‘Ik vind stiefmoeder zijn echt moeilijk’
Leanne (37) is moeder van twee jongens van 6 en 3, en stiefmoeder van een meisje van 8 en een jongen van 7. Hoewel ze veel van haar vriend houdt, vindt ze het leven met zijn kinderen lastig.
Lees ook: Zo voed ik op: “We hebben afgesproken: jij doet jouw kind, ik het mijne”
“Ik zeg meteen: de kinderen kunnen er niets aan doen, dat zijn gewoon kinderen, met al hun leuke en minder leuke kanten. Ik begrijp ook heel goed dat de kinderen van mijn vriend helemaal niet stonden te juichen toen wij vorig jaar gingen samenwonen. Het is immers niet hun keuze en de scheiding van hun ouders was nog maar het jaar daarvoor uitgesproken. Het samenwonen ging misschien ook wel erg snel, maar het voelde goed tussen mijn vriend en mij en hij had moeite een huis te vinden, terwijl mijn huis groot genoeg is voor ons allemaal. Maar nu we allemaal bij elkaar wonen, vind ik stiefmoeder zijn echt moeilijk.
Mijn kinderen zijn de helft van de tijd bij mij en de andere helft van bij mijn ex, mijn vriend heeft dezelfde regeling met zijn ex. Eens in de zoveel tijd is iedereen bij ons, dan is het een drukke boel. Soms zijn alleen mijn kinderen er, soms alleen de zijne, soms niemand. Met alleen mijn kinderen in huis, vind ik het goed te doen. Met alleen zijn kinderen ook, omdat ik me dan distantieer. Zijn kinderen, zijn opvoeding. Of eigenlijk: zijn gebrek aan opvoeding. Want zijn kinderen mogen zo ongeveer alles, van eindeloos op de iPad tot aan melk rechtstreeks uit het pak drinken. Oké, ik moet dan op mijn tong bijten om niets te zeggen, maar dat gaat wel. Maar als mijn kinderen erbij zijn, kan dat natuurlijk niet. Die moeten zich wel aan bepaalde regels houden en ik vind dat als alle kinderen er zijn, de regels voor iedereen gelijk moeten zijn.
Lees ook: 21 Dingen die stiefmoeders herkennen
Dat levert me veel strijd op met mijn stiefkinderen en ook met mijn vriend, die niet ingrijpt als zijn kinderen brutaal tegen me doen. Ik kan het de kinderen dan ook niet echt kwalijk nemen, ze moeten gewoon worden aangepakt, maar gebeurt niet. Dus schreeuwen ze tegen mij, doen ze brutaal, laten al hun spullen slingeren, eten hun bord niet leeg maar roepen om het hardst hoe vies ik heb gekookt, en zo nog een heleboel voorbeelden. Als alle kinderen bij ons zijn, is het ronduit ongezellig. Op dat moment met mijn vriend praten heeft geen enkele zin, en achteraf bagatelliseert hij het vaak. Dan word ik heel boos, want als er niets verandert, word ik knettergek. Ik denk dat ik het hele idee van een samengesteld gezin te makkelijk, en misschien wel te romantisch, heb ingeschat. Maar ik vind ook dat mijn vriend wel een beetje meer naar me kan luisteren. Ik wil echt graag mijn leven met hem blijven delen, maar niet op deze manier.”
Lees ook: 18 dingen die je nooit moet zeggen tegen een stiefmoeder
