Waarom je ECHT geen kater kunt hebben als je kinderen hebt
Vroeger kon je na een avond met veel drank de hele dag in bed kon liggen uitbrakken. Maar heb je eenmaal kinderen, dan kan dat ene glaasje teveel gewoon echt niet meer. Daarom houdt Vala haar promillage liever laag.
Ik ben nooit zo’n student die geweest die ieder weekend laveloos de kroeg uit kwam rollen. Natuurlijk, zoals vrijwel iedereen heb ook ik mijn ‘wilde’ tijd gehad, met veel stappen, weinig slapen, zoenen met mannen waarvan je dan de volgende dag hun naam niet meer wist en de nodige promillages alcohol. En dus had ik ook weleens een kater. Lag ik op zondag de hele dag voor pampus in bed of op de bank, tot de wereld ophield met draaien en ik me weer kon bewegen zonder het gevoel te hebben dat mijn hele maaginhoud er via mijn neusgaten weer uit zou komen. Gelukkig gebeurde dat slechts sporadisch en áls het gebeurde was het weliswaar vervelend, maar niet echt een probleem. Ik was tenslotte zelf de enige die er last van had en ik bevond mij in de luxepositie van de hele dag mijn roes uit kunnen slapen en vervolgens aansterken met een paar gebakken eieren met spek (of een bak babi pangang van Chin. Ind. Rest. Mandarijn op de hoek). Die tijd is echter ruimschoots voorbij. Heb je eenmaal kinderen, dan kun je beter geheelonthouder worden. Want dacht je vroeger dat je het the day after moeilijk had, nu weet je: dat was niks vergeleken bij de moederkater.
LEES OOK: 11 Redenen waarom ik iedere ochtend denk but first coffee.
Niet dronken, toch een kater
Daar kwam ik onlangs achter, na een feestje. Een feestje waarop ik niet eens veel had gedronken. Twee en een half glas witte wijn om precies te zijn, dus dat kun je niet bepaald comazuipen noemen. Maar ondanks dat ik er nog steeds zo uit zie (toch? TOCH?!), ben ik dus geen 21 meer. En trekt mijn ouwe lijf de drank niet meer. De dag na het feestje (waar ik overigens om 20.00 uur, en in het geheel niet dronken, al was weg gegaan) voelde ik me namelijk alsof ik was overreden door een vorkheftruck. Wat op zichzelf al tragisch genoeg was, aangezien ik dus moest concluderen dat ik tegenwoordig niet eens meer dronken hoef te zijn om toch een kater te krijgen, maar ook gewoon niet te doen, omdat ik drie kinderen heb die verzorgd moeten worden en bovendien nog niet in staat zijn ibuprofen te kopen en die te serveren op een bedje van gebakken ei met spek.
Alleen nog maar thee en diksap
Dus stond ik de volgende ochtend gewoon weer in alle vroegte met de peuter op mijn heup kokhalzend een stapel boterhammen met pindakaas te smeren, terwijl het volume van mijn twee spelende oudsten mijn toch al hevig bonkende hoofd zowat uiteen deed splijten. En herinnerde ik me opeens weer waarom ik, sinds ik moeder ben, eigenlijk alleen nog maar thee en diksap drink. Ik zeg dan ook: respect voor alle moeders die het klaarspelen iedere dag af te sluiten met een goed glas wijn en die de volgende dag gewoon weer helemaal het vrouwtje zijn. Serieus. Ik krijg het niet meer voor elkaar. Ik kom niet verder dan af en toe, als het kroost op bed ligt, zo’n kopje aanmaak wiener melange uit een zakje. Volgens de officiële receptuur zou daar ook eigenlijk een shotje van het één of het ander in moeten, maar ik doe er ter compensatie dan maar een snufje cacaopoeder bovenop. En dat is dan een wilde avond. Triest, maar waar.
Laatst was er iemand die op één van mijn stukjes het commentaar achterliet dat ik misschien eens ‘een fles wijn zou moeten drinken en een avond door zou moeten halen’. Omdat ik mijn leven dan wellicht wat zonniger in zou gaan zien. Ik weet vrij zeker dat dat niet het geval zal zijn. Dan kom ik namelijk te overlijden aan mijn kater. En dan heb ik weliswaar geen hoofdpijn meer, maar mijn kinderen ook geen moeder. Voortaan vraag ik als ik uitgenodigd wordt voor een feestje dus bij voorbaat of ze voor mij een flesje Karvan Cevitam willen kopen. Anders ga ik niet. Dan blijf ik thuis en drink een virgin wiener melange. Soms word ik daar ook een beetje misselijk van. Is het toch net alsof ik weer even helemaal uit mijn dak gegaan ben. Proost!
LEES OOK: Uitgaan met vriendinnen: voor en na kinderen.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
