Mom, get a grip – op jezelf en op je leven (want daar heb je recht op)
Hoewel we doen alsof iedere vrouw moeiteloos in de rol van moeder glijdt als zij een kind krijgt, is niets minder waar. Voor de meeste vrouwen is het een heftige transitie, die niet zonder slag of stoot verloopt. Vala, nu al bijna 10 jaar ‘mommy-blogger’, verbaast zich erover dat er nog steeds weinig veranderd is.
Tien jaar geleden begon ik met schrijven over wat ik meemaakte, voelde en dacht als nieuwe moeder. Omdat ik dat nergens anders las en/of hoorde, maar het me stug leek dat ik de enige was die hier doorheen ging op de manier waarop ik dat deed. Dat vermoeden bleek te kloppen. Ik ontdekte een wereld vol vrouwen die worstelden waar ik mee worstelde: een leven dat volledig op z’n kop stond door het moederschap, een identiteit die plotsklaps opnieuw moest worden vormgegeven, maar tegelijkertijd moest worden behouden en vooral: een nieuwe, maatschappelijke rol met daarbij behorende verwachtingen, die velen van hen niet bleken te kunnen en/of willen waarmaken. En de totale verbijstering over dat alles bij elkaar. Want hoeveel al die vrouwen ook van elkaar verschilden, een ding hadden ze gemeen: dit hadden ze niet verwacht. Het moederschap verraste hen compleet, ondanks dat hen altijd was voorgehouden dat het direct vertrouwd zou voelen. Ik was dus, inderdaad, niet alleen. Maar nu, 10 jaar nadat ik dat ontdekte, voelen heel veel moeders zich toch nog steeds zo.
LEES OOK: Een gezin is niet per se leuk (en daarom zijn zoveel ouders ongelukkig).
Moederdoctrine
De afgelopen jaren is er wel degelijk veel veranderd in moederland. Er wordt steeds meer gepraat over de moeilijke kanten van het ouderschap, en het moederschap in het bijzonder. De ongelijkwaardigheid tussen moeders en vaders wordt meer besproken en er komt steeds meer aandacht voor de mentale (en hormonale!) kant van zwangerschap en moederschap, waarvan de invloed altijd enorm onderbelicht is geweest. Desondanks zie ik nieuwe moeders nu nog altijd in dezelfde staat van shock en ontreddering verkeren als tien jaar geleden. De moederdoctrine is hardnekkig en zorgt bij veel vrouwen nog steeds voor jaren van verwarring, worsteling en soms zelfs depressie. Jammer, want niet alleen had ik mezelf een zoveel makkelijker decennium gegund en weet ik dat dat ook gekund had, als de maatschappij maar wat minder dogmatisch en meer faciliterend was geweest, maar zou ik ook zo graag willen dat andere moeders zich niet meer zouden voelen zoals ik me destijds gevoeld heb. Maar ondanks alle mommyblogs, websites, magazines en social media platforms die er de afgelopen tien jaar zijn ontstaan, is er dus toch nog heel wat werk aan de winkel.
Grip op je leven
Het moederschap is een life changing event en het is tijd dat we het niet meer afdoen als ook maar iets minder dan dat. We moeten de grootsheid ervan erkennen en het tegelijkertijd niet heilig verklaren, omdat dat vrouwen automatisch in een keurslijf stopt waar ze helemaal niet per definitie in passen, of in wíllen passen. Gelukkig zijn er steeds meer moeders die zich daar sterk voor maken en elkaar daarin steunen. Zoals ondernemer Martine van den Berg, die het platform Mom get a grip oprichtte, waarmee ze andere moeders wil inspireren hun eigen, persoonlijke moederschap vorm te geven en weer grip op hun leven te krijgen. In een podcast sprak ik met haar over de (voor)oordelen waar je als moeder mee te maken krijgt, over de dingen die niemand je vertelt, maar die iedereen meemaakt, over het werkende moederschap en de onderlinge strijd tussen moeders, die er helaas nog zo vaak woedt, omdat de maatschappij ons tegen elkaar opzet. Terwijl we uiteindelijk allemaal hetzelfde willen: goede moeders zijn. En daarnaast vooral ook nog: onszelf.
Ik had gehoopt dat er ondertussen al meer veranderd zou zijn. Ik was de eerste van mijn vriendinnen die moeder werd, maar ik zie de laatsten nu dezelfde worsteling doormaken. Deels zal het een rite de passage zijn, maar deels is het ook niet meer nodig. Of, beter gezegd: zou het niet meer nodig hoeven zijn. Laten we er daarom voor zorgen dat de komende tien jaar het decennium van de bevrijding van de moeder wordt. Zodat onze dochters straks echt moeiteloos moeder worden. Niet omdat de maatschappij heeft bepaald dat dat zo is, maar omdat zij moeder kunnen zijn zoals zij dat zélf willen.
LEES OOK: Alle moeders psychisch in de kreukels (en waarom we daarover moeten praten).
In het boek Preggy van Martine van den Berg lees je alles over hoe je in het moederschap dicht bij jezelf blijft en waarom jouw moederschap altijd het juiste moederschap is.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
