10 Uitspraken waar ouders helemaal gek van worden
Als je een kind hebt, ontkom je er niet aan: het aanhoren van stereotype opmerkingen die eigenlijk iederéén maakt. Grote kans dat ze ook bij jou weleens over je lippen zijn gerold trouwens, maar als ze je zelf om de oren vliegen weet je pas irritant die opmerkingen eigenlijk zijn. Zoals deze bijvoorbeeld:
Lees ook: Als je kinderen altijd ruzie hebben.
* Waarom geef je geen borstvoeding/flesvoeding/laat je hem niet even huilen/pak je ‘m niet gewoon op?
Echt mensen, waar bemoeien jullie je mee? Mijn kind, mijn manier. Capisce? Als je d’r zelf eentje heb mag je daar al die betweterigheid van je op loslaten.
* Moet-ie niet wat warmers/luchtigers/een jas/sjaal/muts aan en/of op?
Weet je wat, als jij ’s ochtends drie uur bezig wilt zijn om mijn peuter ervan te overtuigen dat het verstandig is om met -5 een jas aan te trekken, of dat je beter niet je wollen Elsamuts op kunt zetten als de mussen van het dak vallen, be my guest. Dan ga ik lekker even koffiedrinken, oke? Spreken we elkaar daarna wel weer.
* Je moet je kind echt geen suiker geven, hoor.
Oke. Heb jij weleens geprobeerd om een kind geheel suikervrij te houden totdat ‘ie het uit huis gaat? Dan ben je zeker nog nooit met een peuter in de supermarkt geweest. Kinderen hebben namelijk feilloos door dat er in die al die leuke gekleurde verpakkingen veel lekkerder dingen zitten dan in die kratten op de groente-afdeling. En trouwens, als je ze zelf geen suiker geeft krijgen ze toch wel snoep van oma/de bakker/de slager/de postbode/de buurvrouw of van God weet wie je ook tegenkomt op een willekeurige zaterdagmiddag. Van af en toe een snoepje gaan ze niet dood. Jij als ouder echter wel van een kind dat constant zeurt om snoep omdat-ie dat nooit krijgt.
* Oh joh, het is gewoon een fase.
Ongetwijfeld. Ik weet dat er dag komt dat mijn kind die broccoli daadwerkelijk in zijn mond stopt, in plaats van op de grond smijt. En dat er een tijd komt dat ‘ie niet meer iedere ochtend zelf in bed zijn poepluier uittrekt. Je hoeft me niet te vertellen dat het een faaaaase is, alles is namelijk een faaaaaase. Als je me dan toch iets wilt vertellen, zeg me dan wanneer die faaaaaase voorbij is. Dáár heb ik namelijk wat aan.
* Ik heb geen kinderen, maar wel een hond, dus ik weet echt wel hoe het is om op te moeten voeden.
Eh, nee. Gewoon nee. Een hond trainen in z’n mand te gaan liggen is echt wat anders dan je peuter leren dat-ie ’s avonds gewoon in z’n bed moet blijven. En dat jij je hond hebt geleerd om in het plantsoentje tegenover je huis te poepen betekent nog niet dat je ook een peuter zindelijk krijgt. Echt niet.
* Gut, dat doet die van mij nou nooit.
Oh. Nou, die van mij dus wel, zoals je ziet. Iets met dat ieder kind weer anders is enzo. Die van jou zit altijd en overal in z’n neus te graven. Dat doet die van mij dan weer niet. Just sayin’.
* Ik ben nu slanker dan voor mijn zwangerschap.
Hartstikke fijn voor je. Heerlijk dat jouw zwangerschapskilo’s er gewoon af smólten. Dat dat bij mij (of de rest van de wereld) niet zo is, betekent alleen niet dat wij ‘het er maar bij hebben laten zitten’. Sommige zwangerschapspondjes zijn nou eenmaal here to stay. Ook als je je drie slagen in de rondte bootcampt en iedere zaterdag in zo’n vetwegsmeltende stoomcabine gaat zitten.
* Ik kook altijd zelf voor mijn baby.
Ik kook zelfs niet eens altijd voor mezelf. Het is dat er zo weinig in zit, anders at ik zelf ook van die potjes.
* ’t Is toch niet zo erg als-ie een slaapje mist?
Niet zo erg? NIET ZO ERG?! Het uitbreken van de Derde Wereld Oorlog is waarschijnlijk minder erg dan als mijn baby een slaapje mist. Geloof me, daar houd je ergere PTSS aan over.
* Goh, rolt/kruipt/loopt/praat-ie nog niet? Dat deed die van mij al veel eerder, hoor.
Ja, en? Moet ik nu dan dus per direct met mijn kind daar de fysiotherapeut rennen? Of wil je applaus? Ik snap het, jouw kind is een wereldwonder, hulde. Mijn kind is maar gewoontjes. Maar goed, dat scheelt ons later weer kosten voor de Ritalin.
* Nou, je hebt het er maar druk mee, hè?
Ja, inderdaad, ik heb het er maar druk mee. Net zoals al die andere ouders met een kind dat soms wegloopt/niet in het fietsstoeltje wil/een driftbui heeft in de supermarkt/midden op straat gaat zitten omdat-ie niet meer wil lopen. Dank je voor deze scherpe assessment, want ik had zelf inderdaad nog niet door dat ik het ‘er maar druk mee heb’.
Lees ook: 19 Dingen die je denkt als er een kind komt spelen.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
