Move over mama, hier is de Latte Papa! (En wij willen die ook)
Vaderdag staat weer voor de deur. Tijd om papa in het zonnetje te zetten. En dat kan ‘ie wel gebruiken, want de vaders in Nederland, die komen er nog steeds maar schamel vanaf. De pruimentijd mag dan voorbij zijn, ze moeten het nog altijd doen met slechts twee dagen vaderschapsverlof na de geboorte van hun kind en parttime werken is wat betreft veel werkgevers nog steeds not done. Daar zijn we wel een beetje klaar mee. Want papa kan veel meer dan alleen geld verdienen en dat zondagse vlees snijden.
Zo ongeveer in ieder ander geciviliseerd Westers land wordt vaders meer tijd gegund met hun kinderen. Krijgen ouders de mogelijkheid om zélf te bepalen hoe ze die eerste tijd met hun kind willen inrichten. Wie de meeste zorgtaken op zich neemt, hoe ze hun gezinsleven vormgeven. Wat niet meer dan logisch is. Want ieder gezin, ieder ouderpaar is anders. Met andere behoeften, andere mogelijkheden en andere restricties. Daarnaast: vaders kunnen net zo goed voor baby’s zorgen als moeders. En belangrijker misschien nog wel: wíllen dat steeds vaker ook heel graag. Want hoe vervelend is het, om zo weinig tijd met je kind, je vrouw, je gezin, door te kunnen brengen, alleen maar omdat iemand anders voor jou bepaalt dat dat de rolverdeling, jóuw rolverdeling, zou moeten zijn? En dan vinden wij het gek dat we wereldwijd onderaan de foodchain bungelen op het gebied van emancipatie? Met zulke Middeleeuwse standpunten ben ik niet echt verrast.
Maar het kan echt anders. Zoals in Zweden bijvoorbeeld, waar het heel normaal is dat vaders een tijd verlof opnemen na de geboorte van hun kind. Of een tijd fulltime thuis blijven met de kinderen, terwijl hun vrouw gaat werken, of ze de zorg voor de kinderen samen met hun partner evenredig hebben verdeeld omdat niemand daar moeilijk over doet. Zo’n kind krijg je tenslotte sámen, dus dat je er dan ook samen voor zorgt is gewoon niet meer dan logisch. Gelijke monniken, gelijke kappen enzo. Behalve in Nederland, waar moeder de vrouw het schort alweer voor knoopt terwijl de stolsels nog in haar kraamverbandje ploffen. Waar de heer des huizes na één blik op de nieuwe telg alweer zijn laptoptas moet pakken. Waar vaders nog steeds op zondag het vlees komen snijden en moeders voornamelijk moeders zijn omdat het ze vrijwel onmogelijk wordt gemaakt daarnaast ook nog iets anders te worden. Ik dacht dat het 2017 was, maar zo langzamerhand begin ik te vermoeden dat ik misschien een verkeerde kalender heb gekocht.
Wat ons betreft is het echt tijd voor verandering. En omdat goed voorbeeld goed doet volgen lanceert VPRO Dorst op zondag 18 juni, vaderdag, een documentaire over vaderschapsverlof in Zweden: ‘Latte Papa’s’. Daarin worden vier jonge vaders geportretteerd die fulltime thuis zijn om voor hun kinderen te zorgen. Want dat kunnen vaders dus heel goed, zorgen voor hun kinderen. Aangetoond is bovendien dat vaders die meer tijd doorbrengen met hun pasgeboren kind beter hechten en dat het de zorgverdeling binnen het gezin en de relatie van de ouders ten goede komt. Genoeg reden dus om ook de vaders van Nederland langer verlof en meer mogelijkheden op het gebied van zorg en ouderschap te geven. Want iedere vader die dat wil, zou die keus moeten kunnen maken.
Wij pleiten voor de Nederlandse Latte Papa. Want de munt-thee moeder, die is na al die jaren weleens toe aan een break.
Bekijk ‘Lattepappas’ vanaf zondag 18 juni op www.vpro.nl/lattepappas en op het YouTube kanaal van VPRO Dorst.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
