‘Toen ik verliefd werd op een vrouw, schrokken mijn ouders zich kapot’

Tina (30) kreeg een kind met haar ex, maar toen werd ze verliefd op een vrouw. Inmiddels is ze gelukkig met haar vriendin en zwanger van hun zoon.

LEES OOK: Hoe toevallig! Dit stel werd per ongeluk op hetzelfde moment zwanger

“Ik kreeg een relatie met een man, omdat ik dacht dat dat zo hoorde. Dat klinkt misschien simpel, of dom, maar waar ik ben opgegroeid is alles nog wat traditioneler. Ik kende geen lesbische vrouwen en dat ik het leuk had met mijn vriend, leek me goed genoeg. Ik werd jong moeder, mijn dochter is al acht. Mijn ex is tien jaar ouder dan ik. Hij had veel meer ervaring in de liefde, was al een keer getrouwd geweest. Ik was jong en bleu en dacht dat ik van hem hield. Dat het niet compleet voelde, nam ik voor lief. Dat zal wel normaal zijn, dacht ik. Je kunt niet alles hebben.

Ik was 20 toen we iets kregen, 22 toen ik moeder werd. We verhuisden naar de stad en ik werd wat wereldwijzer. Toen mijn dochter naar school ging, ontmoette ik Lynn, de moeder van een jongetje uit de klas. Bij het halen en brengen raakten we weleens aan de praat, eerst kort, later steeds langer, en ik nodigde Lynn ook uit voor koffie bij mij thuis. Mijn ex vond het leuk dat ik vriendinnen maakte en zo voelde het ook: als een vriendschap. Althans, dat maakte ik mezelf wijs, maar ergens voelde ik dat er meer was. Ik wilde daar niet aan toegeven, maar na een halfjaar kon ik het voor mezelf niet meer ontkennen: ik was verliefd. Lynn ook op mij, dat had ze me al eens verteld. Ze was op haar zestiende al uit de kast gekomen, had een kind gekregen met haar ex-vrouw, maar die relatie was over. En nu wilde ze mij.

Lees ook: Als je als gescheiden moeder weer verliefd wordt

Ik voelde me heel erg verward, zelfs depressief, terwijl ik tegelijkertijd zo verliefd was dat ik de hele wereld wilde zoenen. Heel ingewikkeld. Ik zei tegen Lynn dat ik moest nadenken en even geen contact wilde. Dat was in de zomervakantie. Ik hield het vier weken vol, tot ik Lynn te erg miste en met haar afsprak. We gingen wat drinken op een terrasje en die avond zoenden we. Het kostte me nog een week tot ik genoeg moed had verzameld het aan mijn man te vertellen.

Hij schrok, natuurlijk. Hij ging naar zijn ouders en wilde een paar dagen geen contact. Ik lichtte intussen ook mijn ouders in, die waren al net zo erg in shock. Na een paar dagen kwam mijn man terug. Hij was niet boos, dat was zo belangrijk voor me. Hij begreep het zelfs, hij nam het niet persoonlijk op, hoewel onze scheiding hem natuurlijk wel veel verdriet deed. Maar ergens had hij altijd gevoeld dat ik niet gelukkig was. Dat vond ik zo mooi, ik hou nog steeds veel van hem, maar nu als vriend. Hij heeft inmiddels een nieuwe vriendin, ik was zo blij toen ik dat hoorde. Hij verdient geluk in de liefde.

Met Lynn voelt het nog steeds heel goed. We wonen sinds een jaar samen en onze kinderen zijn afwisselend bij ons en onze exen. Mijn dochter vindt het inmiddels normaal dat ik nu met een vrouw ben, ze kan het goed met Lynn vinden. Inmiddels ben ik zestien weken zwanger van een zoon. Lynns broer is de donor, net als bij de zoon die ze al heeft met haar ex. Ik voel me compleet en gelukkig, hoewel ik soms nog moeite heb met reacties van mensen, vaak achter mijn rug om. Zo hoorde ik dat iemand had gezegd dat ik mijn man erin had geluisd – waarin, denk ik dan, ik snap dat echt niet – of dat ik mijn gezin kapot heb gemaakt voor een bevlieging. Zo zit het niet, mijn geaardheid is geen bevlieging, het is wie ik ben. Ik ben eindelijk mezelf geworden.”

Lees ook: Ruim baan voor de modern family, want het genetische gezin is op z’n retour