Pokémon spelen en werken tijdens de bevalling (maar verder doen die vaders het best aardig)
Er wordt vaak geklaagd over vaders. Dat ze nooit eens de stofzuiger ter hand nemen, ’s nachts dwars door het gekrijs van hun eigen kinderen heen slapen en niet eens weten hoe ze een luier om moeten doen. Is het dan echt zo triest gesteld met de papa’s in Nederland?
Het is waar: die mannen komen er vaak niet al te best vanaf. Soms zou je bijna denken dat alle vaders een stel lapzwanserige luilakken zijn die het nog vertikken om een luier te verschonen. En ze kunnen er ook niet onderuit: er kan nog heel veel beter. In heel veel gezinnen is de zorgverdeling nog steeds flink ongelijk en dat heeft grote gevolgen. Niet alleen in die gezinnen zelf, waar de moeders vaak kampen met oververmoeidheid en stress door de enorme workload die ze te dragen hebben, maar ook in de gehele Nederlandse maatschappij waar de gelijkheid op de arbeidsmarkt door die hardnekkige traditionele rolverdeling van weleer nog steeds ernstig te wensen overlaat. Maar: er gloort hoop aan de horizon. Want de vaders zijn wel degelijk in opkomst.
LEES OOK: Mama is moe – en waarom dat een groter probleem is dan we denken.
Uit het grote zwangerschapsonderzoek van het programma Hoe bevalt Nederland blijkt namelijk dat Nederlandse vrouwen over het algemeen erg tevreden zijn over de bijdrage die hun mannen leveren aan het gezinsleven. Ook voelen ze zich door hen gesteund tijdens de zwangerschap en de bevalling. Een overweldigende 97 procent geeft aan dat de rol van hun man bij de bevalling onmisbaar is geweest. Oke, hij zat weleens Pokémon te spelen op z’n telefoon terwijl zij de weeën lag weg te puffen, of deed nog even een conference call via Facetime, maar toch heeft zijn steun haar er doorheen gesleept. Bovendien droeg hij haar negen maanden lang op handen, nam zonder morren extra taken op zich, zoals het verschonen van de kattenbak en liet zich de hysterische hormonale buien stoïcijns welgevallen. En iedere vrouw die ooit zwanger is geweest weet dat dat de nodige kracht vereist.
Vaders van nu zijn zorgzaam en helpen steeds meer mee. De meesten verschonen dagelijks luiers en doen voedingen, een aanzienlijke verbetering tov 20 jaar geleden, toen minder dan de helft van de vaders zich er weleens toe zette om hun eigen kind te verschonen. Desondanks valt er nog heel wat te winnen. Want na de zwangerschap en de bevalling is het al snel uit met de participatie in het huishouden. Veel vrouwen geven aan dat hun mannen weinig tot niets in het huishouden doen. Niet zo gek dus dat zoveel moeders chronisch moe zijn en zich niet zelden ondergewaardeerd voelen. Want een huishouden runnen en voor een kind zorgen is meer dan een fulltime baan. Terwijl het eigenlijk een duo-functie zou moeten zijn.
We zijn er dus nog niet, maar hopelijk komen we er wel. Kom op mannen, jullie kunnen het! De tijd van het vlees snijden op zondag is nu echt voorbij, we willen jullie ook achter het aanrecht zien. En achter de stofzuiger en de commode. Want we waarderen jullie ritjes naar de MacDonalds op de late avond omdat wij tijdens onze zwangerschap per se om 22.00 uur ’s avonds nog een McFlurry willen echt heel erg. En we zijn ook blij dat jullie tijdens de bevalling naast ons staan, ipv in de wachtkamer om sigaren uit te delen. Maar pak dan daarna óók door. Want als die baby er eenmaal is ben je niet klaar, nee, dan begint het eigenlijk pas. Pas dán hebben we jullie echt heel hard nodig. En wij niet alleen, je kind ook. Want het zal dat kind werkelijk aan z’n luierkontje roesten door wie dat vlees op zondag gesneden wordt, maar wat-ie wel belangrijk vindt is dat z’n papa er vaak is. En dat mama niet constant niet op haar tandvlees loopt.
LEES OOK: De 8 redenen waarom ik misschien liever vader was geweest.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
