Toch nog een baby? Volg de conversatie tussen hormonen en verstand!

Het was een voortdurende twijfel voor Renske: wilde ze nu wel of niet proberen om nog een tweede kind te krijgen? Het ene moment was ze tevreden met de situatie zoals die was. Het andere moment kon ze zich niet voorstellen dat ze nooit meer zwanger zou zijn. Volg de discussie in haar hoofd tussen Hormonen en Ratio.

Het hangt echt af van het moment wat ik denk over het krijgen van een tweede kind. Als mijn zoon de hele dag heeft lopen klieren en ik met een kop vol snot uitkijk naar het moment dat ik hem in bed kan stoppen, dan dank ik God op mijn blote knieën dat ik er niet ook nog een baby bij heb. Maar als ik naar mijn collega Vala kijk, die met haar prachtige babybuikje naast me zit te stralen, dan wil ik subiet ook zwanger zijn. Maar als ik dan denk aan de maanden die ik zwanger was, compleet met vijfentwintig weken kotsen, dan wil ik het weer niet. Maar als ik dan een vrouw op straat zie achter zo’n gloednieuwe Bugaboo dan denk ik aan de roze wolk waarop ik zat in de eerste weken van Dex’ leven (ja, toen had ik dus wel een roze wolk, sinds de peutertijd niet meer) en dan heb ik zo’n zin in zo’n roze schattig murmelend baby’tje, dat urenlang op je kan liggen en die je de hele dag kusjes kunt geven.

En dan zie ik zo voor me hoe Dex zijn broertje/zusje op schoot heeft en hoe we dan een happy family zijn. Maar, ik besef natuurlijk ook heel goed dat prins Dex hoogstwaarschijnlijk strontjaloers zal zijn op die nieuwe baby en dat dat de sfeer niet ten goede zal komen. Laat staan als beide kinderen ouder zijn en elkaar in huis achterna gaan zitten. Ik herinner me nog mijn eigen moeder die op een dag, toen mijn broertje en ik elkaar probeerden te pakken, terwijl we rondjes om de tafel renden, half jankend uitriep: “Kunnen jullie nu nooit eens een beetje aardig tegen elkaar doen?” Man, daar zit ik toch helemaal niet op te wachten? Bovendien, ik heb al moeite met één kind. Zo’n geboren moeder ben ik helemaal niet, dat is inmiddels wel duidelijk geworden. Soms ben ik om negen uur ’s ochtend al helemaal kapot van het achter mijn peuter aanrennen, omdat ‘ie besloten heeft zijn zindelijkheid voor die dag te laten varen en in plaats daarvan z’n Cars-auto’s in de wc te pleuren. In feite is het natuurlijk gevoel versus verstand, als het aankomt op nog een kind krijgen. Zeker in mijn geval. En om jullie een inkijkje te geven in mijn hoofd, gaat de discussie tussen die twee ongeveer zo:

Hormonen: “Heeee, weet je wat TE GEK zou zijn?”
Verstand: “Twaalf uur slapen achter elkaar?”
Hormonen: “Met kind geschopt worden!! Kun je je voorstellen hoe vet dat weer zou zijn? Die gigantische tieten, de grote ronde buik, die overweldigende gevoelens van liefde, de heerlijke verwachtingsvolle spanning en dan uiteindelijk dat perfecte baby’tje in je armen met die betoverende geur op zijn hoofdje. Ja, die geueueueurrrr…!”
Verstand: “Ben je high ofzo?”
Hormonen: “Ja, ik ben high van de baby-koorts. Ik wil zwanger worden!”
Verstand: “Dat is een fantastisch idee! Nooit meer slapen, aambeien, geen alcohol of sigaretten, hangende tietjes, nog minder geld te besteden. Werkelijk TOP!”
Hormonen: “Klootzak!”
Verstand: “Tsja, ik geef het alleen maar even aan, hoor!”
Hormonen: “Maar weet je nog hoe leuk het was om van die laten-we-zwanger-worden-sex te hebben? Dat kunnen we weer gaan doen!”
Verstand: “We zouden ook kunnen gaan hardlopen en een slank lekker chickie worden!”
Hormonen: “Baby’s!”
Verstand: “Ze kosten GELDDDD!!!”
Hormonen: “Goede baby-maak-seks!”
Verstand: “SLAAP!”
Hormonen: “Knuffelen!”
Verstand: “Je hebt al een kind… En dat vind je niet heel makkelijk.”
Hormonen: “Negen maanden geen ongesteldheid.”
Verstand: “Denk aan die vreselijke bevalling.”
Hormonen: “Het wondertje!”
Verstand: “Het wonder van rust in huis…”
Hormonen: “BABYKLEERTJES!!!”
Verstand: “Mmmmm…ja, babykleertjes zijn schattig, daar is niets tegenin te brengen!”
Hormonen: “De draagzak!”
Verstand: “Ach, hou op, je vond die draagzak een ON-ding.”
Hormonen: “Echt niet!”
Verstand: “Echt wel.”
Hormonen: “LUL!”

Ik voel dat de drang al ietsje minder wordt en ik besluit dat het echt het beste is om het gewoon bij eentje te houden. Totdat ik op babybezoek ben bij een vriend en zijn baby in mijn armen houd…

(Vrij geïnterpreteerd naar Scary Mommy)

Lees ook: De zoekgeschiedenis van een kersverse moeder (in 51 wanhoopskreten)