Waarom ik nog langer weiger een entertainmentcentrum te zijn
Zes weken lang voor de kinderen zorgen tijdens de vakantie, met oh ja, werken tussendoor: hartstikke leuk, maar ook vermoeiend, merkte Franke. Dus besloot ze het kinderactiviteitenprogramma drastisch te verminderen. Dat bleek een geniale zet.
Zes weken vakantie. Het was me wat. Heel gezellig en leuk. Niets zo fantastisch om bij je kinderen te kunnen zijn. Ja, ik ben enorm dankbaar dat ik op dit moment zoveel tijd met Puk (5) en Olle (3) kan doorbrengen. Zoveel mogelijk tijd heb ik in alle hoeken en gaten gezocht om leuke dingen met ze te kunnen doen. Quality time met een grote Q. Zonder mobieltje in de vuist geklemd, nee, echte ware wer-ke-lij-ke aandacht aan mijn kinderen besteden, er voor ze te zijn. Even die ratrace uit, met de hele familie leuke dingen doen. Dat was het doel. En dat is gelukt.
Lees ook: Waarom vakantie met kleine kinderen heul ontspannen is.
Leuke dingen deden we eindeloos. Te veel om op te noemen. We gingen naar het strand, ook op druilerige dagen. Naar de bioscoop, de Efteling, het indoor speelparadijs toen het echt hard regende. We kochten een trampoline (wees gewaarschuwd; zet dat ding nooit in je voortuin neer, voor je het weet staat de hele buurt in de rij om op jouw trampoline te springen. Ook als je er niet bent. En om ‘m te slopen. Als je er niet bent…). We bezochten speeltuinen van divers pluimage, deden speurtochten, dronken koffie met ouders van vriendjes en barbecueden met eigen vriendjes. Heel leuk, en het kostte een godsvermogen, maar dat maakt niet uit want we bleven in eigen land, dus dat compenseerde de boel een beetje. Maar ondanks die drukte, bleven de kinderen maar vragen om meer. “Mama, ik verveel me.” “Mama, wat moet ik doen dan?” Stond ik weer in speeltuin, op een tijdstip dat ik liever even met een tijdschrift op de bank zat. Ik dacht eens terug aan vroeger, en of mijn moeder mij ook zo 24/7 aan het vermaken was en het antwoord was: nee. Sterker nog, toen ik kind was werd ik gewoon geacht met 44 graden de Akropolis te bewonderen omdat mijn moeder die zo graag wilde zien. Hangen bij het zwembad omdat haar kinderen dat liever wilde doen, was er niet bij.
Nu hoef ik niet per se de hele dag te doen wat IK wil doen. Sterker nog, dat lijkt me helemaal niet leuk, voor niemand niet. Met mijn kleine kinderen drie musea achter elkaar bezoeken zal ik ze niet aandoen. Maar de afgelopen weken merkte ik wel: ik moet die kinderen leren zichzelf beter te vermaken. Daarmee bedoel ik: zonder Netflix/tablet/telefoon. Maar om bij elke piep meteen met een pruik en rode feestneus op met confetti te spuiten, dat nou ook weer niet. Ik ben er gewoon een beetje moe van geworden, van dat entertainmentcentrum aan de hele dag. Werken is vermoeiend, maar mijn hemel, twee kleine kinderen vermaken is ook best pittig! Laat staan als je die twee dingen met elkaar moet combineren op godsonmogelijke tijden. Anyways. Op een gegeven moment heb ik tegen die twee gezegd: “Jongens, zoek het uit.” En ben ik een stiltedemonstratie gaan voeren, vanaf de bank, verstopt achter een Libelle. De eerste tien minuten had ik voortdurend de neiging om mijn kinderen te onderbreken. ‘Doe eens aardig tegen je broertje’, ‘Niet slaan’, ‘Geen viltstift op de bank’, ‘Misschien vindt Olle het wel niet leuk om elke keer hondje te moeten spelen’. Maar ik beet op mijn tong. En liet het gaan.
Toen kwam tot een schokkende ontdekking. Zelf spelen, dat konden ze best. Zeker als ik er niet bovenop zat, mama de controlfreak, om zich met van alles te bemoeien. Oké, er werd hier en daar geschreeuwd en gemept, maar ook gelachen, gerend, en heel veel fantasie gebruikt. Er kwamen strepen op de bank, maar die Libelle, die kon ik zonder morren uit lezen. Om vervolgens het entertainmentcentrum weer enthousiast voor geopend te verklaren, want daarna even met zijn allen fietsen was alleen maar leuk. Daar had mama, helemaal opgeladen van ingezonden brieven, waargebeurde verhalen en columns, ook weer zin in, wat actie in de beentjes. En zo, beste dames, eindigde dit verhaal dus met een flink portie zelfinzicht. Die kinderen, die vermaakten zich best. Dat gebeurde met vallen en opstaan en heel veel oefenen (want de dagen erna ging met horten en stoten). Maar fulltime entertainmentcentrum zijn, daar hadden mijn kleuter en peuter niet om gevraagd, dat had ik vooral mezelf aangedaan. Gelukkig kwam ik net op tijd tot inkeer. Voor de school weer begon. Had iedereen nog even tijd om bij te komen van die drukke vakantie mama.
Lees ook: Wat er allemaal wel/niet gebeurt als je kind eindelijk naar school gaat.
Nog meer lezen van Franke? Volg haar dan op Instagram.
