Waarom ‘let it go’ de lijfspreuk moet zijn van iedere ouder

Zelfs Philippine, moeder van een 2-jarige zoon, kent het lied van de Disney-film Frozen: ‘Let it go’ (voor diegenen die nu niet weten waar ze het over heeft, klik hier). Als je dit lied ook maar één keer hoort, heb je het gelijk de rest van de dag in je hoofd zitten. En dan kun je het maar gelijk nuttig inzetten.

Met een eigenwijze peuter in huis waarbij de ’terrible two’-fase is aangebroken, is het zo gek nog niet om af en toe dit mantra te omarmen. Vooral in de volgende situaties: LET IT GOOOOO.

Een klassieker: wanneer jij gauw even onder de douche springt, krijgt je peuter het voor elkaar om een pot Sudocrème te bemachtigen waarvan het deksel wordt afgedraaid. Nietsvermoedend spoel jij nog even de shampoo uit je haar. Maar wanneer jij na drie minuten onder de douche vandaan komt is het grootste leed al geschied…
Let it goooo.

Het ging bijna goed. Met de nadruk op bijna. De halve route door de supermarkt heb je afgelegd met een voorbeeldig kind. Totdat je peuter besluit dat het tijd is voor wat actie. Verstoppertje spelen in de Albert Heijn lijkt opeens een veel leuker idee dan braaf met mama meelopen. Je roept hem een paar keer bij je en uiteindelijk besluit je hem maar tussen de potten pindakaas vandaan te plukken. Maar dat ontaard zich helaas in een driftbui. Hoe harder jij vraagt of hij op wilt houden en bij je wilt komen, hoe meer ogen zich op je richten. Er zit maar één ding op: let it goooo. Na een minuut of 2 is ‘ie uitgeraast en kun je je route richting kassa vervolgen.

Kom je aan tafel zitten? Nee. We gaan een boterham eten. Nee. Mama wil graag dat je aan tafel komt zitten. Nee. Nu. Nee. Ik tel tot drie. Neehee.
Let it gooo, die boterham gaat er spelend ook wel in.

Je kind heeft een nieuwe tuitbeker. En steevast wanneer die gevuld is met limonade, of een andere plakkerige substantie (chocomelk bijvoorbeeld),  schiet de dop eraf en zit je nieuwe bankstel/witte vloer/zijden blouse onder de vloeistof.
Let it goooo.

Zomer, zon en vakantie, oftewel: insmeertijd. Drama. Heb je het net voor elkaar gekregen een worstelend kind in te smeren met zonnebrand, inclusief alle huidplooitjes, oorlelletjes en tenen, laat ‘ie zich voorover in het zand vallen en komt daarna bovenop jou liggen.
Relax, let it goooo.

Je kind komt terug van de kinderboerderij met oma, en hij had z’n gloednieuwe New Balance gympjes nog aan (let-it-go-momentje 1). Van het blauw en oranje is niks meer te zien, alles is zwart. “Was het leuk, liefje?”, vraag je. Het antwoord hoor je al niet meer, want stuiterend rent je kind naar binnen. Inclusief moddergympen.
Let it go00 (moment 2).

Elke rit is het weer een worsteling om die billetjes in dat fietszitje of autostoeltje te parkeren en die armpjes door het tuigje te wurmen. Helemaal met een dikke winterjas is het een ware uitdaging. Doe net of je doof bent en het protestkabaal van je kind niet hoort en zet ‘m gewoon in dat stoeltje. Ondertussen nurie je ‘let it go, let it gooo.

Lees ook: 9 dingen die je als moeder moet loslaten om gelukkig te zijn

Foto: iStock