Hoe Vala een konijn werd…
Ken je die mythe van de übergeile zwangere vrouw? Een tijd geleden schreef Vala dat dat een urban legend was. Helaas voor alle mannen, want die wortel wordt ze steeds voorgehouden als lokkertje voor die negen lange maanden, maar Vala hielp ze genadeloos uit de natte droom. Want is die baby eenmaal binnenboord, dan valt er weinig meer te halen. Toch? Of zit er in sommige bakerpraatjes toch een kern van waarheid…
Lees ook: 18 Zaken die mannen moeten weten over seks tijdens de zwangerschap en daarna.
Toen ik zwanger was van mijn oudste twee Terroristen lag ik de eerste 11 weken iedere avond lamlemdig voor pampus op de bank. Na het nieuws sleepte ik mezelf dan naar de slaapkamer, om vervolgens in huispak in bed te storten en een etmaal lang in een hormonencoma te verzinken. Dus tussen de lakens lagen ex-Manlief en ik wel de hele tijd, maar de feromonen vlogen niet bepaald tegen de plinten. Na drie maanden werd het wel wat beter, maar van woeste porno was nog steeds geen sprake. Tja, weinig gezellig, maar in de wandelgangen vernam ik dat dat normaal was. Dat die verhalen over negen maanden aan de lampen slingeren gewoon gelul zijn (om maar even in de seks-slang te blijven) en dat een zwangere aan haar uitdijende lijf gewoon geen polonaise wil. En ach, ik vond dat eigenlijk ook wel best. Want seks, dat was best lekker hoor, maar chocola bijvoorbeeld ook. En daar hoefde je dan weer minder moeite voor te doen.
Ik had Mario dus al voorbereid dat het droge tijden zouden worden toen we erachter kwamen dat Terrorist nr. 3 in de maak was. Zodat ‘ie alvast een collectie filmpjes kon gaan downloaden voor als zijn nood echt hoog werd en ik weer eens met een Mars in bed lag. Maar die harde schijf, die bleef verrassend genoeg leeg. Ik heb namelijk moeten constateren dat ze toch bestaat, die hitsige zwangere, die van voren niet weet hoe ze van achteren gepakt wil worden, van pure onhoudbare geiligheid. Ja, ik kan weinig anders zeggen: ik ben Vala en ik ben een pornozwangere (hallo Vala), ik kan er gewoonweg niks aan doen. Nou was het op zich al wel zo dat ik nooit verstoken was van een actief libido, maar eenmaal zwanger stierf mijn meestal onstuitbare zin de laatste twee keer helaas wel een tragische dood. Driemaal is echter blijkbaar toch wel scheepsrecht, want inmiddels staat ons bed, letterlijk, op losse schroeven.
“Nou, ik moet zeggen dat het me alleszins meevalt, zo’n zwangere vrouw” zei Mario laatst opgewekt tijdens onze zondagse afbakbroodjes, “Kan het iedereen wel aanraden!” Ja, als het aan hem ligt maakt hij me nog wel vier keer zwanger, want als je als man drie keer per dag aan je trekken komt, neem je die striae, de aambeien en de zakken yoghurtgums die je iedere zaterdag vanuit de Albert Heijn moet aanslepen, natuurlijk zonder morren wel voor lief. En ik moet zeggen, het bevalt mij ook wel. Zo heb je ‘s avonds nog eens wat te doen ipv alleen maar zwijgend naast elkaar op de bank te zitten Netflixen en bijkomend voordeel is dat je eigenlijk ook niet meer hoeft te sporten. Want die zwangerschapskilo’s copuleer je er alweer af voordat ze er goed wel aan gekomen zijn. Doet u mij dus nog maar een zak yoghurtgums.
Maar goed, het is niet allemaal rozengeur en manenschijn, dat geneuk. Want je moet toch ook nog werken. En dan duurt zo’n dag van acht uur opeens best wel lang. En laatst ging Mario drie dagen lang naar Londen en was het werkelijk een beetje alsof ik van binnen langzaam dood ging. De eerste avond kon ik nog wel enigszins compenseren met een doos bonbons, maar toch was het hoogtepunt gewoonweg niet hetzelfde. En daarna begonnen de hardcore afkickverschijnselen. Ik lag op de derde dag nog net niet in bed te schuimbekken, maar toen ik de sleutel na al die celibataire uren eindelijk in het slot hoorde, heb ik hem aan zijn haren de drempel over gesleept. Eigenlijk had ‘ie wel graag eerst een slokje willen drinken, maar daar was gewoon geen tijd meer voor. Nog vijf minuten langer en ik was er terplekke en zeer tragisch aan mijn eigen libido ten onder gegaan. Zoals je zult begrijpen, mag Mario de komende vier maanden nooit meer langer dan drie uur weg. Tja, hij heeft me zelf zwanger gemaakt, dus dan moet ‘ie de prijs ook maar betalen.
Je zult mij dus niet meer horen zeggen dat ze niet bestaan, die vrouwen zich met rode oortjes de zwangerschap door ketsen. Want sómmige sprookjes, die bestaan dus blijkbaar écht.
Lees ook: Zo wordt seks na de bevalling wél een succes…
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
