Staat jouw meubilair wel vast? Want voor je het weet ligt je kind eronder!
Heb je die aflevering van Desperate Housewives weleens gezien? Waarin één van de hoofdrolspelers haar dochtertje verliest omdat ze een topzware kledingkast over zich heen trekt? Als ik aan die aflevering denk, krijg ik nog steeds de rillingen. Het is maar tv, zou je denken, maar helaas niet alleen maar fantasie. Jaarlijks komen er honderden kinderen in het ziekenhuis terecht, als gevolg van omvallende meubels. In de VS overlijdt er zelfs iedere twee weken een kind om die reden. Dat is toch doodeng?
Een ongeluk zit in een klein hoekje. Ik heb het zelf aan den lijve ondervonden. Toen Terrorist nr. 1 nog een dreumes was, had ik eens een spiegel in mijn slaapkamer staan. Zo’n lange passpiegel op een standaard. Ik was bezig de was op te vouwen, terwijl mijn zoon rondkroop. En opeens zag ik, vanuit mijn ooghoek, zich een horrorscenario voltrekken. Onderzoekend als hij was, had hij zich aan de rand van de spiegel vastgegrepen en was eraan gaan trekken. Het resultaat behoeft niet veel verbeeldingskracht. Als in slow-motion zag ik de enorme spiegel naar voren hellen, vervaarlijk kiepend boven het kleine hoofdje van mijn kind. Hoe ik het precies gedaan heb, weet ik niet eens meer, maar een snoekduik en een bulderend geraas later, lag mijn zoon veilig drie meter verderop (huilend van schrik weliswaar) en zat ik midden in een poel gebroken glas. Die spiegel was het enige dat aan diggelen lag, godzijdank. Maar het had ook heel anders kunnen aflopen.
Meubels zijn zwaar en kinderen zijn ongeleide projectielen. Geen geweldige combinatie. Er wordt dan ook niet voor niets gezegd dat het van belang is om je meubels vast te zetten. Maar nog al te vaak doen we dat gewoon niet. We vergeten het, of we denken dat het zo’n vaart wel niet zal lopen. Tot het dat wel doet en je met je kind op de EHBO zit. In Nederland raken er alleen al ruim honderd kleine kinderen per jaar gewond door omvallende televisietoestellen. Vaak gaat het mis tijdens het spelen, als een kind bijvoorbeeld op het tv-meubel klimt omdat er speelgoed op ligt. En voor een peuterhoofd is een 36-inch plasma tv die van één meter valt, het equivalent van een val van tien verdiepingen. Dan kun je je de schade dus wel voorstellen.
Je staat er al snel gewoon niet bij stil, dat een kind in staat is een hele kast, of een tafel over zich heen te trekken. Maar kinderen halen nou eenmaal de gekste capriolen uit en dat kan onfortuinlijke gevolgen hebben. Ik zie het bij die van mij: hoe vaak ik niet boven kom als ze op hun kamers aan het spelen zijn en ze bijvoorbeeld bovenop hun speelgoedkastje zijn geklommen. Omdat ze ‘bergbeklimmertje’ aan het spelen zijn, omdat er iets opligt dat ze willen hebben, of gewoon, omdat het kán. Inmiddels staan al mijn meubels dus hermetisch vastgeschroefd aan de muur, want dat spiegelincident, daar heb ik soms nog nachtmerries van. We hadden geluk dat het goed afliep, maar in het verleden behaalde resultaten zijn nou eenmaal nooit een garantie voor de toekomst. En dat beeld uit Desperate Housewives, dat hoef ik dus echt niet in real life te zien.
Lees ook: Knakworstjes gevaarlijker dan asbest. Wat kan je je kind nou wel nog geven?!
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
