Waarom je echt geen tijd te verliezen hebt als je 36 bent en nog een kind wilt

Tamara wilde een tweede kind. Dat lukte niet. Haar vruchtbaarheidsbehandelingen namen alles bij elkaar een paar jaar in beslag. Dat er in haar woonplaats wachtlijsten waren, hielp ook niet.

“Had je maar eerder aan kinderen moeten beginnen,” dat lees ik vaak als het gaat om vrouwen die op latere leeftijd aan kinderen beginnen en bij wie het niet lukt. Er heerst een soort beeld van een carrièrevrouw die eerst een topfunctie wil bereiken en ook nog heel veel lol in het leven wil hebben voordat ze aan kinderen begint. Nou had ik inderdaad een heel leuk leven en een goede baan toen ik op mijn vierendertigste aan kinderen begon, maar dat had er niets mee te maken. Ik had gewoon een beetje pech met mijn timing in de liefde.

Mijn eerste lange relatie duurde bijna tien jaar. Toen we uit elkaar gingen was ik begin dertig. Al mijn vriendinnen waren net kinderen aan het krijgen, toen ik er weer alleen voor stond. Dat was een heel verdrietige tijd. Na een paar jaar leerde ik Thomas kennen. Ik was 33. Het eerste jaar wilde ik niet beginnen over kinderen. Ik kon me best voorstellen dat mannen die door een vrouw op de eerste date al worden onderworpen aan een wil-je-kinderen-scan een beetje eng vinden.  Na een jaar maakten we een verre reis en daar voerden we het gesprek: ja, kinderen, dat wilden we allebei heel graag.

Eenmaal terug ging het snel: we kochten een huis, en ik stopte met de pil. Het duurde nog dik een jaar voor ik zwanger was. Boris werd geboren toen ik 36 was. Het was een zware bevalling, en een heel pittige baby. Pas na anderhalf jaar, toen we weer een beetje nachtrust hadden, dachten we aan een tweede kind.
Ook die kwam niet zomaar. Na anderhalf jaar proberen, ging ik naar de huisarts. Die stuurde me door naar het ziekenhuis, waar ik op de wachtlijst voor een intake gesprek belandde. Na een paar maanden ging de telefoon: over zes weken had de dokter tijd voor me. Er volgende gesprekken, onderzoekjes, nog meer gesprekken, en een behandelplan. We gingen beginnen met IUI, een vorm van inseminatie met wat hormonaal stimuleren. Inmiddels was ik bijna 39.

Ik raakte zwanger, maar het werd een miskraam. Zes pogingen verder verloren we het geloof in IUI. Ik wilde IVF maar daarvoor is een laboratorium nodig, en die had lange wachttijden. Dus weer belandde ik op een wachtlijst. Ik ging op zoek naar een ander ziekenhuis, maar ook daar kreeg ik te maken met wachtlijsten. Ik was over de 40 en ik had geen tijd voor wachtlijsten. Iemand zei me: “Je moet naar België, daar doen ze niet aan wachtlijsten”. Ik belde een arts in Antwerpen, die meteen met me aan de slag ging. Via haar ben ik uiteindelijk zwanger geraakt van Benjamin, onze jongste zoon die nu 3 is. Dus nee: ik werd niet laat moeder omdat ik leuke dingen aan het doen was, of een topbaan ambieerde – ik had gewoon pech met mijn timing. In de liefde, en met het ziekenhuis in mijn woonplaats.

Achteraf denk ik: had ik toen maar eerder gezien dat ik zoveel tijd aan het verliezen was in deze hele procedure. Vruchtbaarheidsbehandelingen kosten heel veel tijd, omdat een cyclus nu eenmaal een maand duurt. Na die cyclus moet je lichaam tot rust komen, dan moet je natuurlijke cyclus weer op gang komen en daarna kan je weer een behandeling aan. Eén behandeling kost zomaar drie maanden alles bij elkaar. Als daar dan ook nog wachttijden bij komen, wordt het wel een heel trage aangelegenheid. Ik heb zomaar twee jaar verloren aan wachtprocedures. Als ik toen zelf beter had gezien dat dit aan de hand was, had ik kunnen kiezen voor wachtlijstbemiddeling. Dan was ik sneller aan de beurt geweest. 

Ik vond het dan ook geweldig om te zien dat je dit bij verzekeraar VGZ kunt aanvragen. Want in mijn woonplaats waren er dus wél wachtlijsten, maar later zag ik dat er bijvoorbeeld in Leiden geen wachtlijsten waren. Ik was net zo lief daar onder behandeling geweest. Voor iedereen die nog in het traject zit, wil ik dus zeggen: let op je tijd! Als je IVF doet telt iedere maand dat je ouder wordt. Wees dus alert en laat je niet op een lange wachtlijst zetten. Ga er achteraan. VGZ kan je hierbij helpen.

Tip: Wachtlijstbemiddeling  – Krijg sneller de behandeling of zorg die je nodig hebt via je verzekeraar. Met behulp van een adviseur kun je zien waar je eventueel sneller terecht kunt.