Momenten waarop jonge ouders ‘vergeten’ dat ze een kind hebben

Nu Femke’s zoon Max twee jaar is, zou je denken dat ze er wel een beetje aan gewend is om zich constant aan te passen aan het ritme van haar kind. Dat is natuurlijk ook zo, maar toch…. zijn er nog heel wat momenten waarop zij en haar man terugvallen in een oude gewoonte of iets ondernemen wat niet zo makkelijk uit te voeren is als er een peuter om je heen dreutelt.

Mijn man en ik zijn ouders. Al 28 maanden lang. We zijn inmiddels gewend om alles tot in de puntjes te plannen. Om vooruit te denken. Over vakanties, het avondeten, wie er ’s morgens als eerste opstaat en wie er dus ook eerder gaat slapen, wie er een avondje uit mag, wanneer er nieuwe schoentjes gekocht moeten worden (want voeten van peuters groeien als kool) en ga zo maar door. Vooral als onze zoon zich weer een paar dagen achter elkaar onmogelijk gedraagt, zijn wij van de structuur. Als alles zoveel mogelijk via hetzelfde patroon verloopt, bijt en slaat Max zo min mogelijk. Daarentegen is het zo dat we verslappen als Max in een schattige (‘mamma kusje?’-)fase zit. En voor je het weet zit je midden in een moment dat je denkt ‘oh ja, dit kan dus niet met een kind erbij!’

1. Na een geslaagd boodschappenuitje bij de Appie, ook nog even naar de Etos en daarna héééééél even de Zara binnenlopen
Je denkt: ‘Hee, dat gaat goed. Peuter blijft gewoon in wagentje zitten tijdens het verzamelen van de ingrediënten voor de stamppot van vanavond.’ Afrekenen gaat zonder gillen, er wordt zelfs zonder gedrein langs het bewegende vliegtuigje voor de deur gelopen en opgelucht haal je adem. In principe HOEF je niet meteen naar huis, je kunt ook nog even naar de Etos om de goeie scheermesjes te halen. En als zelfs dát zonder drama’s is verlopen, maak je een FOUT. Je stapt de Zara binnen. Meteen valt je oog op een zomerjurkje dat je moet hebben. Samen met een kind wat inmiddels al flink sjaggie is, loop je de paskamer binnen en dan begint de ellende. Als je net bent uitgekleed, loopt je peuter weg, zodat je jezelf in bh door de winkel heen moet bewegen om je kind bij de lurven te grijpen. Vervolgens slaat hij je zo hard dat je begint te schreeuwen, wat leidt tot afkeurende blikken van het winkelpersoneel en trekt hij vervolgens zes jurkjes van hun hangertjes en gaat erop liggen. En jij? Jij kan jezelf wel voor je kop slaan dat je het niet gewoon bij de Appie hebt gehouden.

2. De auto ‘zomaar’ ergens parkeren, want ‘volgens mij is die ene strandtent waar ze die lekker visjes serveren daar ergens’
En dan de route over het strand nemen, want de zon gaat net onder en is dat niet romantisch? Maar dan wil peuter in de branding spelen en wordt hij kletsnat en besef je dat je geen droge kleertjes bij je hebt en blijkt de strandtent veel verder lopen dan je gedacht had en wil peuter niet meer lopen (‘Tillahh!!! Tillah!!’) en krijg je ruzie met je man want WAAROM HEEFT HIJ HET ADRES VAN TEVOREN NIET EVEN GEGOOGELD? En dan besef je: ‘Oh ja, zo deden we dat vroeger!’)

LEES OOK: Respect voor peuters (of waarom peuters zo cool zijn)

3. Tijdens een rimpelloos dinertje (met kind) nog een dessert bestellen
Wonder boven wonder ben je eens een keertje gezellig uiteten met man en kind. Niemand gilt, er hoeven geen iPads bij gepakt te worden, er wordt niet gesmeten met friet, hij eet zelfs een blaadje sla…. en dan… dan bedenkt er één of ander helder licht dat jullie nog wel een toetje kunnen nemen. Want er staat Tiramisu op de kaart. Het duurt echter eeuwen voordat de Tiramisu wordt gebracht en ondertussen is peuter het helemaal zat, gooit zich over z’n kinderstoel heen, gaat staan, trekt een schort van een serveerster los, smeert op de valreep nog even wat  ketchup in zijn haar en is niet af te leiden met een kleurpotlood en een brandweerauto. Als je gewoon na hoofdgerecht het etablissement had verlaten, was er niets aan de hand geweest… maar ja, even dat kind uit het oog verloren.

4. Bijkletsen met een vriendin en de tijd vergeten (per ongeluk express)
Je zit lekker te koffie leuten met die ene vriendin die je al heel lang niet gezien hebt en terwijl je peuter zich goed vermaakt met een blokkendoos en een gevechtsvliegtuig kijk je op de klok: 12 uur. Ergens in je hoofd moet nu een alarmbel gaan: je peuter moet eten en daarna zijn bedje in voor de middaguur…maar je denkt: ‘Het is zo gezellig, ik blijf nog heel even’ Het volgende moment dat je op de klok kijkt is het half twee, ben je met een gillende peuter naar huis gelopen, die gillende peuter wil vervolgens niet eten omdat ie veel te moe is en ook niet slapen omdat jij hem volledig uit z’n ritme hebt gehaald. KUT.

5. Op stap gaan met vrienden, ondanks het feit dat jij de volgende dag ‘ ochtenddienst’ hebt
Terwijl je man biertjes zit te drinken en ben jij uiteten. Je hebt echter beloofd om de oppas vroeg af te lossen, omdat jij de volgende dag ochtenddienst hebt (wat betekent dat er dan om half zeven een tweejarige met duplo op je hoofd staat te rammen en jij puzzels met hem moet gaan maken). Maar ach, het is deze vrijdagavond zo gezellig dat je de oppas belt of ze langer wil blijven en jij neemt nog een afzakkertje of drie in een nachtkroeg. Je voelt je weer even helemaal de bomb en hippe student…totdat…jahoor, die peuter met die duplo….de volgende ochtend

6. ‘Even snel’ een paar officiële documenten tekenen bij de notaris
En dat kind gewoon meenemen, want hoelang kan het duren? Maar het duurt natuurlijk wél heel lang, omdat er iemand niet op komt dagen, dus jij zit in kleermakerszit op het hoogpolige tapijt van de notaris met een meegebracht autootje te spelen en probeert hem rustig in een hoekje op jouw iphone Bumba te laten kijken. Tegen de tijd dat iedereen present is, is je peuter zo’n draak geworden dat hij de koffie van de notaris een duw geeft, wat betekent dat er nu bruine vlekken op de officiële documenten zitten. En jij maar glimlachen en niet proberen in woede uit te barsten. Het is namelijk je eigen schuld.

7. Hoge hakken dragen naar een huwelijk
Je denkt: ‘Goh, die hakken heb ik al een hele tijd niet aan gehad en ze staan wel heel leuk bij dat nieuwe jurkje. Ik zit toch veel, in de kerk tijdens het trouwen en daarna tijdens het diner.’ Het einde van het liedje is echter dat je al zwikkend en vloekend achter je kind over het buitenterrein van de trouwlocatie sjouwt…even vergeten dat hij ook meeging.

LEES OOK: Weekendje weg met twee kinderen? Doe dan dit niet?