Nieuwste trend in ouderland: ga jij ook op Babymoon?
Overgewaaid uit Amerika heeft de nieuwste trend in ouderland nu ook voet op Nederlandse bodem gezet: de babymoon. Een laatste keer samen weg voordat de baby komt. Want: daarna kan het niet meer. Onzin, of juist een goed idee? Vala en andere (aanstaande) ouders gaven vanavond hun mening in EditieNL.
Toen ik acht jaar geleden in Amerika zwanger was van mijn eerste kind vroeg iedereen aan ons waar wij naartoe gingen op onze Babymoon. En was de verbazing groot als we dan zeiden dat we dat helemaal niet gingen doen. Wij hadden destijds nog nooit van dat fenomeen gehoord, maar in de States was het all the rage. Iedere zwangere vrouw toog in haar derde trimester met haar dikke pens en haar wederhelft richting Santa Barbara of Orange County om ‘for the last time’ samen vakantie te vieren. Alsof ze op death row stonden ofzo. Dat idee kreeg ik er een beetje bij. Alsof je, als dat kind er eenmaal was, nooit meer op vakantie kon. Nooit meer samen kon zijn. Het leek me nogal overdreven. Kom op zeg, zo’n kind, dat pleurde je toch gewoon achterin de auto en dan scheurde je richting de Spaanse Costa’s. Of je stapte d’r mee in het vliegtuig naar Thailand en dan propte je het aldaar in een draagzak en trok je heel idyllisch als gezin over de witte stranden. Ook mét kind kon je elkaar heus nog wel verliefd in de ogen staren tijdens een weergaloze zonsondergang op een tropische bestemming. Ook mét kind had je echt nog wel genoeg mogelijkheid voor quality time met je geliefde. Tjongejonge, wat een overdreven Amerikaans geneuzel allemaal, zo’n Babymoon. En toen kreeg ik een kind. En nog een. Ging ik zes jaar niet meer op vakantie en kon ik mijn man alleen nog in de ogen kijken (en dan niet eens heel diep) als ik hem toevallig eens tegenkwam in de wandelgangen.
Lees ook: Mama een zure bitch en papa een slappe zak (en hoe je je relatie toch kan redden).
Je snapt: dat is natuurlijk een beetje overdreven. Maar, toch zit er wel een kern van waarheid in. De eerste jaren met een kind of, in veel gevallen, kinderen, zijn druk. Tijd voor jezelf en voor elkaar als partners is er weinig. Dat hoort erbij en is ook helemaal niet zo erg. Uiteindelijk gaat de storm die de tropenjaren vaak veroorzaakt vanzelf weer liggen en dan komt dat allemaal wel weer. En natuurlijk, op vakantie met een klein kind kan gewoon heel prima. Ik ben zelf onlangs nog naar Frankrijk geweest met maar liefst dríe kinderen en we hebben daar een zeer genoeglijke vakantie gehad als gezin. Desondanks is het wel heel anders dan als je met z’n tweeën gaat. Op vakantie met kinderen is, naast leuk en gezellig, ook vooral heel veel gedoe. Reizen met kleine kinderen is voor de meeste mensen bepaald geen hobby en eenmaal op de plaats van bestemming kun je maar beperkt dingen ondernemen. Je moet namelijk altijd rekening houden met de behoeften van je kind en die zijn veelal gewoon belangrijker dan die van jou. Dat is tenslotte toch de kern van het ouderschap: jezelf opzij zetten voor iemand anders. De plek en de accommodatie moeten geschikt zijn voor kinderen, er moeten slaapjes gedaan worden waarop het dagritme en de activiteitenkalender moeten worden afgestemd, de activiteiten moeten kindproof zijn, het eten moet kindproof zijn, je bent als ouders nog steeds het grootste deel van de dag aan het zorgen, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Dat maakt een vakantie niet minder leuk, maar wel ánders dan als je met z’n tweeën op een wit palmenstrand zit en alleen maar aan jezelf en aan elkaar hoeft te denken.
Voordat je kinderen hebt, is het heel moeilijk om je een voorstelling te maken van hoe je leven gaat zijn als je eenmaal ouders bent. De meeste mensen zijn dan ook in de naïeve veronderstelling dat het allemaal wel mee zal vallen. Dat hun leven eigenlijk gewoon op de oude voet verder gaat, alleen nu met een extra persoon in huis. Als ervaren moeder kan ik alle aanstaande ouders vertellen: dat is niet zo. Natuurlijk ligt het heel erg aan hoe je zelf bent en wat voor kind je krijgt, want met een makkelijke Buddha-baby is de aardverschuiving wel wat minder groot dan met een huilbaby met een dijk van een temperament, maar een aardverschuiving blijft het. Je leven wordt druk, waarschijnlijk chaotisch, je hebt een stuk meer zorgen en maakt een enorme identiteitsverandering door. Van geliefden naar ouders gaan is niet zomaar iets. Het maakt dat je jezelf, elkaar en de relatie die je met elkaar hebt weer helemaal opnieuw moet uitvinden. Dat is geen kattenpis, kan ik je zeggen, en ik zou willen dat daar wat meer aandacht, voorbereiding en voorlichting voor was. Want menig relatie komt in zwaar weer terecht nadat er kinderen komen, simpelweg omdat mensen eigenlijk geen idee hadden wat ze te wachten stond. Voor de komst van de baby níet nog even de tijd hebben genomen om elkaar heel diep in de ogen te kijken en elkaar stevig de hand te reiken voordat ze over de drempel van hun nieuwe bestaan stapten. Terwijl je elkaar juist zo ontzettend vast moet houden in de achtbaan van het jonge ouderschap.
Ik pleit daarom vóór de Babymoon. Maar niet eens zozeer alleen als leuke vakantie en niet omdat je leven na de komst van een kind ‘over’ is. Want dat is gewoon niet zo. Misschien kun je zelfs beargumenteren dat je leven pas begínt met een kind, juist omdat het ouderschap zoiets moois en bijzonders is en je eigenlijk niks specialers met je geliefde kunt delen. Maar het is me wel nogal wat. En het is altijd goed om, aan de vooravond van een grote gebeurtenis, een belangrijke stap in je leven, even de tijd te nemen om te bezinnen. Te bezinnen en te reflecteren. Zodat je voorbereid, zelfverzekerd en in het volste vertrouwen tegemoet gaat wat er op je pad komt. En nog even geniet van en waardeert wat je had, voordat je het plotseling niet meer hebt. Dat vergeten we namelijk nog weleens en dan wilden we achteraf dat we er meer, beter bij hadden stil gestaan. Ook al zouden we er niet meer naar terug willen. En dat is gewoon zonde.
Dus aanstaande ouders, gaat heen en viert vakantie! Vier elkaar en je relatie. Vier wat je samen hebt en herinner elkaar daar even extra aan, zodat je het niet vergeet op de momenten dat het straks even moeilijk is en je op het punt staat een echtscheidingsadvocaat te bellen (en die momenten gaan er komen). Onzinnig, overdreven en een beetje hysterisch of niet, die Amerikanen hebben hier wel een punt. We laten tegenwoordig ook het geslacht van onze baby’s door de echoscopist door-appen naar de bakker zodat we kunnen gender revealen, dus what the heck, waarom dan niet babymoonen? En wees gerust, je hoeft met je logge lijf echt niet uren in het vliegtuig te gaan zitten om bij een wit palmenstrand te komen. Een midweekje Texel kan ook heel romantisch zijn.
Lees ook: Jonge ouders! Ga eens per twee weken samen uit om je relatie goed te houden!
In EditieNL praatte Vala vanavond ook over de Babymoon. Bekijk het fragment hier terug.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
