo gezellig voor mij.” Thuis leest hij de op bank de krant, en bouwt zoonlief gewoon weer net zo gepassioneerd een Kapla-huis.

Naar buiten gaan
Heerlijk, een weekend weg met vriendinnen. Huisje op Vlieland, en prachtig weer! Mountainbiken, wandelen, lekker eten, drinken, dansen in de dorpsdisco en oeverloos kletsen. Stiekem hoop je dat hij met de kinderen naar het bos is gegaan, of desnoods naar de kinderboerderij. Je verheugt je al op de rode wangetjes. Maar als je zondagmiddag uitgewaaid en rozig thuiskomt, zijn de gordijnen nog dicht en hangt iedereen in pyjama gelukzalig voor de buis. “Mooi weer? Niets van gemerkt”.