7 dingen die je wél tegen een tweelingmoeder kunt zeggen

Ja, tweelingmoeders worden horendol van alle opmerkingen die ze krijgen – dat weten jullie inmiddels. Maar wat zeg je dan wel als je een tweelingmoeder passeert? Met deze 7 opmerkingen scoor je punten!

LEES OOK: Heb je geen tweeling, geef dan ook niet je mening

Onlangs schreef ik een stukje over de vele meningen die je als tweelingmoeder ongevraagd in je schoot geworpen krijgt, en toen had ik het nog niet eens over de lukrake opmerkingen die je ook nog kunt krijgen (‘Zeg maar nee, dan krijg je er twee’, ‘Twee voor de prijs van een,’ ‘Zo, dan ben je in één keer klaar’ en ga zo maar door – voor een volledig overzicht van de minst geliefde opmerkingen onder moeders, lees mijn boek O jee, het zijn er twee). Maar wat zeg je dan wél als je een tweelingmoeder (of -vader) voorbij ziet lopen? Hier een paar opties.

1. NIETS. Dit is misschien een open deur, maar ik wil hem toch even noemen. Stel, je ziet een wildvreemde moeder of vader op straat achter een dubbele wagen lopen en je bent woest nieuwsgierig naar hoe die baby’s verwekt zijn (met of zonder IVF) en of ze nou wel of niet 1-eiig zijn en of het überhaupt een tweeling is of misschien toch gewoon 1 baby die natuurlijk is geboren en 1 die toevallig gelijktijdig te vondeling is gelegd voor de deur – dan is niets vragen een prima optie. Nieuwsgierigheid is menselijk, maar beleefd afstand bewaren is dat ook. Vooral als je ziet dat de baby’s nog erg klein zijn en vader of moeder zichtbaar 17 nachten niet heeft geslapen. (Ik ben zelf trouwens ook heel nieuwsgierig. Vooral als ik zwangere vrouwen zie met heel dikke buiken, dan wil ik altijd heel hard roepen: ‘Is het een tweeling’? Maar dan bijt ik toch maar op mijn tong.)
2. WAT ZIET U ER STRALEND UIT! Dit zou ik alleen zeggen als je het echt meent, want als de moeder in kwestie wallen tot op haar knieën heeft en met het zweet op haar bovenlip en klotsende oksels net twintig pakken luiers in haar wagen aan het stouwen is, dan zal ze je niet geloven. Maar op een gunstig moment zal ze je nog net niet in de armen vliegen van dankbaarheid, want wanneer krijg je als moeder nou een compliment als je met twee schattige baby’s aan de wandel bent?
3. WAT EEN SCHATJES. Kan ook heel goed, vooral als de vorige optie is komen te vervallen. Niet: ‘Is het een tweeling?’, ‘Jongetje en een meisje zeker?’, of ‘Zeker wel druk he?’, maar gewoon: ‘Wat een schatjes’. Je geeft er notie van dat je gezien hebt dat het er twee zijn, maar ook dat je je daar verder niet mee zult bemoeien én dat je iets hebt opgemerkt wat verder bijna niemand opmerkt: dat ze behalve dat het er twee zijn ook heel schattig zijn. Ik liep ooit door de supermarkt met mijn destijds piepkleine baby’s toen een vakkenvulster van een jaar of zestien deze opmerking maakte en ik zwol helemaal op van trots en dankbaarheid – en een ‘o-ja-ik-was-even-vergeten-dat-ze-ook-schattig-zijn-gevoel’.
4. GAAT U MAAR EVEN VOOR. Als we het dan toch over supermarkten hebben: deze opmerking is denk ik mijn favoriet. Je spreekt hem uit in de rij, als je die tweelingmoeder met dubbele wagen volgestouwd met luiers achter je ziet aansluiten in de rij, of misschien heeft ze wel een winkelwagen waarin twee dreumesen levensgevaarlijke kunsten uitvoeren omdat de kar geen twee zitjes heeft – met deze opmerking scoor je ALTIJD.
5. ZAL IK U EVEN HELPEN? In dezelfde categorie en ook erg welkom: zie je een tweelingmoeder die een dubbele wagen de Hema of de bus in probeert te krijgen, twee baby’s probeert uit te kleden op het consultatiebureau of met twee dreumesen probeert over te steken, dan is het helemaal niet gek of opdringerig om te vragen of ze hulp nodig heeft. Zelfs als ze het vriendelijk afslaat, zal ze blij zijn dat iemand haar geworstel heeft opgemerkt.
6. WAT LIJKEN ZE OP U! Als je een tweeling hebt, vergelijkt iedereen de baby’s altijd met elkáár. ‘Hoe hou je ze uit elkaar?’, of juist: ‘Ze lijken helemaal niet op elkaar, het is vast geen echte tweeling.’ Dus weet je wat nou leuk zou zijn? Als je de eerste bent die de baby’s (of een van de baby’s) met z’n vader of moeder vergelijkt. Zo van: ‘Wow, die kleinste lijkt echt als twee druppel water op u’, of ‘Ze hebben allebei uw oogopslag.’ Echt, je scoort hier punten mee, al is het alleen al vanwege je originaliteit.
7. RESPECT. Als je mijn boek gelezen hebt, weet je dat in sommige Afrikaanse landen tweelingmoeders standaard applaus krijgen. Dit gebruik zouden we wat mij betreft in Nederland best mogen overnemen. Oké, onverwacht applaus past misschien niet helemaal bij onze cultuur, maar een welgemeend ‘Respect!’ lijkt mij wel op zijn plaats. Of je kunt ook zeggen: ‘Ik las dat boek O jee, het zijn er twee en wow, petje af, hoor!’ Of gewoon: ‘Het komt allemaal goed, ik las het in dat boek!’

LEES OOK: Hoe ik ternauwernood onze kraamtijd overleefde

Janneke Jonkman

Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.